Ziemkiewicz Rafał Michnikowszczyzna Zapis choroby

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Nie oparłem się pokusie zacytowania całości z uwagi na ów passus, którypodkreśliłem wykrzyknikiem - między innymi jako dowód, do jakiego stopnia w roku1998 nie istniał w społecznej świadomości fakt, iż kiedy tylko stało się to możliwe, towłaśnie Michnik pierwszy ochoczo pognał pluskać się w nieczystościach kloacznych".Także z uwagi na owo retoryczne zapewnienie, jakoby Michnik rozumiał" tychpolityków, którzy domagali się lustracji.Jak ich rozumiał", parę charakterystycznychcytatów za chwilę.Ale co do meritum - w 1998 wprowadzenie do ustawy statusu pokrzywdzonego" rażąco naruszało" podstawy państwa prawa, w 2006 próba zachowania go w nowejustawie, wpisania tam w senackich poprawkach na powrót, całkiem bez sensu, ponieważnowa ustawa diametralnie zmieniła prawną konstrukcję ujawnienia zasobówarchiwalnych MSW - stała się nagle szlachetną walką o to, aby nie była naruszanaprywatność ofiar, aby, jak to zwykła górnolotnie formułować Wyborcza", bezpieka nieodniosła pośmiertnego zwycięstwa nad tymi, których prześladowała.Niekonsekwencja - powie ktoś?A guzik tam.Jest w tym właśnie żelazna konsekwencja.Po prostu w 1998 prawny byt osoby pokrzywdzonej", która mogła otrzymać swą teczkę (co prawda z wyczernionyminazwiskami kapusiów, ale zbierając się w kilku kumpli nietrudno było odkryć, kto mógłto a to wtedy a wtedy donieść) i ujawnić ją, przyśpieszał wydostanie z czeluści archiwówprawdy.W roku 2006 - już wręcz przeciwnie.A linia michnikowszczyzny była zawszetaka, aby wspierać wszystko to, co proces lustracji utrudni, i jeśli nawet nie uniemożliwi,to opózni.Tak samo, na początku lat 90.stanowczo przeciwstawiała sięmichnikowszczyzna jakimkolwiek próbom tworzenia ustawy lustracyjnej - a po obaleniurządu Olszewskiego wręcz przeciwnie, domagała się ucywilizowania" lustracji, copolegało wtedy na pisaniu projektów ustaw.Zgłosiła taki projekt Unia Demokratyczna,zgłosił swój KLD* , lewica takoż, nagle się zrobiło tych projektów bodaj z pięć, i dobrze,i o to chodziło - im więcej projektów, tym dłużej można było nad nimi jałowodeliberować.Powiada Michnik w cytowanym wstępniaku, że był przeciwnikiem grzebania wpapierach" od początku.Jak wiemy, nie od początku, tylko odkąd sam w nich pogrzebał.W świetle tego, co wiemy o zawartości archiwów dziś, pozwala mi to postawić hipotezęco do przyczyn tej wolty.Wiemy - oczywiście - wciąż niewiele.Ale co do kilku nazwisk nie ma jużwątpliwości.Wiadomo na pewno, że wieloletnim konfidentem bezpieki był AndrzejSzczypiorski, literat, lansowany przez Michnika na wielki autorytet moralny, z wyżynowego autorytetu przez całe lata gromiący Polaków za zaściankowość, prymitywnynacjonalizm etc.I oczywiście miotający niewybredne obelgi na prawicę, Kościółkatolicki, patriotyczne manifestacje i tak dalej.Swoją drogą, rzecz ciekawa - częściowe zdemaskowanie Szczypiorskiego w Newsweeku" w roku 2006, kilka lat po jego śmierci, przeszło niemal bez echa.Tychkilka lat wystarczyło, aby o człowieka napompowanego przez michnikowszczyznę dorangi, bo ja wiem, współczesnego %7łeromskiego, nie chciało się kłócić przysłowiowemupsu z kulawą nogą.Niech to służy za memento tym, których próżność wiedzie kuwysługiwaniu się medialnym potęgom.Nie ma wątpliwości, że konfidentem bezpieki był Lesław Maleszka.I to konfidentem- ze znanych do tej pory - bodaj najbardziej przebiegłym i podłym.Uczestnicząc wkrakowskiej opozycji nie tylko donosił na kolegów, ale pisał dla SB bardzo wartościoweanalizy, pełne szczegółowych propozycji - który z kolegów opozycjonistów ma jakiesłabe punkty, w jaki sposób najmocniej można go ugodzić.Czytając te raporty -opublikowane w jednej z książek wydanych przez IPN - można zauważyć, jak wyżywałsię w nich, jak realizował jakąś niezwykłą pasję szkodzenia tym, którzy uważali go zaprzyjaciela z konspiracji i więcej, za swojego antykomunistycznego guru".Tę pozycję guru zachował potem, aż do nieoczekiwanej demaskacji, w GazecieWyborczej". Maleszka był nie tylko świetnym dziennikarzem i redaktorem, ale i autorytetemmoralnym.Uczył nas - mnie i Kasię Kolendę i całą grupę młodych dziennikarzy -*Kongres Liberalno-Demokratycznymyślenia o polityce" - wspomina Katarzyna Janowska.A wspomniana przez niąKolenda-Zaleska stwierdza: W �Gazecie Wyborczej� był kimś w rodzaju szarejeminencji, Michnik darzył go wielkim zaufaniem (.) Moje myślenie o lustracji byłoukształtowane przez niego".Roman Graczyk: Adam liczył się z jego zdaniem jak małoz którym w �Gazecie�.Gdy przysyłałem tekst, Adam często mówił, że musi go teżprzeczytać Leszek i powiedzieć, co sądzi".Prawda o Maleszce wychodziła na jaw stopniowo.Po pierwszej odsłonie, gdy jużwiadomym się stało, iż pracował on dla SB jako TW Ketman", Maleszka zamieścił w Wyborczej" wzruszający tekst o swym upadku Byłem Ketmanem", w którym przyznałsię do wszystkiego, co w tym momencie było już o nim wiadomo.Tekst był niezlenapisany, robił wrażenie, ksiądz Adam Boniecki zachwycał się nim naiwnie: Ten tekstjest kryształowy.To nazwanie zła po imieniu a jednocześnie nieprzekreślenieczłowieka".Niestety, z czasem okazało się, że Maleszka był nie tylko Ketmanem, żepracował także pod trzema innymi pseudonimami, i ma na sumieniu znacznie więcej, niżznalazło się w naukowej" pracy esbeka, która dostała się w ręce Bronisława Wildsteina ipozwoliła kapusia zdemaskować [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Podobne