[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Do epoki baroku wszyscy papieże mieli niewolników, kupionych lubprzejętych jako wojenny łup, których zatrudniali jako wioślarzy na gale-rach albo służących.Jak zauważył Bertolotti, z odrazą odnoszący się do kontraktów handlarzy niewolników", własnoręcznie podpisywanychprzez papieży, Innocenty XI okazał się w tej materii najbardziej bez-względny.Po latach nieludzkiego wyzysku niewolnicy, którzy nie nadawali sięjuż do pracy, domagali się wolności.W zamian za wyzwolenie papieżOdescalchi żądał od nich zaoszczędzonych pieniędzy.Salem Ali z Alek-sandrii, chory na oczy i uznany przez lekarza za niezdolnego do pracy,chcąc uwolnić się z łańcuchów na papieskiej galerze, musiał zapłacić zawolność 200 skudów.Ali Mustafa z Konstantynopola, kupiony na Malcieza 50 skudów, cierpiący na boleści i rwę kulszową", wpłacił do skarbcaWatykanu 300 skudów.Mamut Abdi z Toccado, lat 60, z czego dwadzie-480 ścia dwa lata spędził w niewoli, zapłacił 100 skudów.Sześćdziesięciopię-cioletni schorowany Mamut Amurat znad Morza Czarnego wykupił się za80 skudów.Ten, kto nie miał pieniędzy, był niewolnikiem do śmierci.Niezdolnychdo pracy zamykano w więzieniu.Do więziennych lekarzy trafiali więc lu-dzie wyniszczeni pracą, niedostatkiem, pokryci wrzodami i bliznami.Byłem tak zaskoczony tym, co przeczytałem, że postanowiłem przej-rzeć materiały zródłowe Bertolottiego, które on określił jako łatwo do-stępne".Jak się okazało, one również zaginęły.Dokumenty powinny znajdować się w rzymskim Archiwum Państwo-wym, wśród Acta Diversorum szambelana i skarbnika kamery apostol-skiej, z roku 1678.Tomy obejmują dokumenty do 1677 roku, a następnieod roku 1679.Brakuje więc rocznika 1678.Jeśli chodzi o skarbnika, to jedyny tom akt różnych obejmuje lata1676-1683.Również tutaj nie było śladu rocznika 1678.Belua insatiabilis, nienasycona bestia - czyż nie tak nazwano Innocen-tego Xl w proroctwie Malachiasza?Po miesiącach spędzonych wśród zakurzonych siedemnastowiecznychrękopisów wziąłem do ręki wydany drukiem Epistolario Innocenziano,zawierający sto trzydzieści sześć listów, które w ciągu dwudziestu lat Be-nedetto Odescalchi napisał do senatora Mediolanu i swojego krewnego,Antonia Marii Erba.Redaktor wydania, Piętro Gini z Como, w ferworzepracy nie zwrócił uwagi na to, co podał do druku.Zbiór obejmuje prywatne listy papieża, w których jawi się on jakoczłowiek despotyczny i żądny pieniędzy.Jest w nich mowa o księgachkatastralnych, ziemiach, spadkach, zastawach, odszkodowaniach, kwo-tach do wypłacenia, konfiskatach majątku dłużników.W każdym zdaniu,wersie, notatce z uporem powraca temat pieniądza, a tylko niewielkiefragmenty zawierają informacje o sporach rodzinnych i zdrowiu krew-nych.W Epistolario Innocenziano przeważają rady na zdobycie pieniędzyi wyegzekwowanie zwrotu długów.W jednym z listów z września 1680roku papież stwierdza, że lepiej unikać sądów, ale jeśli chce się odzyskaćpieniądze, należy jak najszybciej wytoczyć sprawę, na ugodę jest zawszeczas.481 Krewni papieża byli zaniepokojeni jego żądzą pieniędzy.W odręcznejnotatce sporządzonej przez bratanka Livia w 1676 roku czytamy: Trzebaznalezć osobę, która zajmie się korespondencją dotyczącą interesów ro-dzinnych, bo papież, chcąc wszystko kontrolować, może to przypłacićutratą zdrowia".Obsesyjna myśl o pieniądzach wyniszczała papieża.Drogi Alessio, teraz wiem już wszystko.Opowieść posługacza z Don-zella" okazała się prawdziwa, podobnie jak fakty, które skłoniły PompeaDulcibeniego do próby zabójstwa Innocentego XI.Błogosławiony Innocenty był wspólnikiem protestanckich heretyków,wrogich katolikom.Pożyczył pieniądze Wilhelmowi Orańskiemu, umoż-liwiając mu zdobycie tronu Anglii.Papież Odescalchi finansował też handel niewolnikami, sam posiadałniewolników i okrutnie traktował starych i umierających służących [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl odbijak.htw.pl
.Do epoki baroku wszyscy papieże mieli niewolników, kupionych lubprzejętych jako wojenny łup, których zatrudniali jako wioślarzy na gale-rach albo służących.Jak zauważył Bertolotti, z odrazą odnoszący się do kontraktów handlarzy niewolników", własnoręcznie podpisywanychprzez papieży, Innocenty XI okazał się w tej materii najbardziej bez-względny.Po latach nieludzkiego wyzysku niewolnicy, którzy nie nadawali sięjuż do pracy, domagali się wolności.W zamian za wyzwolenie papieżOdescalchi żądał od nich zaoszczędzonych pieniędzy.Salem Ali z Alek-sandrii, chory na oczy i uznany przez lekarza za niezdolnego do pracy,chcąc uwolnić się z łańcuchów na papieskiej galerze, musiał zapłacić zawolność 200 skudów.Ali Mustafa z Konstantynopola, kupiony na Malcieza 50 skudów, cierpiący na boleści i rwę kulszową", wpłacił do skarbcaWatykanu 300 skudów.Mamut Abdi z Toccado, lat 60, z czego dwadzie-480 ścia dwa lata spędził w niewoli, zapłacił 100 skudów.Sześćdziesięciopię-cioletni schorowany Mamut Amurat znad Morza Czarnego wykupił się za80 skudów.Ten, kto nie miał pieniędzy, był niewolnikiem do śmierci.Niezdolnychdo pracy zamykano w więzieniu.Do więziennych lekarzy trafiali więc lu-dzie wyniszczeni pracą, niedostatkiem, pokryci wrzodami i bliznami.Byłem tak zaskoczony tym, co przeczytałem, że postanowiłem przej-rzeć materiały zródłowe Bertolottiego, które on określił jako łatwo do-stępne".Jak się okazało, one również zaginęły.Dokumenty powinny znajdować się w rzymskim Archiwum Państwo-wym, wśród Acta Diversorum szambelana i skarbnika kamery apostol-skiej, z roku 1678.Tomy obejmują dokumenty do 1677 roku, a następnieod roku 1679.Brakuje więc rocznika 1678.Jeśli chodzi o skarbnika, to jedyny tom akt różnych obejmuje lata1676-1683.Również tutaj nie było śladu rocznika 1678.Belua insatiabilis, nienasycona bestia - czyż nie tak nazwano Innocen-tego Xl w proroctwie Malachiasza?Po miesiącach spędzonych wśród zakurzonych siedemnastowiecznychrękopisów wziąłem do ręki wydany drukiem Epistolario Innocenziano,zawierający sto trzydzieści sześć listów, które w ciągu dwudziestu lat Be-nedetto Odescalchi napisał do senatora Mediolanu i swojego krewnego,Antonia Marii Erba.Redaktor wydania, Piętro Gini z Como, w ferworzepracy nie zwrócił uwagi na to, co podał do druku.Zbiór obejmuje prywatne listy papieża, w których jawi się on jakoczłowiek despotyczny i żądny pieniędzy.Jest w nich mowa o księgachkatastralnych, ziemiach, spadkach, zastawach, odszkodowaniach, kwo-tach do wypłacenia, konfiskatach majątku dłużników.W każdym zdaniu,wersie, notatce z uporem powraca temat pieniądza, a tylko niewielkiefragmenty zawierają informacje o sporach rodzinnych i zdrowiu krew-nych.W Epistolario Innocenziano przeważają rady na zdobycie pieniędzyi wyegzekwowanie zwrotu długów.W jednym z listów z września 1680roku papież stwierdza, że lepiej unikać sądów, ale jeśli chce się odzyskaćpieniądze, należy jak najszybciej wytoczyć sprawę, na ugodę jest zawszeczas.481 Krewni papieża byli zaniepokojeni jego żądzą pieniędzy.W odręcznejnotatce sporządzonej przez bratanka Livia w 1676 roku czytamy: Trzebaznalezć osobę, która zajmie się korespondencją dotyczącą interesów ro-dzinnych, bo papież, chcąc wszystko kontrolować, może to przypłacićutratą zdrowia".Obsesyjna myśl o pieniądzach wyniszczała papieża.Drogi Alessio, teraz wiem już wszystko.Opowieść posługacza z Don-zella" okazała się prawdziwa, podobnie jak fakty, które skłoniły PompeaDulcibeniego do próby zabójstwa Innocentego XI.Błogosławiony Innocenty był wspólnikiem protestanckich heretyków,wrogich katolikom.Pożyczył pieniądze Wilhelmowi Orańskiemu, umoż-liwiając mu zdobycie tronu Anglii.Papież Odescalchi finansował też handel niewolnikami, sam posiadałniewolników i okrutnie traktował starych i umierających służących [ Pobierz całość w formacie PDF ]