[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.niejako wyjaśniał: .Był to najszybszy i pewny sposób, by pokazać, że my również posiadamy brońjądrową. .Decyzja prezydenta nadała pracom badawczym tempa.Przeciw rozwojowi dalszych prac nadbombą wodorową ostro protestował Robert Oppenheimer, wówczas przewodniczący GeneralnegoKonsultatywnego Komitetu Komisji ds.Energii Atomowej.W liście do Dawida E.Lilienthala,przewodniczącego Komisji ds.Energii Atomowej (dokument nr 349, z 30 pazdziernika 1949 r.) pisał: .Po rozwiązaniu problemów z inicjacją, ograniczenie mocy wybuchu bomby przestaje istnieć zwyjątkiem narzuconego wymaganiami transportowymi.Skutki eksplozji tej broni będą setki razywiększe od obecnych bomb rozszczepieniowych.Wywoła ona zniszczenia na obszarach rzędu setekmil kwadratowych.Jest rzeczą jasną, że jej zastosowanie doprowadzi do śmierci niezliczonej liczbyludzkich istnień. .Protestowali również inni członkowie owego Komitetu, m.in.E.Fermi i I.I.Rabi.Pisali: .Oczywiście, że użycie takiej broni nie może być usprawiedliwione na jakiejkolwiekpodstawie etycznej, która istocie ludzkiej nadaje osobowość i godność, nawet wówczas gdyby sięokazało, że pochodzi z wrogiego kraju.Taka broń z konieczności wychodzi znacznie poza celemilitarne i dotyka skali bardzo wielkich, naturalnych katastrof.Ze względu na jej naturę, nie można jejograniczyć wyłącznie do celów wojskowych, gdyż praktycznie staje się ona prawie narzędziemludobójstwa. .Wszakże Sztab Generalny, Departamenty Stanu i Obrony oraz Komitet ds.EnergiiAtomowej (KEA) wypowiedziały się za kontynuacją badań.Wkrótce pod kryptonimem George przeprowadzone zostały doświadczenia z klasyczną superbombą .Urządzenie doświadczalneotrzymało nazwę Cylinder .Konstrukcja inicjatora eksplozji opierała się na opatentowanym przezK.Fuchsa i Johna von Neumanna rozwiązaniu.Ważnym osiągnięciem tego eksperymentu stało sięzainicjowanie pod wpływem wybuchu bomby rozszczepieniowej (atomowej) reakcjitermojądrowej w małej objętości deuteru i trytu.Idea implozji radiacyjnej zademonstrowała swąogromną przydatność.Jednakże obliczenia przeprowadzone przez Stanisława Ulama i Korneliusa J.Everett a pokazały, że ilość trytu potrzebnego do zapalenia ciekłego deuteru w klasycznejsuperbombie będzie przeogromna, a propagacja i samopodtrzymywanie się reakcji nie są możliwe.Autorzy stwierdzili, iż zaproponowana konstrukcja nie nadaje się do zastosowania.Potwierdziły totakże wyniki obliczeń przeprowadzonych przez J.von Neumanna na pierwszym, wielkim,elektronicznym komputerze do ogólnych zastosowań ENIAC.Jednak wniosek o nieprzydatności klasycznej superbomby , chociaż wywołał napięcia między Ulamem a Tellerem, dalszych badań nie15Julij Borysowicz Chariton (1904 1996) był synem znanego petersburskiego, liberalnego dziennikarza i aktorkidramatycznej, grającej na scenie moskiewskiego teatru.Ich stosunki rodzinne nie układały się zbyt szczęśliwie, żyli wseparacji.Matka wkrótce wyjechała do Niemiec na leczenie, gdzie znalazła drugiego męża i nigdy już nie wróciła.Ojca porewolucji wybrali w Leningradzie dyrektorem Domu Dziennikarza.Jako liberał nie przypadł do gustu bolszewikom, więcudał się do Rygi, gdzie wydawał gazetę.Jednakże w 1940 r.wpadł w ręce władzy sowieckiej, która go za ów liberalizmwsadziła do Gułagu.W latach czterdziestych i pięćdziesiątych Julij Chariton często spotykał się z L.Berią, ówczesnymszefem KGB, któremu podlegały wszystkie obozy, ale o ojca się nie upomniał.Mówił pózniej, że mogło się toniekorzystnie odbić na jego pracy.W domu rodzinnym estońska guwernantka uczyła go języka niemieckiego.Mając piętnaście lat otrzymał maturę, ale doInstytutu Technologii mógł wstąpić dopiero po ukończeniu szesnastego roku.Odbył staż naukowy w Cambridge uRutherforda.Zajmował się procesami dynamiki wybuchów.W 1943 r.związał się z Igorem Kurczatowem.Wraz zJakowem Zeldowiczem przeprowadzał obliczenia masy krytycznej uranu 235.Pózniej znalazł się w ośrodku badańjądrowych Arzamas-16 , znajdującym się pod kuratelą L.Berii, który nie ukrywał, iż w razie niepowodzenia atomowegoprojektu, wszystkich fizyków posadzą lub rozstrzelają.Miał już nawet przygotowane nazwiska dublerów .Przeddoświadczalnym wybuchem pierwszej bomby, Kurczatowa i Charitona wezwał Stalin.Interesowało go, czy nie dałoby sięzamiast jednej bomby, zbudować dwóch, niechby nawet słabszych.Stalin zakazał Kurczatowowi latać samolotami, używałwięc pociągów.Chariton również przywykł do podróżowania tym środkiem lokomocji.Gdy był już szefem Arzamaza-16,zbudowali mu komfortową salonkę z sypialnią, gabinetem, przedziałem dla gości i kuchnią.Należał przecież do elitarnegogrona najbardziej honorowanych twórców atomowej potęgi sowieckiego państwa.33 zahamował.Kontynuując wcześniej rozpoczęte prace nad stworzeniem bomby atomowej o działaniudwuczłonowym, w której pierwsza eksplozja atomowa miała wywoływać implozję i wybuch drugiegoczłonu z ładunkiem rozszczepialnym, Stanisław Ulam, w styczniu 1951 r.stworzył nową koncepcjękompresji bomby termojądrowej.Mianowicie zaproponował, by wykorzystać strumień neutronów pochodzący z wybuchu bomby atomowej do kompresji (za pomocą hydrodynamicznych,skupiających dysz) termojądrowego ładunku [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl odbijak.htw.pl
.niejako wyjaśniał: .Był to najszybszy i pewny sposób, by pokazać, że my również posiadamy brońjądrową. .Decyzja prezydenta nadała pracom badawczym tempa.Przeciw rozwojowi dalszych prac nadbombą wodorową ostro protestował Robert Oppenheimer, wówczas przewodniczący GeneralnegoKonsultatywnego Komitetu Komisji ds.Energii Atomowej.W liście do Dawida E.Lilienthala,przewodniczącego Komisji ds.Energii Atomowej (dokument nr 349, z 30 pazdziernika 1949 r.) pisał: .Po rozwiązaniu problemów z inicjacją, ograniczenie mocy wybuchu bomby przestaje istnieć zwyjątkiem narzuconego wymaganiami transportowymi.Skutki eksplozji tej broni będą setki razywiększe od obecnych bomb rozszczepieniowych.Wywoła ona zniszczenia na obszarach rzędu setekmil kwadratowych.Jest rzeczą jasną, że jej zastosowanie doprowadzi do śmierci niezliczonej liczbyludzkich istnień. .Protestowali również inni członkowie owego Komitetu, m.in.E.Fermi i I.I.Rabi.Pisali: .Oczywiście, że użycie takiej broni nie może być usprawiedliwione na jakiejkolwiekpodstawie etycznej, która istocie ludzkiej nadaje osobowość i godność, nawet wówczas gdyby sięokazało, że pochodzi z wrogiego kraju.Taka broń z konieczności wychodzi znacznie poza celemilitarne i dotyka skali bardzo wielkich, naturalnych katastrof.Ze względu na jej naturę, nie można jejograniczyć wyłącznie do celów wojskowych, gdyż praktycznie staje się ona prawie narzędziemludobójstwa. .Wszakże Sztab Generalny, Departamenty Stanu i Obrony oraz Komitet ds.EnergiiAtomowej (KEA) wypowiedziały się za kontynuacją badań.Wkrótce pod kryptonimem George przeprowadzone zostały doświadczenia z klasyczną superbombą .Urządzenie doświadczalneotrzymało nazwę Cylinder .Konstrukcja inicjatora eksplozji opierała się na opatentowanym przezK.Fuchsa i Johna von Neumanna rozwiązaniu.Ważnym osiągnięciem tego eksperymentu stało sięzainicjowanie pod wpływem wybuchu bomby rozszczepieniowej (atomowej) reakcjitermojądrowej w małej objętości deuteru i trytu.Idea implozji radiacyjnej zademonstrowała swąogromną przydatność.Jednakże obliczenia przeprowadzone przez Stanisława Ulama i Korneliusa J.Everett a pokazały, że ilość trytu potrzebnego do zapalenia ciekłego deuteru w klasycznejsuperbombie będzie przeogromna, a propagacja i samopodtrzymywanie się reakcji nie są możliwe.Autorzy stwierdzili, iż zaproponowana konstrukcja nie nadaje się do zastosowania.Potwierdziły totakże wyniki obliczeń przeprowadzonych przez J.von Neumanna na pierwszym, wielkim,elektronicznym komputerze do ogólnych zastosowań ENIAC.Jednak wniosek o nieprzydatności klasycznej superbomby , chociaż wywołał napięcia między Ulamem a Tellerem, dalszych badań nie15Julij Borysowicz Chariton (1904 1996) był synem znanego petersburskiego, liberalnego dziennikarza i aktorkidramatycznej, grającej na scenie moskiewskiego teatru.Ich stosunki rodzinne nie układały się zbyt szczęśliwie, żyli wseparacji.Matka wkrótce wyjechała do Niemiec na leczenie, gdzie znalazła drugiego męża i nigdy już nie wróciła.Ojca porewolucji wybrali w Leningradzie dyrektorem Domu Dziennikarza.Jako liberał nie przypadł do gustu bolszewikom, więcudał się do Rygi, gdzie wydawał gazetę.Jednakże w 1940 r.wpadł w ręce władzy sowieckiej, która go za ów liberalizmwsadziła do Gułagu.W latach czterdziestych i pięćdziesiątych Julij Chariton często spotykał się z L.Berią, ówczesnymszefem KGB, któremu podlegały wszystkie obozy, ale o ojca się nie upomniał.Mówił pózniej, że mogło się toniekorzystnie odbić na jego pracy.W domu rodzinnym estońska guwernantka uczyła go języka niemieckiego.Mając piętnaście lat otrzymał maturę, ale doInstytutu Technologii mógł wstąpić dopiero po ukończeniu szesnastego roku.Odbył staż naukowy w Cambridge uRutherforda.Zajmował się procesami dynamiki wybuchów.W 1943 r.związał się z Igorem Kurczatowem.Wraz zJakowem Zeldowiczem przeprowadzał obliczenia masy krytycznej uranu 235.Pózniej znalazł się w ośrodku badańjądrowych Arzamas-16 , znajdującym się pod kuratelą L.Berii, który nie ukrywał, iż w razie niepowodzenia atomowegoprojektu, wszystkich fizyków posadzą lub rozstrzelają.Miał już nawet przygotowane nazwiska dublerów .Przeddoświadczalnym wybuchem pierwszej bomby, Kurczatowa i Charitona wezwał Stalin.Interesowało go, czy nie dałoby sięzamiast jednej bomby, zbudować dwóch, niechby nawet słabszych.Stalin zakazał Kurczatowowi latać samolotami, używałwięc pociągów.Chariton również przywykł do podróżowania tym środkiem lokomocji.Gdy był już szefem Arzamaza-16,zbudowali mu komfortową salonkę z sypialnią, gabinetem, przedziałem dla gości i kuchnią.Należał przecież do elitarnegogrona najbardziej honorowanych twórców atomowej potęgi sowieckiego państwa.33 zahamował.Kontynuując wcześniej rozpoczęte prace nad stworzeniem bomby atomowej o działaniudwuczłonowym, w której pierwsza eksplozja atomowa miała wywoływać implozję i wybuch drugiegoczłonu z ładunkiem rozszczepialnym, Stanisław Ulam, w styczniu 1951 r.stworzył nową koncepcjękompresji bomby termojądrowej.Mianowicie zaproponował, by wykorzystać strumień neutronów pochodzący z wybuchu bomby atomowej do kompresji (za pomocą hydrodynamicznych,skupiających dysz) termojądrowego ładunku [ Pobierz całość w formacie PDF ]