Craig James John Carlyle 02 Londyn we krwi

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Pracowali razem pod koniec lat dziewięćdziesiątych, gdy Sparrow prowadziłśledztwo w sprawie tureckich handlarzy narkotyków w Wood Green pod Londynem.KiedyTurcy wtargnęli na teren swojej konkurencji na wschodzie, Carlyle, wówczas pracownikkomisariatu w Bethnal Green, został wciągnięty w wyjątkowo brutalny i krwawy konflikt.Współpraca układała się doskonale, a po półrocznej harówce Carlyle dostał pochwałę i awans.Przez jakiś czas był na fali.Wydawało się nawet, że jego problemy zawodowe zostanąrozwiązane raz na zawsze.Tym nadziejom położył jednak kres konflikt z wyjątkowo głupimkomisarzem, ale Carlyle nadal uważał tamten okres za najlepszy w swojej karierze.Sięgnął po komórkę i wybrał numer Sparrowa. Tak? rzucił ostry głos po kilku sygnałach. Sam? Tak. W tle było słychać inne głosy, dzieciaki albo telewizję. Mówi John Carlyle.Przepraszam, że zawracam ci głowę w domu. Nie ma sprawy.Co u ciebie? Sparrow wydawał się zmęczony i rozkojarzony. Dobrze.A u ciebie? W porządku.Co mogę dla ciebie zrobić?Carlyle wyczuł, że zadzwonił trochę nie w porę, więc od razu przeszedł do rzeczy: George Dellal.Sparrow czekał na więcej.Nie doczekawszy się, spytał: Co z nim? Mam chyba coś podobnego. Tak? Sparrow nie wydawał się zaintrygowany. Wiesz, chodzi o sprawę tego Blake a. Wybacz, ale od paru dni nie ma mnie w pracy odparł ze znużeniem Sparrow.Teściowa jest w szpitalu.Rodzinny dramat. Przykro mi to słyszeć. Nie przejmuj się powiedział Sparrow tonem sugerującym, że wolałby raczej siedziećw pracy i radzić sobie z cudzym nieszczęściem niż ze swoim. Takie rzeczy się zdarzają.Co ztym Blakiem?Carlyle nie chciał mówić mu za dużo i przynajmniej na razie zachować swoje hipotezydla siebie. Też go zakłuli.O co chodziło w sprawie Dellala?Carlyle nastawił uszu, czekając, aż jego kolega otrząśnie się na chwilę z rodzinnegodramatu i wygrzebie z pamięci szczegóły śledztwa. George Dellal.Znaleziono go martwego w jego mieszkaniu.Sąsiedzi skarżyli się nasmród.Wyglądało to paskudnie. Sparrow zrobił pauzę, jakby nie miał nic więcej dopowiedzenia. Nie przypominam sobie, żeby pisali o tym w gazetach powiedział Carlyle, próbującwyciągnąć od niego coś więcej. Staraliśmy się zachować dyskrecję.Informacja trafiła tylko do lokalnych gazet, w Standardzie napisali krótką wzmiankę.Od tamtej pory nic się nie działo.Na szczęście rodzinateż nie chciała rozgłosu.Sparrow znów zamilkł.Carlyle wiedział, że jeśli sprawa nadal jest otwarta, to nie możewyglądać dobrze.Nie chciał tego wypominać Sparrowowi nikt nie chce być kojarzony znierozwiązanymi sprawami ale zależało mu na szczegółowych informacjach. A jak to wygląda teraz? spytał od niechcenia. %7ładnej broni.%7ładnych tropów.Właściwie nadal nic nie wiemy, więc nie ma się czymchwalić. Jasne. Masz szczęście, że Simpson nie wisi ci nad głową, pomyślał Cyrlyle.SzefSparrowa, komisarz Jack Izzard, był bardziej normalny. Jeszcze jedno, był tam jakiś list?Sparrow się roześmiał. To na pewno nie było samobójstwo powiedział, opacznie zrozumiawszy pytanie.Nie, nie było żadnego listu. Rozumiem. Myślisz, że to może mieć jakiś związek z tym twoim facetem? spytał Sparrow.Hałas w tle przybrał na sile.Carlyle słyszał teraz wyraznie płacz dziecka i krzyk kobiety,która kazała mu się kłaść do łóżka. Jeszcze nie wiem. Posłuchaj, John Sparrow wyraznie się spieszył muszę kończyć.Za parę dni wracamdo pracy.Gdybyś czegoś potrzebował, to wiesz, gdzie mnie szukać.I jeśli znajdziesz cośinteresującego, daj mi znać.Powodzenia. Dzięki. Carlyle odłożył słuchawkę i zapisał w notesie trzy punkty:1.Klub Merrion2.6 możliwości Carlton � 2, Holyrod, Sebastian Lloyd, Nicholas Hogarth,Harry Allen3.Totalny pasztet Potem zadzwonił do Joego Szyszkowskiego.Po pięciu, sześciu, siedmiu sygnałach Joe w końcu odebrał. Cześć, szefie. Siedzisz? spytał Carlyle. Jasne.Dlaczego? Joe wydawał się rozluzniony, jakby wypił do kolacji parękieliszków wina.W odróżnieniu od mieszkania Sparrowa u niego panowała cisza.DzieciakiJoego na pewno były już w łóżkach. Sprawy posunęły się trochę do przodu oznajmił inspektor. Mam dobrą i złąwiadomość [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Podobne