[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Jan z Ronay peÅ‚niÅ‚ funkcjÄ™ wielkiego mistrza joannitów, gdy zwierzchnik zakonu, Wilhelmz Châteauneuf, w r.1244 w czasie wyprawy wojennej do Egiptu dostaÅ‚ siÄ™ do niewoli.Joachim z Fiore mistyk (ok.1130-1202), opat klasztoru cystersów San Giovanni di Fiore wKalabrii, sÅ‚awny z powodu swoich przepowiedni; przy urodzinach Fryderyka IIprzepowiedziaÅ‚ miejsce ( o nazwie kwiatu ) i okolicznoÅ›ci jego Å›mierci.Joannici zakon rycerski wywodzÄ…cy siÄ™ z bractwa przy szpitalu Å›w.Jana w Jerozolimie,które jeszcze przed pierwszÄ… krucjatÄ… pielÄ™gnowaÅ‚o tam chorych pielgrzymów.W r.1099prokurator szpitala Gerald z Prowansji zaproponowaÅ‚ utworzenie zakonu, który w r.1113zostaÅ‚ zatwierdzony przez papieża Paschalisa II.W 1220 r.pierwszy wielki mistrz Rajmund zPuy (z Poggio) przeksztaÅ‚ciÅ‚ zakon w zakon rycerski, a dotychczasowego patrona zakonu,Jana JaÅ‚mużnika, zastÄ…piono walecznym Janem EwangelistÄ….Strojem zakonnym byÅ‚ czarnypÅ‚aszcz, w boju czerwona tunika z biaÅ‚ym krzyżem.Od siedziby zaÅ‚ożycielskiej, szpitala wJerozolimie, joannici byli także nazywani szpitalnikami.W r.1291 (po upadku Akki) zakonwycofaÅ‚ siÄ™ na Cypr, w r.1309 na Rodos, a w r.1530 na MaltÄ™, gdzie mieli siedzibÄ™ do r.1798 (stÄ…d nazwa: kawalerowie maltaÅ„scy).DziÅ› istnieje w Rzymie na obszarzeeksterytorialnym jako suwerenny zakon maltaÅ„ski.Kapetyngowie dynastia królewska panujÄ…ca od r.987 (Hugo Kapet) aż do rewolucjifrancuskiej.Pod koniec XII w.dysponowaÅ‚a jedynie Ile de France z Paryżem, hrabstwamiFlandrii, Szampanii i Blois oraz ksiÄ™stwem Burgundii.CaÅ‚a poÅ‚udniowa Francja (Prowansja,królestwo Burgundii, Arelat i Lotaryngia) byÅ‚y wówczas częściÄ… Rzeszy Niemieckiej, potężnehrabstwo Tuluzy wraz z LangwedocjÄ… stanowiÅ‚o lenno aragoÅ„skie, a wiÄ™c nie znajdowaÅ‚o siÄ™w posiadaniu Kapetyngów, podobnie jak wielkie ksiÄ™stwo Akwitanii (Guyenne, Poitou,Gascogne), które przez małżeÅ„stwo Eleonory przypadÅ‚o Plantagenetom, roszczÄ…cym sobietakże prawa do Normandii, Bretanii i Anjou (wraz z Maine, Marché i Touraine).Karol, hrabia Anjou brat Ludwika IX, króla Francji; poÅ›lubiÅ‚ Beatrycze z Prowansji, jednakProwansja przypadÅ‚a mu dopiero w r.1267.W r.1265 papież ogÅ‚osiÅ‚ go królem Neapolu.Wr.1266 Karol pokonaÅ‚ w bitwie pod Benewentem spadkobiercÄ™ Hohenstaufów Manfreda, a wr.1268 pod Tagliacozzo ujÄ…Å‚ ostatniego Hohenstaufa, Konradyna, którego Å›ciÄ…Å‚.W r.1277uzyskaÅ‚ tytuÅ‚ króla Jerozolimy.W r.1282 z poduszczenia Aragonii powstaÅ‚a przeciwko niemuSycylia (tzw.nieszpory sycylijskie).Ten czÄ™sto niedoceniany, imponujÄ…cy polityk silnej rÄ™kizmarÅ‚ w r.1285.Kataryzm (gr.katharós, czysty) Å›redniowieczny ruch odnowy radykalnie odstÄ™pujÄ…cy odKoÅ›cioÅ‚a rzymskiego.Zrodzone w Langwedocji kacerstwo rozprzestrzeniÅ‚o siÄ™ za Pireneje, apoprzez ProwansjÄ™ i Alpy dotarÅ‚o do Lombardii i na BaÅ‚kany.Doktryna Czystych wywodziÅ‚asiÄ™ z tradycji wczesnochrzeÅ›cijaÅ„skiej gminy, żydowskiej diaspory i celtyckiego druidyzmu.Pod wpÅ‚ywem gnozy i dualistycznego manicheizmu kataryzm rozwinÄ…Å‚ siÄ™ w ciÄ…gu XII w.wniebezpiecznÄ…, przeciwstawnÄ… Rzymowi siÅ‚Ä™; doprowadziÅ‚o to do przeÅ›ladowaÅ„, a nawet dozorganizowania krucjaty przeciw kacerzom.Ascetyczny tryb życia katarskiego kapÅ‚aÅ„stwazjednywaÅ‚ heretykom ogromny dopÅ‚yw prostych ludzi, ale także lokalna szlachta byÅ‚a oddanadoktrynie, która w przeciwieÅ„stwie do stanowiska KoÅ›cioÅ‚a rzymskiego nie zawieraÅ‚aroszczeÅ„ do sprawowania wÅ‚adzy Å›wieckiej.Klarion, hrabina Salentyny ur.1226, poczÄ™ta w Brindisi 9 XI 1225; w noc poÅ›lubnÄ…Fryderyk II zapÅ‚odniÅ‚ Anals (córkÄ™ wezyra Fachr ad-Dina), druhnÄ™ Jolanty, z którÄ… zawarÅ‚zwiÄ…zek małżeÅ„ski.Klarion wychowywaÅ‚a siÄ™ w Otranto i otrzymaÅ‚a od Fryderyka tytuÅ‚hrabiny.Konstancjusz, książę Selinuntu, Fassr ad-Din Oktaj ur.1215, syn wielkiego wezyra Fachrad-Dina (z rodu mameluckiego) i chrzeÅ›cijaÅ„skiej niewolnicy Anny, mÅ‚odzieÅ„czej miÅ‚oÅ›ciZygisberta z Öxfeldu z czasów krucjaty dzieciÄ™cej.NosiÅ‚ przydomek Czerwony Sokół.ZostaÅ‚wychowany na dworze w Palermo i przez cesarza Fryderyka II pasowany na rycerza (stÄ…dtytuÅ‚ książęcy).Królestwo Jerozolimskie paÅ„stwo utworzone w r.1099 przez krzyżowców na tereniePalestyny i Syrii z ziem zdobytych w czasie pierwszej krucjaty; lenno papieskie.ByÅ‚odziedziczne także w linii żeÅ„skiej.Mąż sukcesorki nie zostawaÅ‚ automatycznie królem poÅ›mierci żony.W ten sposób w 1229 straci³ swój tytuÅ‚ Fryderyk II, gdy Jolanta zmarÅ‚a wpoÅ‚ogu; pozostaÅ‚ jednak regentem (miaÅ‚ sprawować wÅ‚adzÄ™ za nowo narodzonego syna,Konrada IV).Ponieważ regent musiaÅ‚ być obecny w królestwie, Fryderyk przekazaÅ‚ regencjÄ™Alicji z Szampanii, która poÅ›lubiÅ‚a Hugona I, króla Cypru.Hugo nazwaÅ‚ siÄ™ nawet tytularnym królem Jerozolimy.Alicja zmarÅ‚a w 1246, Hugo w 1247, a regencja przeszÅ‚a nakróla Cypru, Henryka I, ich syna.Królem byÅ‚ nadal Konrad IV Hohenstauf, a po nim od 1254Konrad V (Konradyn).W 1259 regencjÄ™ odziedziczyÅ‚ król Cypru, Hugo III, ale dopiero kiedyKonrad V (bezdzietny) zostaÅ‚ Å›ciÄ™ty w 1268, Hugo III mógÅ‚ siÄ™ nazwać od 1269 królemJerozolimy.Uznano go jednak tylko w Tyrze, nie w Akce.Spór dziedziczny wykorzystaÅ‚Karol AndegaweÅ„ski i po Å›mierci Hugona III kupiÅ‚ sobie w Akce w 1278 prawa króla.AndegaweÅ„czyk utrzymaÅ‚ tytuÅ‚ aż do Å›mierci w 1285, a w 1286 przypadÅ‚ on znowu królowiCypru, Henrykowi II, który utrzymaÅ‚ go do czasu utracenia Akki w 1291 (upadek KrólestwaJerozolimskiego).Krzyżacy Zakon Szpitala NajÅ›wiÄ™tszej Marii Panny Domu Niemieckiego w Jerozolimie,niemiecki zakon rycerski (Ordo equitum teutonicorum) zostaÅ‚ zaÅ‚ożony w r.1190 pod AkkÄ…jako bractwo majÄ…ce na celu pielÄ™gnowanie chorych; w r.1198 przeksztaÅ‚cony w zakonrycerski (strój zakonny biaÅ‚y pÅ‚aszcz z czarnym krzyżem).W r.1226, za czasów wielkiegomistrza Hermana von Salza, zakon osiadÅ‚ w Prusach, w r.1237 poÅ‚Ä…czyÅ‚ siÄ™ z zakonemkawalerów mieczowych.Po upadku Akki siedzibÄ… zakonu byÅ‚a najpierw Wenecja, potemMalbork.Laurencja z Belgrave, hrabina Otranto ur.1191, córka z morganatycznego małżeÅ„stwaLiwii de Septimsoliis-Frangipane z lordem Leonem Belgrave.Laurencja zostaÅ‚a przeoryszÄ…klasztoru karmelitanek na Monte Sacro w Rzymie; w r.1217 wypÄ™dzona z Italii przezinkwizycjÄ™, udaÅ‚a siÄ™ do Konstantynopola.WÅ‚aÅ›cicielka burdelu, pózniej uprawiaÅ‚a piractwo ihandlowaÅ‚a niewolnikami. Przeorysza pod takim przydomkiem byÅ‚a znana poÅ›lubiÅ‚a wr [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl odbijak.htw.pl
.Jan z Ronay peÅ‚niÅ‚ funkcjÄ™ wielkiego mistrza joannitów, gdy zwierzchnik zakonu, Wilhelmz Châteauneuf, w r.1244 w czasie wyprawy wojennej do Egiptu dostaÅ‚ siÄ™ do niewoli.Joachim z Fiore mistyk (ok.1130-1202), opat klasztoru cystersów San Giovanni di Fiore wKalabrii, sÅ‚awny z powodu swoich przepowiedni; przy urodzinach Fryderyka IIprzepowiedziaÅ‚ miejsce ( o nazwie kwiatu ) i okolicznoÅ›ci jego Å›mierci.Joannici zakon rycerski wywodzÄ…cy siÄ™ z bractwa przy szpitalu Å›w.Jana w Jerozolimie,które jeszcze przed pierwszÄ… krucjatÄ… pielÄ™gnowaÅ‚o tam chorych pielgrzymów.W r.1099prokurator szpitala Gerald z Prowansji zaproponowaÅ‚ utworzenie zakonu, który w r.1113zostaÅ‚ zatwierdzony przez papieża Paschalisa II.W 1220 r.pierwszy wielki mistrz Rajmund zPuy (z Poggio) przeksztaÅ‚ciÅ‚ zakon w zakon rycerski, a dotychczasowego patrona zakonu,Jana JaÅ‚mużnika, zastÄ…piono walecznym Janem EwangelistÄ….Strojem zakonnym byÅ‚ czarnypÅ‚aszcz, w boju czerwona tunika z biaÅ‚ym krzyżem.Od siedziby zaÅ‚ożycielskiej, szpitala wJerozolimie, joannici byli także nazywani szpitalnikami.W r.1291 (po upadku Akki) zakonwycofaÅ‚ siÄ™ na Cypr, w r.1309 na Rodos, a w r.1530 na MaltÄ™, gdzie mieli siedzibÄ™ do r.1798 (stÄ…d nazwa: kawalerowie maltaÅ„scy).DziÅ› istnieje w Rzymie na obszarzeeksterytorialnym jako suwerenny zakon maltaÅ„ski.Kapetyngowie dynastia królewska panujÄ…ca od r.987 (Hugo Kapet) aż do rewolucjifrancuskiej.Pod koniec XII w.dysponowaÅ‚a jedynie Ile de France z Paryżem, hrabstwamiFlandrii, Szampanii i Blois oraz ksiÄ™stwem Burgundii.CaÅ‚a poÅ‚udniowa Francja (Prowansja,królestwo Burgundii, Arelat i Lotaryngia) byÅ‚y wówczas częściÄ… Rzeszy Niemieckiej, potężnehrabstwo Tuluzy wraz z LangwedocjÄ… stanowiÅ‚o lenno aragoÅ„skie, a wiÄ™c nie znajdowaÅ‚o siÄ™w posiadaniu Kapetyngów, podobnie jak wielkie ksiÄ™stwo Akwitanii (Guyenne, Poitou,Gascogne), które przez małżeÅ„stwo Eleonory przypadÅ‚o Plantagenetom, roszczÄ…cym sobietakże prawa do Normandii, Bretanii i Anjou (wraz z Maine, Marché i Touraine).Karol, hrabia Anjou brat Ludwika IX, króla Francji; poÅ›lubiÅ‚ Beatrycze z Prowansji, jednakProwansja przypadÅ‚a mu dopiero w r.1267.W r.1265 papież ogÅ‚osiÅ‚ go królem Neapolu.Wr.1266 Karol pokonaÅ‚ w bitwie pod Benewentem spadkobiercÄ™ Hohenstaufów Manfreda, a wr.1268 pod Tagliacozzo ujÄ…Å‚ ostatniego Hohenstaufa, Konradyna, którego Å›ciÄ…Å‚.W r.1277uzyskaÅ‚ tytuÅ‚ króla Jerozolimy.W r.1282 z poduszczenia Aragonii powstaÅ‚a przeciwko niemuSycylia (tzw.nieszpory sycylijskie).Ten czÄ™sto niedoceniany, imponujÄ…cy polityk silnej rÄ™kizmarÅ‚ w r.1285.Kataryzm (gr.katharós, czysty) Å›redniowieczny ruch odnowy radykalnie odstÄ™pujÄ…cy odKoÅ›cioÅ‚a rzymskiego.Zrodzone w Langwedocji kacerstwo rozprzestrzeniÅ‚o siÄ™ za Pireneje, apoprzez ProwansjÄ™ i Alpy dotarÅ‚o do Lombardii i na BaÅ‚kany.Doktryna Czystych wywodziÅ‚asiÄ™ z tradycji wczesnochrzeÅ›cijaÅ„skiej gminy, żydowskiej diaspory i celtyckiego druidyzmu.Pod wpÅ‚ywem gnozy i dualistycznego manicheizmu kataryzm rozwinÄ…Å‚ siÄ™ w ciÄ…gu XII w.wniebezpiecznÄ…, przeciwstawnÄ… Rzymowi siÅ‚Ä™; doprowadziÅ‚o to do przeÅ›ladowaÅ„, a nawet dozorganizowania krucjaty przeciw kacerzom.Ascetyczny tryb życia katarskiego kapÅ‚aÅ„stwazjednywaÅ‚ heretykom ogromny dopÅ‚yw prostych ludzi, ale także lokalna szlachta byÅ‚a oddanadoktrynie, która w przeciwieÅ„stwie do stanowiska KoÅ›cioÅ‚a rzymskiego nie zawieraÅ‚aroszczeÅ„ do sprawowania wÅ‚adzy Å›wieckiej.Klarion, hrabina Salentyny ur.1226, poczÄ™ta w Brindisi 9 XI 1225; w noc poÅ›lubnÄ…Fryderyk II zapÅ‚odniÅ‚ Anals (córkÄ™ wezyra Fachr ad-Dina), druhnÄ™ Jolanty, z którÄ… zawarÅ‚zwiÄ…zek małżeÅ„ski.Klarion wychowywaÅ‚a siÄ™ w Otranto i otrzymaÅ‚a od Fryderyka tytuÅ‚hrabiny.Konstancjusz, książę Selinuntu, Fassr ad-Din Oktaj ur.1215, syn wielkiego wezyra Fachrad-Dina (z rodu mameluckiego) i chrzeÅ›cijaÅ„skiej niewolnicy Anny, mÅ‚odzieÅ„czej miÅ‚oÅ›ciZygisberta z Öxfeldu z czasów krucjaty dzieciÄ™cej.NosiÅ‚ przydomek Czerwony Sokół.ZostaÅ‚wychowany na dworze w Palermo i przez cesarza Fryderyka II pasowany na rycerza (stÄ…dtytuÅ‚ książęcy).Królestwo Jerozolimskie paÅ„stwo utworzone w r.1099 przez krzyżowców na tereniePalestyny i Syrii z ziem zdobytych w czasie pierwszej krucjaty; lenno papieskie.ByÅ‚odziedziczne także w linii żeÅ„skiej.Mąż sukcesorki nie zostawaÅ‚ automatycznie królem poÅ›mierci żony.W ten sposób w 1229 straci³ swój tytuÅ‚ Fryderyk II, gdy Jolanta zmarÅ‚a wpoÅ‚ogu; pozostaÅ‚ jednak regentem (miaÅ‚ sprawować wÅ‚adzÄ™ za nowo narodzonego syna,Konrada IV).Ponieważ regent musiaÅ‚ być obecny w królestwie, Fryderyk przekazaÅ‚ regencjÄ™Alicji z Szampanii, która poÅ›lubiÅ‚a Hugona I, króla Cypru.Hugo nazwaÅ‚ siÄ™ nawet tytularnym królem Jerozolimy.Alicja zmarÅ‚a w 1246, Hugo w 1247, a regencja przeszÅ‚a nakróla Cypru, Henryka I, ich syna.Królem byÅ‚ nadal Konrad IV Hohenstauf, a po nim od 1254Konrad V (Konradyn).W 1259 regencjÄ™ odziedziczyÅ‚ król Cypru, Hugo III, ale dopiero kiedyKonrad V (bezdzietny) zostaÅ‚ Å›ciÄ™ty w 1268, Hugo III mógÅ‚ siÄ™ nazwać od 1269 królemJerozolimy.Uznano go jednak tylko w Tyrze, nie w Akce.Spór dziedziczny wykorzystaÅ‚Karol AndegaweÅ„ski i po Å›mierci Hugona III kupiÅ‚ sobie w Akce w 1278 prawa króla.AndegaweÅ„czyk utrzymaÅ‚ tytuÅ‚ aż do Å›mierci w 1285, a w 1286 przypadÅ‚ on znowu królowiCypru, Henrykowi II, który utrzymaÅ‚ go do czasu utracenia Akki w 1291 (upadek KrólestwaJerozolimskiego).Krzyżacy Zakon Szpitala NajÅ›wiÄ™tszej Marii Panny Domu Niemieckiego w Jerozolimie,niemiecki zakon rycerski (Ordo equitum teutonicorum) zostaÅ‚ zaÅ‚ożony w r.1190 pod AkkÄ…jako bractwo majÄ…ce na celu pielÄ™gnowanie chorych; w r.1198 przeksztaÅ‚cony w zakonrycerski (strój zakonny biaÅ‚y pÅ‚aszcz z czarnym krzyżem).W r.1226, za czasów wielkiegomistrza Hermana von Salza, zakon osiadÅ‚ w Prusach, w r.1237 poÅ‚Ä…czyÅ‚ siÄ™ z zakonemkawalerów mieczowych.Po upadku Akki siedzibÄ… zakonu byÅ‚a najpierw Wenecja, potemMalbork.Laurencja z Belgrave, hrabina Otranto ur.1191, córka z morganatycznego małżeÅ„stwaLiwii de Septimsoliis-Frangipane z lordem Leonem Belgrave.Laurencja zostaÅ‚a przeoryszÄ…klasztoru karmelitanek na Monte Sacro w Rzymie; w r.1217 wypÄ™dzona z Italii przezinkwizycjÄ™, udaÅ‚a siÄ™ do Konstantynopola.WÅ‚aÅ›cicielka burdelu, pózniej uprawiaÅ‚a piractwo ihandlowaÅ‚a niewolnikami. Przeorysza pod takim przydomkiem byÅ‚a znana poÅ›lubiÅ‚a wr [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]