Dick Philip K. My zdobywcy

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Proszę spojrzeć powiedział, przywołując kapitana. O co chodzi, panowie? zapytał nerwowo Grek. Znalezliście coś brudne-go i zgłosicie to w komisji zdrowotnej, tak? Klienci skarżyli się.proszę powiedzieć miprawdę.Tak, to świeża farba.Dbamy o wszystko jak należy.Czyż to nie leży w intere-sie publicznym?Przeciągnąwszy dłońmi po ścianie schowka, policjant cicho zwrócił się do Hooda: Panie Hood, tam są drzwi.Niedawno zostały zapieczętowane. Wyczekująco po-patrzył na Hooda, oczekując dalszych poleceń. Idziemy rzucił Hood.Kapitan wydał rozkazy swoim podwładnym.Przyniesiono sprzęt z helikoptera i przywtórze donośnego wycia policjanci przystąpili do wycinania dziury w ścianie. To oburzające! zawołał pobladły na twarzy Grek. Zaskarżę was. Jasne zgodził się Hood. Niech pan wytoczy nam sprawę.Fragment ścianyrunął.Z hukiem wpadł do środka, przysypując gruzem podłogę.Chmura pyłu wzbiłasię, po czym opadła.208W świetle policyjnych latarek Hood ujrzał nieduże pomieszczenie.Zakurzone, bezokien, przesiąknięte wonią pleśni i starości.zdał sobie sprawę, za nikt nie zaglądał tuod bardzo dawna.Ostrożnie wszedł do środka.Pokój był pusty.Niegdyś służył pewniejako schowek, miał drewniane i obdrapane ściany.Być może przed Kataklizmem sklepposiadał większy asortyment towaru, co wymagało bardziej przestronnego magazynu,teraz pomieszczenie było zbędne.Hood obszedł je wokół, błyskając latarką po suficiei podłodze.Miejsce wiecznego spoczynku zdechłych much.oraz, jak zauważył, kry-jówka kilku żywych, które niemrawo pełzały w warstwie kurzu zalegającego podłogę. Niech pan pamięta odezwał się kapitan że wejście zabito deskami niedaw-no, najdalej trzy dni temu.A przynajmniej niedawno położono farbę, co do tego nie mawątpliwości. Te muchy powiedział Hood. Wciąż są żywe. Nie upłynęły nawet trzy dni.Pewnie cała operacja została przeprowadzona zaledwie wczoraj.Do czego służyło to pomieszczenie? Odwrócił się w stronę Greka, który stanął nie-spokojnie za ich plecami z zatroskanym spojrzeniem ciemnych oczu.To sprytny czło-wiek, uświadomił sobie Hood.Niewiele z niego wyciągniemy.Zwiatła policyjnych latarek wydobyły z ciemności sza4�ę stojącą pod przeciwległąścianą, puste półki sklecone z nieheblowanego drewna.Hood ruszył w jej kierunku. Dobrze powiedział chrapliwie Grek, przełykając ślinę. Przyznaję się.Trzymaliśmy tu gin z przemytu.Przestraszyliśmy się.Wy, Centaurianie. Omiótł ichprzestraszonym spojrzeniem. W niczym nie przypominacie naszych miejscowychszefów; znamy ich, oni nas rozumieją.Wy! Do was nie sposób dotrzeć.Musimy jakośżyć. Błagalnie rozłożył ręce.Coś wystawało zza krawędzi sza4�i.Ledwo widoczne, bez trudu mogło ujść ich uwa-gi.Kartka papieru, utknęła między ścianą i sza4�ą, prawie znikając z oczu.Hood uchwy-cił ją i wyjął ostrożnie.Grek zadrżał.Było to zdjęcie.Przedstawiało grubego, nachmurzonego mężczyznę w średnim wie-ku.Miał zaciśnięte usta i obwisłe policzki pokryte czarnymi zaczątkami zarostu.Byłsłusznej postury, ubrany w rodzaj munduru.Dawniej zdjęcie wisiało na ścianie, lu-dzie przychodzili tu i spoglądali na nie z należną czcią.Wiedział, kogo przedstawiało.Benny ego Cemoli u szczytu politycznej kariery, lidera, którzy spoglądał gorzko na rze-sze zbierających się tu swoich zwolenników.Nic dziwnego, że Times wszczął taki alarm. Niech pan powie, czy to zdjęcie coś panu mówi? powiedział do Greka Hood,podnosząc fotografię do góry. Nie, nie zaprzeczył Grek.Otarł pot z twarzy wielką czerwoną chustką. Naturalnie, że nie. Najwyrazniej jednak mijał się z prawdą.209 Jest pan zwolennikiem Cemolego, prawda? zapytał Hood.Cisza. Zabierzcie go polecił kapitanowi Hood. Wracajmy. Opuścił pomieszcze-nie, zabierając zdjęcie.Nie chodzi jedynie o fantazję Timesa , pomyślał Hood, rozłożywszy zdjęcie na biur-ku.Poznaliśmy prawdę.Ten człowiek istnieje i dwadzieścia cztery godziny temu jegozdjęcie wisiało na ścianie na widoku.Wciąż by tam było, gdyby nie interwencja CBOM u.Przestraszyliśmy ich.Ziemianie mają przed nami wiele do ukrycia i zdają sobiez tego sprawę.Działają błyskawicznie i skutecznie, będziemy mieć szczęście, jeśli.W jego rozmyślania wdarł się głos Joan. Czyli Bleekman Street rzeczywiście była miejscem spotkań.Gazeta miała rację. Tak potwierdził Hood. Gdzie on teraz jest?Chciałbym to wiedzieć, pomyślał Hood. Czy Dietrich widział już zdjęcie? Jeszcze nie odpowiedział Hood. On ponosi odpowiedzialność za wojnę i Dietrich na pewno się dowie uzna-ła Joan. %7ładna jednostka sama nie ponosi odpowiedzialności odparł Hood. Jednak to on wiódł tam prym uparła się Joan. Dlatego włożyli tyle wysiłku,aby zatrzeć wszelkie ślady jego istnienia.Hood kiwnął głową. Czy bez Timesa dodała kiedykolwiek wpadlibyśmy na trop Benny egoCemoli? Wiele zawdzięczamy gazecie.Tamci przeoczyli to albo nie byli w stanie do-trzeć do właściwych informacji.Pewnie działali w pośpiechu; trudno, aby pomyślelio wszystkim, nawet w ciągu dziesięciu lat.Nie sposób wymazać wszystkich szczegółówna temat ugrupowania politycznego działającego w skali globalnej, zwłaszcza jeśli jegolider w fazie ostatecznej zyskał władzę absolutną. Nie sposób wymazać powtórzył Hood.Zabity deskami schowek na zapleczugreckiego sklepu.wystarczył, abyśmy dostali to, co chcieliśmy wiedzieć.Teraz ludzieDietricha zrobią resztę.Jeśli Cemoli żyje, prędzej czy pózniej go znajdą, jeśli zaś umarł.znając Dietricha, trudno ich będzie o tym przekonać.Nigdy nie zaprzestaną poszuki-wań. Ta sytuacja ma i dobrą stronę, odetchną niewinni ludzie doszła do wnioskuJoan. Dietrich przestanie ich ścigać.Będzie zbyt zajęty Cemolim.To prawda, przyznał w duchu Hood.To się liczyło.Centauriańska policja będziew najbliższym czasie bardzo zajęta, co wyjdzie na dobrze wszystkim, łącznie z CBOM-em i jego ambitnym planem odbudowy.210Gdyby nie było Benny ego Cemoli, pomyślał nagle, wręcz należałoby go wymyślić.Dziwne spostrzeżenie.zastanawiał się, jakim cudem przyszło mu do głowy.Ponowniespojrzał na zdjęcie, próbując na podstawie płaskiej podobizny dociec prawdy o tymczłowieku.Jaki Cemoli miał głos? Czy zdobył władzę dzięki przemówieniom, podobniejak wielu demagogów przed nim? I jego pisma.Może natrafią na ślad niektórych.Albonawet znajdą nagrania jego przemówień, poznają ich treść.Może kasety wideo.Prędzejczy pózniej wszystko ujrzy światło dzienne, to jedynie kwestia czasu.Wówczas przeko-namy się, czym było życie w cieniu takiego człowieka, podsumowała w duchu.Rozległ się sygnał bezpośredniego łącza z biurem Dietricha.Podniósł słuchawkę. Mamy tu Greka oznajmił Dietrich. Podaliśmy mu narkotyki i złożył zezna-nia, może to pana zaciekawić. Owszem odrzekł Hood. Twierdzi, że jest zwolennikiem Cemolego od siedemnastu lat, prawdziwy weteranw ugrupowaniu powiedział Dietrich. Spotykali się dwa razy w tygodniu na zaple-czu jego sklepu, na początku, gdy Ruch był nieduży i stosunkowo słaby [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Podobne