Craig Rice Roze Pani Cherington

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.A sam zapuścił brodę i malował obrazy.Służył za przynętę! Malował wodę! poprawił Archie. Bo oni o pani Sanford wiedzieli, że ma róż-ne podejrzliwe znajomości. Podejrzane sprostowała April. Czy to nie wszystko jedno?.Więc oni myśleli, że ona pewnie też przyjazni się zeszpiegami.Dina westchnęła bardzo głośno i spytała: To prawda? Chyba nas nie posądzasz, że cię nabieramy oburzyła się April.208Ale te słowa przypomniały Dinie jej urazy.Zmierzyła siostrę wzrokiem, wyżęła mo-krą ścierkę, rozwiesiła ją i oznajmiła: To mnie zresztą wcale nie interesuje! Wsunęła cebrzyk do sza4�i pod zle-wem, zatrzasnęła drzwiczki, skierowała się ku wyjściu.W progu zatrzymała się jednak. Dlaczego w takim razie uciekł ze swego tutejszego mieszkania? A tych szpiegów zła-pał ostatecznie czy nie? No powiedział Archie właśnie chcieliśmy ci opowiedzieć, ale jak ciebie towcale nie obchodzi.April kopnęła ukradkiem brata i szybko zaczęła mówić: Rozbili prawdziwą siatkę szpiegowską, słowo ci daję! Dzięki temu, że zaalarmo-wałaś F.B.I.i że Pat Donovan musiał w pośpiechu uciekać.Ci szpiedzy zaofiarowali mupomoc, a on naprowadził F.B.I.na ich ślad.Ale pani Sanford nie miała z tym nic wspól-nego.Pat myślał, że może ona jest wplątana w szpiegowskie spiski, ale okazało się, że taknie było.April umilkła, żeby nabrać tchu, i dopiero po chwili podjęła znowu: Nie wolno tymczasem ogłaszać tych historii w gazecie, a my też musimy zacho-wać tajemnicę, ale Pat Donovan opisze wszystko w swojej książce, gdzie opowie różneprzygody.Pat mówi, że tobie dużo zawdzięcza, bo byłaś bardzo chytra i zdemaskowałaśgo, i musiał uciekać, i tak cała bomba pękła. Mnie zawdzięcza? spytała Dina rumieniąc się jak wiśnia. No, tobie! krzyknął Archie. On mówi.on mówi.April uprzedziła brata: Mówi, że policja albo F.B.I.powinny ci zaproponować współpracę, bo jesteś do-skonałym detektywem i masz nadzwyczajne zdolności do wyciągania zeznań od podej-rzanych.Tak mówił! Fajną mam siostrę! z dumą stwierdził Archie. Cóż znowu! rzekła Dina, której policzki pałały. Przecież nie zrobiłam nicnadzwyczajnego. On mówił, że to było bardzo sprytnie, że nie dałaś się nabrać na tę bajkę o De-smondzie i zawiadomiłaś F.B.I. powiedział Archie. No, właściwie z wolna powiedziała Dina to niezupełnie tak było. Zerk-nęła na drzwi. Ciekawam, o czym oni teraz mówią.Troje małych Carstairsów prześliznęło się przez jadalnię, by przycupnąć w ciemno-ściach u stóp schodów..daruj, że ciebie też oszukałem, Marian.Ale byłaś jedyną osobą, na której mo-głem wypróbować swoją maskę.Uważałem, że jeśli ty mnie nie poznajesz, jestem bez-pieczny. Gdybyś był mnie wtajemniczył, mogłabym cię zdradzić przez roztargnienie po-209wiedziała Marian. Ostatecznie więc dobrze się stało!Marian śmiała się, zarumieniona i w doskonałym humorze.Milczący pan w szarym ubraniu odszedł.Pat Donovan rozparty w najwygodniej-szym fotelu popijał kawę, czując się najwidoczniej jak u siebie w domu.Bill Smith sie-dział w mniej wygodnym fotelu, trzymał w ręku filiżankę z kawą tak już wystygłą, żez daleka wiało od niej chłodem, a twarz miał pochmurną. Powiedz mi, Pat mówiła Marian jak się miewa Jake? Kiedy go ostatni raz wi-działeś? Jake Justus? Widzieliśmy się rok temu w Chicago.Powodzi mu się doskonale.Oże-nił się z wspaniałą blondynka.Ach, Marian, czy zapomnisz kiedykolwiek tę noc, kiedyna Blue Island paliły się składy towarów? Nigdy! ze śmiechem zapewniła Marian. A od Almy masz jakieś wieści? spytał Pat. Wyszła za mąż odparła Marian za człowieka, który ma sieć stacji benzyno-wych w Indianie. Do śmierci nie zapomnę mówił Pat Donovan tych czasów, kiedy Alma słu-żyła jako pokojówka w hotelu po to, aby zdobyć wyłączny i jedyny wywiad z. Praca dziennikarza musi być bardzo interesująca sztywno zauważył BiliSmith. Nawet sobie nie wyobrażasz, jak bardzo! odparła Marian. Pamiętasz, Pat, jakJim napisał artykuł na całą pierwsza stronę o szmuglerach sprowadzających alkohol sa-molotem? Jim Forsythe? Pamiętam, oczywiście.Co też z nim się dzieje? Ma własną gazetę w Michigan odrzekła Marian. Doskonale ją redaguje i cie-szy się powodzeniem.A pamiętasz, Pat. Musieliście w tym zawodzie stykać się z mnóstwem interesujących osobistości jeszcze zimniej niż przedtem zauważył Bill Smith i odstawił filiżankę. Nie sposób ich wyliczyć! odparł Pat Donovan. Pamiętasz, Marian, tę złoto-włosą hrabinę z Hawany, która nosiła kolczyk w nosie i prowadzała na smyczy oswojo-nego lamparta? Darujcie, ale robi się pózno rzekł Bill Smith wstając.W kącie pod schodami Dina trąciła łokciem siostrę. Jest zazdrosny! szepnęła z satysfakcją.April szturchnęła Archiego. Biegiem na górę, Archie! Narób wrzasku, ale pamiętaj, wniebogłosy! Bo co? spytał Archie, już z połowy piętra. Bo zobaczyłeś ducha syknęła April [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Podobne