Antologia WIRTEMBERSKIEJ

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Przewodnik ten doświadczony Od pięknej ludzi połowyZa nazbyt mało ważony Zowie się: Rozsądek Zdrowy.Z jego pomocą może śledząc wszędzieZnajdę taką, że tobą pogardzać nie będzie.I choć rzadko zna szczęście, kto nazbyt jest tkliwym,Może jeszcze potrafię zrobić cię szczęśliwym!�Smutek, trudny do zwiedzenia(Bo nabył ostrożności w szkole doświadczenia),Słodkiej Kupida mowieTymi wyrazy odpowie:�Mały, ale od starszych potężniejszy, boże,Czyż tobie skryto być może,Co się w sercu nędznym dzieje?Zgasły już dla mnie nadzieje!Pracą byłoby daremnąSzukając po całym świecieChcieć znalezć dla mnie.wzajemną!Zamysł ten próżno powzięty!Czyliż wy, bogi, nie wiecie,Czyliż zwłaszcza tajno tobie,%7łe dla mnie już jest zamkniętyZwiat cały w jednej osobie?Jeśli twa litość jest szczera,A owa boska potęga,Co zródło uczuciów otwiera,Aniołów serca dosięga Ku tej raczej obróć kroki,Pod której prawem wyroki%7łyć mi i jęczyć kazały.Oby!.� chciał mówić dalej, ale rzadkoZbyt silna Czułość tłumaczy się gładko:Słowa na ustach konały,Ciężkie westchnienie głos tłumi,Zemdlony umilkł trochę.Wtym ten, co czekać nie umie,Podniósł już skrzydełka płoche(Pomniąc, że drogi czas gubi),Zpieszy w podróż przedsięwziętą,Bo do tej gwałtem się garnieCo z nim zręcznie igrać lubiI co sztuką niepojętąIgra z nim dotąd bezkarnie.Smutek zaś, gdy się ocuca,I srodze zdziwion obaczy,%7łe go podrażnił bożek i porzuca,Nie wi�, co począć z rozpaczy!106Już mu jaskinia do reszty obrzydła,Podniósł i on czarne skrzydła,Choć bożek lotny już mu z oczu znika,Zladem owej wdzięcznej woni,Którą bóstwo Miłości w przelocie swym roni,Smutek się także pomyka. Czy go naówczas dogonił,Czy go do szczyrej litości nakłonił,Czyli Smutku ulubionaMiłością była zmiękczona,Wiedzieć mi się nie dostało,Ale twierdzić mogę śmiałoRzecz pewną, że od tej pory,Jak Smutek nędzny i bladyZa Miłością poszedł w ślady,Chociaż nie zdaje się skory,Choć niby z wolna się wlecze,Rzadko mu Miłość uciecze!Kiedy ją Szaleństwo wodzi,Smutek w trop za nimi chodzi,Pospolicie on przybywa,Gdy zniknie Miłość pierzchliwa.Lecz jeśli mi się nie marzy,I to częstokroć się zdarzy:%7łe za Miłością w szybkim lecąc pędzieRazem z nią w Sercu osiędzie.107J�ZEF LIPICSKIWyjątek z Gazety Olimpu!Gdzie Rozum i Dowcip mieszkają,Gdzie Przyjazń panuje tkliwa,Gdzie gości Obojętność i Lenistwo bywa,A o Miłości tylko że gadają,Ta słysząc, że się stała Dowcipu zabawą,%7łe Wabność dzielnie broniona,A z przyrodzenia będąc ciekawą,U kogoś w sercu utajonaWszystko pilnie wysłuchała.Wraz na wieczorne posiedzenieDo Cytery uleciała.I nie ubrana, jak z drogi,Przybyła pomiędzy bogi!Było tam liczne bogów zgromadzenie,Tam usiadłszy wszyscy w kołoW wesołości i ochocieRozmawiali o Sobocie.1Weszła Wabność! Odkryte miała dumne czoło,Pierwsze odbywszy ukłonyWszystkie jej winszowały tak dzielnej obrony.Miłość, co na nią zawsze urażona,Rzekła: �Złej sprawie trzeba dobrego patrona!�Z Obojętności trochę żartowano,%7łe ją po głosie poznano.Miłość pieściła Siostrę, że jej przez swywolęCiężkie sprawiła bole.Rozum siedział spokojnie, płaszczem obwiniony,Widać, że był urażony.�Wiem rzecze o mnie, co poeta marzył,I o twym, Kupidzie, zgonie.Niewdzięczny, jam go tylą darami obdarzył!Mów, czyś skonał na mym łonie?Czy ci pod moim płaszczem nie było dogodno?��To prawda rzekła Miłość jednak było chłodno!.�Gdy tak żywo rozmawiałyI wszystkie razem gadały,A każda była czym innym zajętą,W tym Czułość przypomniałaMiłe dla wszystkich Zwięto!I zaraz wniosła,Aby z grona wysłać posła.Wszystkie przychylne tej radzieZ ochotą ją przyjęłyI mocno się zajęły108Wyborem kogo w gromadzie!Każdy się wydał ochoczy,Ale na Rozum obrócono oczy. Rozum będzie posłem z nieba! Lecz Czułość rzekła: �Gdzie Serce mówi,Dajmy pokój Rozumowi!Mniej go na ten czas potrzeba!Nie należy mieć bojazni,By Czułości brakli słowa!�Siostry Kupida ujęła wymowaI poselstwo wraz zlecono Przyjazni!109SYNONIMA POLSKIEZaczęte w roku 1808110M[ARIA] W[IRTEMBERSKA]Ustroić.Ozdobić.OkrasićWszystkie te słowa użyte bywają, gdy mówiąc o czymkolwiek chce się wyrazić, iż rzeczjaka upiększoną została! Jako to mówi się: Ustroić w wonne uploty świątynie bogów.Ozdo-bić przyjemnymi wygodami mieszkanie przyjaciela.Okrasić suchą prawdę poezji polorem.Ustrojenie zawsze jest dziełem sztuki gust dobry powinien Ozdoby wybierać.Okrasęnajczęściej sama daje natura! Tak pył ten letki, którego lada ruszenie Zefirów zwiać potrafi,najpiękniejszą jest kwiatów Okrasą! Wychowanie staranne często może wrodzone cnoty mi-łymi Ozdobić przymiotami.Przepych zaś, bogatą ręką kuńsztów, królewskie Stroi pałace.Młodzieniec opisując swą lubę rzekłby: �Czułość i Cnota duszę jej Zdobią, śnieżna szata po-stać Stroi nadobną, a najmilsza róży Okrasa farbi się na jej licu.�111M[ARIA] W[IRTEMBERSKA]Gibkie.Giętkie.SprężysteGibkie wysmukłością się chlubi, Giętkie łatwo się nagina, Sprężyste, choć nagięte, łatwosię samo sprostuje! Przełamać wszystkie trudno, jednak i w tym różnią się.Rzecz jaką Sprę-żystą przełamać łatwiej, Gibką trudniej, Giętką jeszcze trudniej.Gibkość daje wyobrażenie delikatnej zgrabności, Giętkość miłego nagięcia, Sprężystośćrównoletkiego odskoku.Gibki kształt kaliny równiać można powiewnej trzcinie, którą wiatrkołysze.Giętkie gałązki tej brzozy potulnie ten grób okrywają! Spreżysty ruch piersi częstożal lub radość wewnętrzną wydają.Sprężystość tańcu celuje.Gibkość zda się być przymiotemwłaściwym pierwszej młodości! Giętkość bywa użytą i w sensie moralnym, jako to mówi się:�Człowiek ten jest Giętki w układach, umysł jego łatwo ugiąć można.�112M[ARIA] W[IRTEMBERSKA]Traf.Los.Przeznaczenie.DolaSzczęście i nieszczęście od nich zależą.Lecz Traf nadchodzi niespodzianie i mija takoż.Los jest ciągłym rządcą życia naszego.Przeznaczeniu oprzeć się nie można.Dolę możemyczasem sami sobie urządzić.Traf jeden może czasem Los całego życia odmienić.Nic od Przeznaczenia obronić nie po-trafi.Zła lub dobra Dola od niego zależy.Traf dał mi poznać Temirę.Odtąd Losem moim ona jedynie rządzi [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Podobne