Chryzostom Pasek Jan Pamietnik

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Odpowiem: �Manebimus adhuc�.Lanckoroński rzecze: �Pojadę ja,mam 15.000 wybranych pieniędzy, by tam kto w tumulcie do nich sięnie przypytał�.Wsiadłszy w barkę, odwieziono go do bulwarka; jamsię został.Kiedy przypadną na lewe skrzydło, nasze też dwawysunęły się ku nim; kiedy przypadną srogim impetem, dadzą ogniado siebie z obuch stron tak, jako z ręcznej strzelby gęściej ognia niemoże dać, odrzucą się zaraz od siebie najmniej na 10 stajań i poczęlilawirować3 et interim armatę nabijać; owe też dwa nasze cofnęły sięnazad w port, a potem lawirują czekając, że tamte nadejdą;przychodzą tedy drugie dwa, stanęły równo z tamtymi,wyrychtowawszy żaglów, a potem i trzecie dwa też to czynią.Jakdrugie przyszły, w mieście na gwałt biją w dzwony, w bębny; lud sięsypie na bulwark; kto cokolwiek ma umiejętności okrętnej, wsiadająw barki, zwożą się do okrętów, a Szwedzi tymczasem armują się4.1Puszkarz - rzemieślnik wyrabiający broń palną; tu - artylerzysta.2Awizować - zawiadomić.3Lawirować - płynąć w tę i w tę stronę.4Armować się - zbroić się.Kiedy się już wymoderowali1, idą ławą, zewrą się bliżej niż na stajanie;kiedy poczną prażyć do siebie, aż się zaćmiło od dymów powietrze.Jeden szwedzki zniósł się był, że wpadł między olęderskie tak, jakomiędzy [gwiazdy] miesiąc; kiedy dadzą do niego ognia i z boków, i ztego okrętu, gdzie sam amirał siedział, to dosyć na tym, aż deski z niegoleciały; poszedł zaraz na stronę, właśnie jak ów pies chromiąc2, gdy munogę stłuką.Znowu powtórnie zewrą się, uderzą z armat; co się trochęodsuną, to znowu [nacierają].Chcieli Szwedzi koniecznie tył wziąć3Olędrom, ale żadnym sposobem nie mogli, bo się Olędrowie przy porcietrzymali; tak tedy strzelali do siebie, aż był wieczór, potem się rozeszliuciszywszy; ja też wsiadłem na barkę i wyjechałem na bulwark.Nocątedy wzięli z bulwarku okręt kupiecki, a skoro świt zaprowadzili go powiatru i, ustroiwszy go, jako należy do żeglugi, wyhysowaw-szy4 żagle,zapalili go, puścili między okręty olęderskie; od którego zaraz jeden sięokręt zapalił, bo to jest rzecz tak chwytliwa, jako siarka; sami też zaraznacierają za ogniem; poczęli okrutnie bić z armaty.Tam było właśnietragiczne spectaculum, kiedy to [nie wiedzieć], czyby się ogniowi, czynieprzyjacielowi bronić! Tu się od owego zapalonego umykać trzeba, tusię strzec, żeby ich nieprzyjaciel nie rozerwał, a tu zaś z owegozapalonego uciekają, kto co może porwać, lada deszczkę, lada drewno,to się z nim uderzy w morze; tu z miasta, kto przecie śmiały, podjeżdżająz barkami, ratują, sznury toniącym rzucają, żeby się ich chwytać.A tu zobu stron armata huczy; uważyć, że na jednym okręcie 80 będzie i 100dział, jaki tam musi być ogień; zgoła, straszna jest wojna na ziemi, aledaleko straszniejsza na morzu, kiedy to maszty lecą, żagle na morzespadają, człowiekowi zaś i człowiek nieprzyjaciel, i woda nieprzyjaciel.Owe kule, co okrętów chybiały,1Wymoderować się - przygotować się.2Chromać - kuleć.3Tył wziąć - zajść od tyłu.4Wyhysować - podnieść.to zaś ludzi na lądzie raziły tych, co z miasta wyszli.Bo gdyby byliOlędrów zwyciężyli, pewnie by byli i miasto wyrabowali, a jeszczewtenczas wszystko mieli w domach, bo się ubezpieczyli, że mają wojskodo obrony i dopiero wtenczas, skoro obaczyli zapalające się okręty,dopieroż swoje pignora do wody kryć, bo to u nich wszystek depozytnajpoufalszy1 w morzu a nie tylko comestibilium, ale też ivestimentorum, i sreber, i pieniędzy; sufficit, że utopi, kiedy chce, idobędzie, kiedy chce, a mają sposoby takie i naczynia takieadaptowane2, że się w nich nic nie zepsuje i nie zamoknie, a w tych teżmiejscach topią, gdzie morze nie wyrzuca, jako to w tych hafach3,odnogach etc.Zapaliły się były żagle i na szwedzkim jednym okręcie,ale zaraz pościnali maszty i pozrzucali w morze.Drugi okręt szwedzkiprzebito z armaty tak, że zaraz poszedł na dno ze wszystkim, cośniewiele z niego ludzi zratowano; u trzeciego utrącono maszty dwa, uczwartego jeden największy, przez co musiały mieć mutilationem, ówteż z okazyej wczorajszej już nie pomógł zepsuty, tylko z daleka stał.Sufficit, żeby ich byli zabrali Olędrowie, gdyby byli w ludzi trochępotężniejsi.Już tedy widzieli Szwedzi swoje okaleczenie i szkodęwiększą, niżeli uczynili nieprzyjacielowi, zaraz poszli na garugę4, bo imjuż wiatr nie służył i tak nie był spokojny nazad powracającym.Olędrowie też niebożęta dziury w okrętach łatali, zabitych wywozili,chowali, a potem zaś armaty i swojej, i szwedzkiej podobywali, jakosami powiedali, gdy do nas przyszli pod Frederichs-Odde: bo mają takąsdentiam i nurków takich, którzy się w wodę wpuszczają, po samymdnie chodzą i tam zakładają instrumenta, że kożda rzecz wywindowaćmogą ex profundo i ludzie ckretni umieją pływać bardzo, że mogądaleko płynąć in necessitate.Biało-1Najpoufalszy depozyt - najlepsze schronienie.2Adaptowany - przystosowany.3Haf - zatoka.4Garuga - wiatr zmienny, krótkotrwała burza; iść na garugę - korzystać z bocznegowiatru.głowa jedna z olęderskiego okrętu tego, co zgorzał, płynęła dalej, niżelitrzy ćwierci mile i dopłynęła do samego bulwarku.Brandeburskiejpiechoty przyszło 3.000 już po odstąpieniu Szwedów; poosadzano oweżokręty według potrzeby, ostatek się ich wróciło do wojska.Często Szwedzi tego fortelu zażywają in pugna, a zwłaszcza gdy wporcie zastaną debiliores od siebie aemulos, i potem słychać było, żetegoż zażyli kunsztu na nich i drugi raz; dal był Szwedom wiadomość otym zdrajca jakiś z wojska pruskiego; był natenczas komendantem nadtymi Szwedami Wrangiel.Pojechaliśmy zaraz po odstąpieniu Szwedów do amirała zkondolencyą, ale zastaliśmy wesołego i nic nie żałującego owej szkody;u nich to okręt stracić, jako ładunek wystrzelić.Miał to sobie zawiktoryą, że się nie dał i w nieprzyjacielu szkodę uczynił; mniedziękował, żem go nie odstąpił pierwszego dnia, lubom mu tam nic niepomógł, i przed wojewodą to o mnie powiedał, że: choć polowyżołnierz, nie wzdrygał się wodnej bitwy [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Podobne