Balzac H. Ojciec Goriot

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Otóż nie.Chcę pracować szlachetnie, święcie; chcę pracować dzień i noc,zawdzięczać los tylko własnym trudom.Będzie to nader powolna droga, ale co dzieńwieczorem głowa moja spocznie na poduszce bez jednej złej myśli.Cóż może byćpiękniejszego niż spojrzeć na swoje życie i ujrzeć je czystym jak lilia? Ja i życie jesteśmyniby młodzian i jego oblubienica.Vautrin ukazał mi, co się dzieje po dziesięciu latach55małżeństwa.Do diabła! W głowie mi się mąci.Nie chcę myśleć o niczym, serce jest dobrymprzewodnikiem.Zadumę Eugeniusza przerwał gruby głos Sylwii, która oznajmiła krawca.Eugeniuszwyszedł doń, trzymając w rękach dwa worki srebra: rad był tej okoliczności.Przymierzywszystroje wieczorowe wdział nowy kostium ranny, który go przeobrażał zupełnie. Wart jestem co najmniej tyle, co pan de Trailles rzekł. Wyglądam wreszcie napanicza! Proszę pana rzekł ojciec Goriot wchodząc do Eugeniusza. Pytał mnie pan, czy wiem,w jakich domach bywa pani de Nucingen? Tak. Otóż w najbliższy poniedziałek wybiera się na bal do marszałkostwa Carigliano.Jeślipan będzie mógł się tam dostać, opowie mi pan, czy moje córuchny dobrze się bawiły, jakbyły ubrane, słowem wszystko. Jak się pan dowiedział o tym, dobry ojcze Goriot? rzekł Eugeniusz, sadzając go przyogniu. Pokojówka mi powiedziała.Wiem o wszystkim, co one robią, przez Teresę i Konstancję dodał radośnie.Starzec podobny był do kochanka, dość młodego jeszcze, aby się cieszyć z podstępu, którypozwala mu się zbliżyć do ubóstwianej bez jej wiedzy. Zobaczy je pan! rzekł, dając naiwny wyraz bolesnej zazdrości. Nie wiem odparł Eugeniusz. Pójdę do pani de Beaus�ant zapytać, czy może mniewprowadzić do marszałkowej.Eugeniusz myślał z tajemną radością o tym, iż pokaże się wicehrabinie ubrany tak, jakbędzie się ubierał odtąd.To, co moraliści nazywają przepaściami ludzkiego serca, to jedynieobłudne myśli, mimowolne drgnienia osobistego interesu.Te perypetie, przedmiot tyludeklamacji, te nagłe zwroty to rachuby czynione na rzecz naszych przyjemności.Czując siędobrze ubranym, wykwintnie obutym, w świeżych rękawiczkach, Rastignac zapomniał oswym cnotliwym postanowieniu.Młodość nie śmie się przejrzeć w zwierciadle sumieniawówczas, kiedy się chyli na stronę nieprawości; wiek dojrzały już się w nim oglądał; w tymcała różnica tych dwóch okresów.Od kilku dni dwaj sąsiedzi, Eugeniusz i ojciec Goriot,zbliżyli się do siebie.Tajemna ich przyjazń płynęła z tych samych głębokich przyczyn, którezrodziły sprzeczność uczuć między Vautrinem a studentem.Zmiały filozof, który zechcestwierdzić objawy naszych uczuć w świecie fizycznym, znajdzie z pewnością niejeden dowódi chciałby istotnej materialności w stosunkach, jakie wytwarzają się między nami azwierzętami.Któryż fizjonomista zdoła szybciej przeniknąć dany charakter, niż pies umieodgadnąć, czy nieznajomy człowiek lubi go lub nie? Powinowactwo , przysłowiowewyrażenie, którym każdy się posługuje, jest jednym z tych frazesów, które utrwalają się wjęzyku, aby przeczyć niedorzecznościom filozoficznym, jakimi zajmują się ludzie lubiącymleć puste słowa.Człowiek czuje się kochanym.Uczucie wyciska się we wszystkichrzeczach i przebiega przestrzeń.List jest duszą, jest tak wiernym obrazem żywego głosu, iżdelikatne natury liczą go między najbogatsze skarby miłości.Ojciec Goriot, którego instynktwznosił do wyżyn natury psiej, zwęszył współczucie, pełną podziwu dobroć, młodzieńczesympatie, jakie zbudziły się dlań w sercu studenta.Jednakże ta rodząca się spójnia niesprowadziła jeszcze żadnych zwierzeń.Jeżeli Eugeniusz objawił chęć widzenia pani deNucingen, to nie dlatego, aby liczył na to, iż starzec wprowadzi go do niej, ale spodziewał się,że jakaś mimowolna wskazówka posłuży mu w tej mierze.Ojciec Goriot mówił z nim ocórkach jedynie w związku z tym, z czym on sam się wygadał wówczas wróciwszy z dwóchwizyt [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Podobne