Brown Dan Kod Leonarda da Vinci IMN (pdf by kreegorn)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Okazuje się, że interesował się projektowaniemparametrów bezpieczeństwa, dzięki czemu Bank Depozytowy Zurychu stał się liderem wultranowoczesnym świecie zabezpieczeń elektronicznych.Zapisy z jego kart kredytowychwskazywały na upodobanie do albumów malarstwa, drogiego wina i muzyki klasycznej,głównie Brahmsa, którego słuchał z najnowocześniejszego odtwarzacza stereo nabytego kilkalat temu.Zero westchnął Collet.Jedyne światełko ostrzegawcze to przesłana przez Interpol dokumentacja z odciskamipalców służącego Teabinga.Szef ekipy PTS przeglądał raport z Interpolu, siedząc wygodniew fotelu po drugiej stronie pomieszczenia.Collet spojrzał na niego. Jest coś?Agent wzruszył ramionami. Odciski należą do R�my ego Legaludeca.Poszukiwanego za drobne przestępstwa.Wygląda na to, że wylali go z uniwersytetu za podłączanie się do sieci telefonicznej chciałrozmawiać za friko.Potem były jakieś drobne kradzieże.Włamania na posesje.Nie zapłaciłrachunku za zabieg tracheotomii. Agent podniósł oczy i zachichotał. Alergia na orzeszkiziemne.Collet skinął głową, przypominając sobie śledztwo prowadzone w restauracji, którejwłaściciel zapomniał odnotować na karcie dań, że meksykańskie chili zawiera olej zorzeszków ziemnych.Niczego niepodejrzewający klient zadusił się na skutek obrzęku krtaniprzy stole po pierwszym kęsie tego dania. Legaludec prawdopodobnie zamieszkał tu na stałe, aby go nikt nie zgarnął. Policjantmiał rozbawioną minę. To jego szczęśliwy wieczór.Collet westchnął. Dobrze, najlepiej będzie, jak przekażesz te informacje kapitanowi Fache owi.Agent wyszedł, a do gabinetu wpadł jak bomba inny technik z ekipy PTS. Panie poruczniku! Znalezliśmy coś w stajniach. Jakieś ciało? podsunęło Colletowi rozgorączkowane spojrzenie agenta. Nie, panie poruczniku.Coś bardziej. zawahał się nieoczekiwanego.Collet przetarł zmęczone oczy i poszedł za agentem do stajni.Kiedy weszli doolbrzymiego budynku, w którym czuć było wilgocią i grzybem, agent pokazał dłonią na samśrodek pomieszczenia, gdzie teraz stała drewniana drabina, wznosząca się w górę kukrokwiom, oparta o belkę włazu do składziku na siano wysoko nad ich głowami. Tej drabiny tu wcześniej nie było powiedział Collet. Nie, panie poruczniku.Ja ją tutaj postawiłem.Szukaliśmy śladów i odcisków palcówprzy rolls-roysie, kiedy zobaczyłem tę drabinę na podłodze.Nie zwróciłbym na nią uwagi,gdyby nie to, że szczeble są wyrobione i zabłocone.Po tej drabinie ktoś musiał częstowchodzić na górę.Wydało mi się, że jej wysokość odpowiada wysokością stryszku na siano,więc ją podniosłem i wszedłem na górę, żeby się rozejrzeć.Collet powiódł wzrokiem w górę po szczeblach drabiny.Ktoś miałby tam regularniewchodzić? Stąd strych na siano wyglądał na zupełnie pusty, a jednak okazało się, że to, cotam było, z dołu było zupełnie niewidoczne.Na szczycie drabiny pojawił się teraz inny, starszy stopniem technik z ekipy technicznej ispojrzał w dół. Na pewno będzie pan to chciał zobaczyć, panie poruczniku powiedział, przywołującColleta dłonią w gumowej rękawiczce.Znużony Collet kiwnął głową, podszedł do starej drabiny i chwycił dłońmi najniższyszczebel.Drabina była stara, zwężająca się ku górze.Kiedy Collet był już blisko szczytu,niemal ześliznął się z najwyższego stopnia.Stajnia zawirowała pod nim jak w złym śnie.Teraz już rozbudzony i skoncentrowany, wspinał się dalej, a w końcu dotarł do samej góry.Stojący nad nim agent wyciągnął do niego rękę.Collet chwycił go za nadgarstek i stanął nadrewnianej podłodze strychu. Tam powiedział agent, wskazując na jakieś miejsce w głębi nienaganniewysprzątanego pomieszczenia. Mamy tu odciski palców tylko jednej osoby.Niedługobędziemy wiedzieli czyje.Collet, mrużąc oczy w półmroku, spojrzał na odległą ścianę.Co, u diabła? O ścianę stałoparty wysokiej klasy terminal komputerowy dwie wieże jednostek centralnych, monitor zpłaskim ekranem i głośnikami, kilkanaście stacji twardych dysków i wielokanałowa konsolaradiowa, która miała chyba własne, niezależne, filtrowane zasilanie.Dlaczego, u licha, ktoś chciałby pracować tu na samej górze? Collet ruszył w kierunkuelektroniki. Przyjrzeliście się temu systemowi? To jest stacja podsłuchu. Ktoś tu prowadził nasłuch?Agent skinął głową. Bardzo nowoczesna technologia. Wskazał na długi stół roboczy zasłany częściamielektronicznymi, instrukcjami, narzędziami, kablami, lutownicami i innym sprzętemelektronicznym. Ktoś tu na pewno wie, co robi.Sporo z tego sprzętu nie ustępuje naszemu.Miniaturowe mikrofony, fotoelektryczne, samoładujące się baterie, chipy RAM o dużejpojemności.Nawet kilka nowych dysków nano.Collet był pod wrażeniem. To jest kompletny system dopowiedział agent, wręczając Colletowi zestaw niewiększy niż kieszonkowy kalkulator.Zwisał z niego trzydziestocentymetrowy drucik z cienkąjak pergamin metalową folią wielkości znaczka pocztowego na końcu. Podstawą jest systemnagrywania oparty na twardym dysku o wysokiej pojemności, z baterią, która ładuje sięautomatycznie [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Podobne