[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.35.St¹d powróci³ do Rzymu 136.Wnet przeprawi³ siê do Macedonii i przez cztery prawie miesi¹ce oblega³ Pompejusza, zabezpieczonego przez127 Lucius Domitius Ahenobarbus (wspomniany ju¿ w uw.89 i 117) zamkn¹³ siê z 30 kohortami w Korfinium (kraj Pelignów w œrodkowo-wschodniej Italii).Tu wytrzyma³ oblê¿enie wojsk Cezara przez szeœæ dni (15-21 lutego 49 r.); Cezar puœci³ go wolno.Domicjusz przekonañ nie zmieni³ a¿ do bitwy pod Farsalos (48 r.), tam podczas ucieczki zgin¹³.128 Pompejusz opuœci³ Rzym i senat 17 stycznia 49 r.przed n.e.Senat pospieszy³ za nim.Z 50 kohort, jakie Pompejusz mia³ przy sobie, 30 da³ konsulom.Wyl¹dowali w Dyrrachium w Ilirii 4 marca 49 r.Mimo ataków Cezara sam z kolei zdo³a³ odp³yn¹æ 17 marca 49 r.129 Wy³amaæ kaza³ najpierw zamki do skarbu pañstwowego.Sam Cezar, De bello dviii (I 14, 1), mówi, ¿e konsul Lentulus zostawi³ drzwi od skarbca otwarte.Wyruszaj¹c z Rzymu na wyprawê hiszpañsk¹ opiekê nad miastem zleci³ pretorowi Markowi Emiliuszowi Lepidusowi, póŸniejszemu triumwirowi.130 Sk³adaj¹ce siê z 7 legionów.131 Marcus Petreius, pretor z r.64, pod Pompejuszem s³u¿y³ w Hiszpanii w latach 54-49.Po œmierci Pompejusza zabi³ siê w r.46 pod Tapsus w Hiszpanii.132 Lucius Afranius, wierny pompejañczyk, konsul z r.60 przed n.e., po nieudanym oporze w Hiszpanii poci¹gn¹³ do Pompejusza.wkrótce po bitwie pod Tapsus zosta³ zabity przez ¿o³nierzy Cezara.U3Marcus Terentius Varro, najwiêkszy erudyta Rzymu, pochodzi³ ze stanu rycerskiego.S³u¿y³ pod Pompejuszem w wojnie z korsarzami jako dowódca floty.Po nieudanym oporze wobec Cezara w Hiszpanii ruszy³ za Pompejuszem do Grecji.Po wojnie Cezar powierzy³ mu sprawy biblioteczne.Zachowa³y siê z jego olbrzymiej iloœci pism tylko trzy ksiêgi O uprawie roli (Rerum rusticarum libri III) i z dzie³a O jêzyku ³aciñskim (De lingus Latina) ksiêgi: od V do X.134 W Hiszpanii.135 G³ówna bitwa pod Ilerd¹ (pó³noci.„ -wschodnia Hiszpania).Mimo odniesienia zwyciêstwa Cezar puœci³ wolno wodzów, którzy pospieszyli do Pompejusza.Dowództwo nad ca³¹ Hiszpani¹ powierzy³ Cezar Kwintusowi Kasjuszowi.136 Ju¿ w Marsylii otrzyma³ Cezar wiadomoœæ, ¿e przez pretora M.Lepidusa zosta! powo³any na dyktatora; przybywszy do Rzymu przeprowadzi³ wybory urzêdników na nastêpny rok i sam zosta³ wybrany konsulem razem z P.Serwiliuszem Izauryckirn na r.48.Wówczas zrzek³ siê dyktatury.ROZDZIA£ 34-35 45znakomicie urz¹dzone szañce 137.Wreszcie rozbi³ go doszczêtnie w bitwie pod Farsalos 138.Uciekaj¹cego l39 œciga³ a¿ do Aleksandrii.Tu go wreszcie dopad³, lecz ju¿ zamordowanego.Nastêpnie podj¹³ wojnê z królem Ptole-meuszem, widz¹c, ¿e ten tak¿e gotuje mu zdradê; wojnê bardzo trudn¹, gdy¿ ani miejsce, ani czas nie by³y po temu: zim¹, w obrêbie murów wroga, doskonale we wszystko zaopatrzonego i ogromnie przebieg³ego, sam tymczasem bez wszelkich œrodków i nie przygotowany do walki.Po zwyciêstwie 14° odda³ królestwo Egiptu Kleopatrze i jej m³odszemu bratu 141, obawiaj¹c siê zamieniæ ten kraj na prowincjê 142, aby kiedyœ pod zuchwalszym namiestnikiem nie sta³ siê zarzewiem wojny domowej.Z Aleksandrii przeprawi³ siê do Syrii.St¹d przeszed³ do Pontu, wobec coraz bardziej nagl¹cych wieœci o Farnacesie, synu Mitrydatesa Wielkiego.Ów Farnaces skorzysta³ wówczas z pomyœlnego zbiegu okolicznoœci, rozpocz¹³ wojnê, na skutek licznych powodzeñ zhardzia³ ju¿ wielce143.Cezar pi¹tego dnia od swego przybycia do Pontu, a w cztery godziny od spotkania, rozbi³ go w puch jednym uderzeniem 144.Czêsto potem wspomina³ szczêœliw¹ gwiazdê Pompejusza, któremu uda³o siê zdobyæ wielk¹ s³awê wojenn¹ na tak zniewieœcia³ym rodzaju nieprzyjació³.Z kolei zwyciê¿y³ Scypiona i Jubê, usi³uj¹cych zagrzaæ do walki resztki stronnictwa w Afryce 145.Synów Pompejusza pokona³ w Hiszpanii146.137 Pod Dyrrachium.St¹d ruszy³ Cezar pod Farsalos do Tesalii.138 9 sierpnia 48 r.139 Najpierw do Mytyleny na Lesbosie, st¹d zaœ do Egiptu, do trzynastoletniego króla Ptolemeusza XIV.Opiekunowie m³odocianego króla zdecydowali zabójstwo Pompejusza, które nast¹pi³o 28 wrzeœnia 48 r.Pompejusz mia³ wówczas 58 lat.G³owê jego dostarczono Cezarowi.Ten na widok g³owy Pompejusza odwróci³ siê, a potem, zobaczywszy jeszcze jego sygnet, zap³aka³ (Plut.¯yw.Cez.XLVIII).140 Walki trwa³y 9 miesiêcy, tj.od paŸdziernika r.48 do czerwca 47 r.przed n.e [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl odbijak.htw.pl
.35.St¹d powróci³ do Rzymu 136.Wnet przeprawi³ siê do Macedonii i przez cztery prawie miesi¹ce oblega³ Pompejusza, zabezpieczonego przez127 Lucius Domitius Ahenobarbus (wspomniany ju¿ w uw.89 i 117) zamkn¹³ siê z 30 kohortami w Korfinium (kraj Pelignów w œrodkowo-wschodniej Italii).Tu wytrzyma³ oblê¿enie wojsk Cezara przez szeœæ dni (15-21 lutego 49 r.); Cezar puœci³ go wolno.Domicjusz przekonañ nie zmieni³ a¿ do bitwy pod Farsalos (48 r.), tam podczas ucieczki zgin¹³.128 Pompejusz opuœci³ Rzym i senat 17 stycznia 49 r.przed n.e.Senat pospieszy³ za nim.Z 50 kohort, jakie Pompejusz mia³ przy sobie, 30 da³ konsulom.Wyl¹dowali w Dyrrachium w Ilirii 4 marca 49 r.Mimo ataków Cezara sam z kolei zdo³a³ odp³yn¹æ 17 marca 49 r.129 Wy³amaæ kaza³ najpierw zamki do skarbu pañstwowego.Sam Cezar, De bello dviii (I 14, 1), mówi, ¿e konsul Lentulus zostawi³ drzwi od skarbca otwarte.Wyruszaj¹c z Rzymu na wyprawê hiszpañsk¹ opiekê nad miastem zleci³ pretorowi Markowi Emiliuszowi Lepidusowi, póŸniejszemu triumwirowi.130 Sk³adaj¹ce siê z 7 legionów.131 Marcus Petreius, pretor z r.64, pod Pompejuszem s³u¿y³ w Hiszpanii w latach 54-49.Po œmierci Pompejusza zabi³ siê w r.46 pod Tapsus w Hiszpanii.132 Lucius Afranius, wierny pompejañczyk, konsul z r.60 przed n.e., po nieudanym oporze w Hiszpanii poci¹gn¹³ do Pompejusza.wkrótce po bitwie pod Tapsus zosta³ zabity przez ¿o³nierzy Cezara.U3Marcus Terentius Varro, najwiêkszy erudyta Rzymu, pochodzi³ ze stanu rycerskiego.S³u¿y³ pod Pompejuszem w wojnie z korsarzami jako dowódca floty.Po nieudanym oporze wobec Cezara w Hiszpanii ruszy³ za Pompejuszem do Grecji.Po wojnie Cezar powierzy³ mu sprawy biblioteczne.Zachowa³y siê z jego olbrzymiej iloœci pism tylko trzy ksiêgi O uprawie roli (Rerum rusticarum libri III) i z dzie³a O jêzyku ³aciñskim (De lingus Latina) ksiêgi: od V do X.134 W Hiszpanii.135 G³ówna bitwa pod Ilerd¹ (pó³noci.„ -wschodnia Hiszpania).Mimo odniesienia zwyciêstwa Cezar puœci³ wolno wodzów, którzy pospieszyli do Pompejusza.Dowództwo nad ca³¹ Hiszpani¹ powierzy³ Cezar Kwintusowi Kasjuszowi.136 Ju¿ w Marsylii otrzyma³ Cezar wiadomoœæ, ¿e przez pretora M.Lepidusa zosta! powo³any na dyktatora; przybywszy do Rzymu przeprowadzi³ wybory urzêdników na nastêpny rok i sam zosta³ wybrany konsulem razem z P.Serwiliuszem Izauryckirn na r.48.Wówczas zrzek³ siê dyktatury.ROZDZIA£ 34-35 45znakomicie urz¹dzone szañce 137.Wreszcie rozbi³ go doszczêtnie w bitwie pod Farsalos 138.Uciekaj¹cego l39 œciga³ a¿ do Aleksandrii.Tu go wreszcie dopad³, lecz ju¿ zamordowanego.Nastêpnie podj¹³ wojnê z królem Ptole-meuszem, widz¹c, ¿e ten tak¿e gotuje mu zdradê; wojnê bardzo trudn¹, gdy¿ ani miejsce, ani czas nie by³y po temu: zim¹, w obrêbie murów wroga, doskonale we wszystko zaopatrzonego i ogromnie przebieg³ego, sam tymczasem bez wszelkich œrodków i nie przygotowany do walki.Po zwyciêstwie 14° odda³ królestwo Egiptu Kleopatrze i jej m³odszemu bratu 141, obawiaj¹c siê zamieniæ ten kraj na prowincjê 142, aby kiedyœ pod zuchwalszym namiestnikiem nie sta³ siê zarzewiem wojny domowej.Z Aleksandrii przeprawi³ siê do Syrii.St¹d przeszed³ do Pontu, wobec coraz bardziej nagl¹cych wieœci o Farnacesie, synu Mitrydatesa Wielkiego.Ów Farnaces skorzysta³ wówczas z pomyœlnego zbiegu okolicznoœci, rozpocz¹³ wojnê, na skutek licznych powodzeñ zhardzia³ ju¿ wielce143.Cezar pi¹tego dnia od swego przybycia do Pontu, a w cztery godziny od spotkania, rozbi³ go w puch jednym uderzeniem 144.Czêsto potem wspomina³ szczêœliw¹ gwiazdê Pompejusza, któremu uda³o siê zdobyæ wielk¹ s³awê wojenn¹ na tak zniewieœcia³ym rodzaju nieprzyjació³.Z kolei zwyciê¿y³ Scypiona i Jubê, usi³uj¹cych zagrzaæ do walki resztki stronnictwa w Afryce 145.Synów Pompejusza pokona³ w Hiszpanii146.137 Pod Dyrrachium.St¹d ruszy³ Cezar pod Farsalos do Tesalii.138 9 sierpnia 48 r.139 Najpierw do Mytyleny na Lesbosie, st¹d zaœ do Egiptu, do trzynastoletniego króla Ptolemeusza XIV.Opiekunowie m³odocianego króla zdecydowali zabójstwo Pompejusza, które nast¹pi³o 28 wrzeœnia 48 r.Pompejusz mia³ wówczas 58 lat.G³owê jego dostarczono Cezarowi.Ten na widok g³owy Pompejusza odwróci³ siê, a potem, zobaczywszy jeszcze jego sygnet, zap³aka³ (Plut.¯yw.Cez.XLVIII).140 Walki trwa³y 9 miesiêcy, tj.od paŸdziernika r.48 do czerwca 47 r.przed n.e [ Pobierz całość w formacie PDF ]