J.D. Horn Wiedmy z Savannah.Tom 3 Pustka

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Tużza mną zawisł w powietrzu jakiś przedmiot w kształcie dzwonu, który obracał się na tylewolno, że na jego dolnej krawędzi mogłam dostrzec runiczne napisy.Spojrzałam znów namroczne wiedzmy.Tysiące pytań przelatywało mi przez umysł. Gdzie jesteśmy? Co to jest? Dlaczego nie jesteś martwa? Akurat takie pytanie opuściło moje usta. Czy tak powinnaś zwracać się do mamy? zapytała Emily i roześmiała się, a jej zimny,metaliczny śmiech rozdarł nocną ciszę. Widziałam twoje ciało. Wskazałam na Gudrun. Ona cię zabiła.Użyła zwłok, żebyrzucić zaklęcie.Mówiła, że chciała cię ukarać.Emily skrzyżowała ramiona na piersi. Och córeczko, jesteś taka naiwna.To nie kara.To nagroda.Gudrun przefrunęła i otoczyła Emily ramieniem. Właśnie tak.Może sam proces nie jest zbyt przyjemny, ale chyba się zgodzisz, żenieśmiertelność warta jest odrobiny cierpienia, prawda? Jak najbardziej.Słyszysz, kochanie? Emily zwróciła się do mnie. Jestemnieśmiertelna.Naprawdę nieśmiertelna.I zawdzięczam to wszystko tobie i mojemu głupiemurodzeństwu. %7łeby rzucić takie zaklęcie, jakie zaserwowałam twojej matce, potrzeba nie tylko dużomocy, lecz także specjalnego rodzaju magii.Potrzebna jest magia dusz. Gehenna& wyszeptałam. Tak, Gehenna potwierdziła Emily. Twój przyjaciel golem przytrzymał otwarte drzwiwystarczająco długo, żeby Gudrun mogła zebrać całą potrzebną moc. Więc cała ta sytuacja z babcią to była sztuczka? Och, nie, moja kochana mamuśka naprawdę została uwięziona w Gehennie, czylidokładnie tam, gdzie powinna była się znalezć. Okrążyła mnie, by stanąć przed mruczącymw powietrzu przedmiotem.Zerknęła na mnie przez ramię. Szkoda, że twój golem zdołał jąuwolnić.Nie zrozum mnie zle.Na Gehennę zasłużyła nie tym, że zabiła twojego dziadka, aletym, że okazała się tchórzem i sama też się zabiła. Obróciła się na pięcie i, zła, ruszyław moją stronę.Zatrzymała się tuż przede mną. Powinna być dumna, że zabiła drania, któryzbrukał czystą krew.On ze swoją murzyńską żoną i bachorami półkrwi. Po chwili sięuspokoiła, rozluzniła i cofnęła o kilka kroków. To ja jej powiedziałam, rozumiesz? A mnietwój ojciec.Erik mnie uratował.Pokazał mi, jak uniknąć skazy spowodowanej zmieszaniemkrwi z gorszą rasą. Gorszą rasą? Odzyskałam głos i wykrzyczałem jej to w twarz. Gorszą rasą?! Chceszmi powiedzieć, że wszystko to stało się dlatego, że jesteś rasistką? Do tej chwili byłamprzekonana, że takie zaślepienie świat pozostawił za sobą w poprzednim stuleciu. Zmień ton syknęła Gudrun. Twoja matka jest purystką.Poświęciła życieprzywróceniu właściwego porządku. Nie ma czegoś takiego jak właściwy porządek rzuciłam, czując, jak przytłacza mniesmutek. Są tylko ludzie, którzy chcą być przyzwoici i kochani, i nic innego się dla nich nieliczy.Jeśli Colin i ja w jakiś sposób to przetrwamy, zrobię, co w mojej mocy, żeby wiedział, jakbardzo złym człowiekiem była moja matka nie tylko w swoich uczynkach, ale także w sercu.Splotłam ręce na splamionej krwią, ale już bardzo luznej sukience.Jęknęłam.Serce przeszyłmi porażający ból.Upadłam na kolana i pochyliłam się aż do ziemi.Udało im się.Odebrali midziecko. Och, Colin.Mamusia tak bardzo cię przeprasza.Tak mi przykro.Dziura, którąwyrwali w mojej duszy, powiększała się. Zabili moje dziecko. Spojrzałam na matkę, nie wierząc, że znajdę w niej choć iskierkęczłowieczeństwa. Powiedzieli, że jest Abominacją. Emily stała bez ruchu jak marmurowyposąg, zimna i nieporuszona. Biedne, biedne kochanie zaszczebiotała Gudrun.W jej głosie było wszystko, tylko niewspółczucie. Taka zdrada.Taka strata.Taki ból. Nachyliła się nade mną i zmusiła mnie,bym się podniosła. Ale już niedługo wszystko się skończy gruchała, głaszcząc mnie powłosach z prześmiewczą troską.Trzasnęłam ją w rękę i usłyszawszy z satysfakcją głośne plaśnięcie, odsunęłam się. Suki, nie zostawiłyście mi już nic.Straciłam wszystko. Nie możemy wszystkich zasług przypisać sobie, kochanie.To był zbiorowy wysiłek,jedyny, który zjednoczył wszystkie trzynaście rodów.Granica skończyła z tobą. Popatrzyłyna siebie i wybuchnęły śmiechem. Ona nadal niczego się nie domyśla wykrztusiła Emily,ocierając z policzków łzy histerycznego śmiechu. Czego mam się domyślać? Byłam tak wściekła, że mogłabym zabić ją, zabić Gudruni zniszczyć przedmiot, który wydawał ten irytujący dzwięk. %7łe nigdy nie miałaś nic do stracenia, moja droga wyjaśniła Gudrun. O czym ty mówisz? My poprawiła mnie Emily. My chcemy ci powiedzieć, że najwyższy czas, żebyś sięobudziła.%7łebyś coś sobie przypomniała urwała, jakby czekała na objawienie, ale ono nienastąpiło. Twoje dziecko nie było Abominacją.Ty nią jesteś. Zaczęła chodzić wokół mnie,a Gudrun poszła w jej ślady, okrążając mnie w przeciwnym kierunku. Twój ojciec i jaświetnie się bawiliśmy, robiąc cię.Pierwsze dni w Tillandsii były magiczne w każdym tegosłowa znaczeniu.Przed oczami mignął mi obraz uderzającej w auto Erika półciężarówki.On zginąłnatychmiast, a Paul wyleciał z samochodu. Ty go zabiłaś? Nie zaprzeczyła. Ayako.Ale wiedziałam, co się święci. Ayako zawsze była posłusznym żołnierzem. Wtrąciła Gudrun z uśmieszkiem na ustach. Wystarczyło jedynie ją przekonać, jaka jest prawda.%7łe twój ojciec stanowił zagrożenie dlagranicy. Ale dlaczego? Był twoim sojusznikiem. Gdzieś po drodze stracił wiarę.Zmiękł.Troszkę za bardzo spodobała mu się rola p�re defamille i zapomniał, do czego zmierzamy.Urywał się z domu, jakby mógł sobie tak po prostuodejść. Zmrużyła oczy, jakby była poirytowana, że musi mi się tłumaczyć.Wzruszyłaramionami. Poza tym spełnił swój cel.Spłodził cię.Odwróciłam się do Emily. Powiedziałaś mi kiedyś, że go kochałaś.To tylko kolejne kłamstwo? Musisz zrozumieć odparła, a jej twarz nie wyrażała ani odrobiny żalu że jesteś moimarcydziełem.Na tobie kończy się granica.Nie protestowałam, bo chciałam być pewna, żeprzepowiednia się wypełni, i to że wypełni się przez ciebie, moja piękna Abominacjo.Gdybym tylko mogła wkręcić w to twoją siostrę, zrobiłabym to, ale Ginny już zbyt głębokozatopiła w niej kły. Maisie jest twoją córką. Maisie była niechcianym produktem ubocznym aktu stworzenia ciebie, a ty, Mercy, mojacórko wymieniła kolejne zadowolone spojrzenie z Gudrun jesteś szkatułką, kopertą, jeśliwolisz, i najwyższy czas, żeby cię otworzyć.Pomruk wirującego dzwonu zaczął drastycznie narastać [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Podobne