Grisham John Lawa przysieglych (2)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Pózniej ustawił w radiu muzykę country, ale przez cały czas zachodził w głowę, jakimsposobem przebywający w odosobnieniu przysięgły zdobył numer zakazanego czasopi-sma, w dodatku tak specjalistycznego, że można je było kupić tylko w wybranych punk-tach sprzedaży w Biloxi.Cable i Rohr czekali już w towarzystwie sekretarki, kiedy wkroczył do gabinetu.307Zdjął marynarkę, usiadł przy biurku i pokrótce przedstawił adwokatom podejrzeniadotyczące Herrery, nie podając zródła tych informacji.Cable był wstrząśnięty, ponie-waż wszyscy eksperci i konsultanci uważali Herrerę za jednego z głównych rzecznikówobrony.Natomiast Rohr odebrał to z wściekłością, gdyż utrata kolejnego przysięgłegoznacznie przybliżała moment umorzenia postępowania.Skoro żaden z prawników nie był zadowolony z takiego obrotu rzeczy, sędzia poczułsię dużo lepiej.Wysłał sekretarkę do sali przysięgłych, aby przyprowadziła pułkownikaHerrerę, który w tym momencie opróżniał już którąś z rzędu filiżankę kawy bezkofe-inowej i rozmawiał z Hermanem na temat brajlowskiego komputera.Rozejrzał się po-dejrzliwie na boki, kiedy Lou Dell wywołała jego nazwisko, i z ociąganiem wyszedł nakorytarz.Poszedł za Willisem wąskim korytarzem biegnącym na tyłach sali posiedzeń.Strażnik zatrzymał się.wreszcie przed jakimiś drzwiami i lekko zapukał.Harkin i obaj adwokaci uprzejmie powitali go w prywatnym gabinecie sędziego.Wskazano mu krzesło przy zawalonym papierami biurku.Tuż obok siedziała sądowaprotokólantka, trzymała palce nad aparatem stenotypicznym.Harkin wyjaśnił, że musi mu zadać kilka pytań, na które ma odpowiedzieć pod przy-sięgą.Cable i Rohr jak na komendę sięgnęli po notatniki i zaczęli cos zapisywać.Herre-ra w jednej chwili poczuł się jak oskarżony kryminalista. Czy od czasu rozpoczęcia procesu czytał pan jakiekolwiek materiały wyszczegól-nione w spisie lektur zabronionych? zapytał sędzia.Reprezentanci obu stron utkwili w pułkowniku uważne spojrzenia.Także sekretar-ka i protokólantka, nie mówiąc już o Harkinie, z najwyższym zainteresowaniem czeka-li na jego odpowiedz.Nawet stojący przy drzwiach Willis wyjątkowo nie drzemał i pa-trzył nad niego spod zmarszczonych brwi. Nie.W każdym razie nie świadomie odparł szczerze Herrera. Konkretnie, czy nie czytał pan tygodnika ekonomicznego o nazwie Mogul ? Nie miałem go w ręku od chwili ogłoszenia sekwestracji. Ale zna pan to czasopismo? Tak, przeglądam je od czasu do czasu. Czy w pańskim pokoju motelowym znajdują się jakiekolwiek drukowane mate-riały objęte moim zakazem? Nie.O niczym takim nie wiem. Czy ma pan coś przeciwko temu, abyśmy przeszukali pański pokój?Herrera zaczerwienił się lekko i nieco przygarbił. O co w tym wszystkim chodzi? Mam podstawy przypuszczać, że w motelu czytuje pan zabronione czasopisma.Dlatego też uważam, iż pobieżne przeszukanie pańskiego pokoju mogłoby wyjaśnić tękwestię.308 Pan kwestionuje moją odpowiedzialność? spytał Herrera urażonym tonem.Stopniowo ogarniała go złość, gdyż poczucie odpowiedzialności było dla niegoczymś niezmiernie ważnym.Ale wystarczyło mu tylko jedno spojrzenie na twarze obuadwokatów, aby wyczytać z ich min, iż uważają go za winnego poważnego wykroczeniaprzeciwko normom obywatelskim. Nie, panie Herrera odparł Harkin. Po prostu jestem przekonany, że bez prze-szukania pańskiego pokoju w motelu nie będziemy mogli kontynuować tej rozprawy.Pułkownik uzmysłowił sobie, że pokój motelowy to nie dom, gdzie zawsze możnaznalezć najróżniejsze, mniej czy bardziej nieodpowiednie rzeczy.A przede wszystkimbył pewien, że w jego pokoju nie znajdą niczego, co pozwoliłoby wysunąć przeciwkoniemu oskarżenie. W takim razie proszę go przeszukać syknął przez zaciśnięte zęby. Dziękuję.Willis odprowadził pułkownika z powrotem do sali, tymczasem Harkin zadzwoniłdo szeryfa czekającego w Pass Christian.Kierownik motelu otworzył drzwi zapasowymkluczem.Szeryf i jego dwaj zastępcy pospiesznie przeszukali szafę, komódkę oraz ła-zienkę.I znalezli wepchnięty pod łóżko stos czasopism, na który składały się głównienumery �e Wall Street Journal oraz Forbesa , a między innymi było tam równieżostatnie wydanie Mogula.Szeryf natychmiast zadzwonił do sędziego i zrelacjonowałmu to odkrycie, Harkin zaś rozkazał dostarczyć te czasopisma do jego gabinetu.Było już piętnaście po dziewiątej, a przysięgli wciąż nie wkraczali na salę [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Podobne