Gesta Romanorum Historie Rzymskie

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Królzgodził się.Wtedy dziewczyna spojrzała na Apoloniusza i rzekła: MistrzuApoloniuszu, z łaskawej dobroci mojego ojca przyjmij dwieście talentówzłotem, czterysta funtów srebra i strój bogaty, a także dwudziestu służących idziesięcioro służebniczek".A zwracając się do nich, powiedziała: Dotrzymajcie wszystkiego, co mu przyrzekłam!" W obecności przyjaciółkrólewskich otworzono drzwi sali jadalnej i na rozkaz księżniczki wszystko doniej wniesiono.Wtedy goście wstali, poprosili króla, aby zezwolił im odejść, iwyszli.Apoloniusz rzekł: %7łegnajcie, dostojny królu, co ulitowałeś się nadnieszczęśliwym, i ty, księżniczko, przyjaciółko wiedzy i opiekunko mądrości!",po czym zwrócił się do sług, których ofiarowała mu księżniczka, i powiedział: Wezcie dary i chodzmy poszukać gospody!" Ale dziewczyna zlękła się, żestraci ukochanego, i wielce posmutniała, spoglądając więc na ojca, rzekła: Dostojny królu, najdroższy ojcze, czy pozwolisz, żeby Apoloniusz, który znówdzisiaj stał się bogaty, odszedł stąd, narażając się na to, że zli ludzie odbiorą mu,co ofiarowaliśmy mu w darze?" Wtedy król pospiesznie kazał mu wskazaćmieszkanie, gdzie spokojnie i zgodnie ze swoim stanem mógłby osiąść.Aledziewczyna, trawiona miłością, spędziła noc niespokojnie i wczesnym rankiemudała się do komnaty sypialnej swojego ojca.Król na jej widok zapytał: Cóż tosię dzieje, że wbrew swoim zwyczajom tak wcześnie wstałaś?" Dziewczynaodparła: Nie mogę znalezć spokoju, proszę cię więc, najdroższy ojcze, żebymmogła u młodzieńca uczyć się muzyki, a także innych umiejętności".Król,słysząc to, ucieszył się, kazał wezwać młodzieńca i rzekł do niego: Apoloniuszu, moja córka pragnie wyuczyć się twojej sztuki.Proszę cię więc,żebyś pokazał jej wszystko najlepiej, jak umiesz, a odpowiednio cię za tonagrodzę".Apoloniusz odparł: Panie, jestem gotów uczynić wszystko, jakkażesz".Uczył więc dziewczynę wszystkiego, co sam umiał.Ale księżniczka zmiłości do niego zachorowała i kiedy król spostrzegł, że córka zle się czuje,wezwał do niej swoich lekarzy.Ci zmierzyli jej puls, zbadali wszystkie członki,ale nie mogli ustalić przyczyny choroby.W kilka dni pózniej trzej młodzieńcy,co już od dawna ubiegali się o rękę księżniczki, jednocześnie stanęli przedkrólem.�w spojrzał na nich i zapytał: Dlaczego przybyliście?" Odparli: Nieraz nam przecież przyrzekałeś, że jednemu z nas dasz swoją córkę za żonę,przyszliśmy więc dziś wszyscy razem.Jesteśmy twoimi poddanymi, każdy z nasjest majętny i wysokiego rodu, wybierz więc jednego z nas na zięcia".Królodparł: Przyszliście w nieodpowiednim czasie, moja córka poświęca się teraznauce i z wielkiego umiłowania wiedzy zapadła na zdrowiu.%7łeby jednak niewyszło na to, że was zbyt długo zwodzę, spiszcie mi na pergaminieprzynajmniej wasze imiona i wielkość waszego dziedzictwa, a ja wręczę tezapiski mojej córce, która sama wybierze, kogo chce za męża".Tak uczynili, akról wziął to, co napisali, odcisnął swoją pieczęć i dał Apoloniuszowi, mówiąc: Wez, mistrzu, te kartki i daj jej twojej uczennicy!" Apoloniusz wziął je i 133zaniósł dziewczynie.Księżniczka, widząc tego, kogo kochała, rzekła: Mistrzu,co sprawia, że sam przyszedłeś do mojej komnaty?" Apoloniusz odparł: Wez tekartki, które przysyła ci twój ojciec, i przeczytaj je!" Dziewczyna rozwinęłaćwiartki pergaminu, odczytała z nich imiona zalotników, rzuciła je na posadzkę,spojrzała na Apoloniusza i zapytała: Mistrzu Apoloniuszu, czy ci nie przykro,że wydadzą mnie za innego?" Apoloniusz odrzekł: Nie, wszystko bowiem, cocię spotka zaszczytnego, będzie i mnie miłe".Dziewczyna powiedziała: Mistrzu, gdybyś mnie kochał, toby cię zabolało".Mówiąc to, napisałaodpowiedz, zapieczętowała ćwiartki pergaminu i podała je Apoloniuszowi,który miał je przekazać królowi.Napisała na nich, co następuje: Królu mój iojcze najdroższy, skoro z twojej łaski wolno mi odpowiedzieć, oznajmiam, żepragnę iść za mąż za rozbitka" [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Podobne