Eo Lagerlof, Selma Gosta Berling

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.xi estis �io tio, kaj tamen estis rolado.�io fari�is roleca kajnereala anta� la glaciaj okuloj, kiuj observis �in, kaj kiuj sia-vice estis observataj de okulparo malanta�e, kaj tiujn okulojnobservis aliaj en senfina perspektivo.�iuj grandaj fortoj de la vivo endormi�is.xi havis forton143G�STA BERLINGeLIBROpor arda malamo kaj sindona amo dum unu sola nokto, neplu.xi e� ne sciis, �u �i amas G�stan Berling.xi sopiris vidi linpor provi, �u li povos liberigi �in de �ia memrigardo.Dum la malsano regis, �i havis nur unu klaran penson: �iprizorgis, ke oni ne eksciu pri �ia malsano.xi ne volis vidisiajn gepatrojn, ne volis repaci�on kun sia patro, kaj �i sciis,ke li pentos, se li ekscios, kiel malsana �i estas.Tial �i ordo-nis, ke �iaj gepatroj, kaj �iuj homoj cetere, eksciu, ke la sufe-riga okulmalsano, kiu �iam atakis �in, kiam �i vizitis la hejm-regionon, devigas �in resti endome malanta� mallevitaj kur-tenoj.xi malpermesis al sia flegistino diri, kiel malsana �iestas, �i malpermesis al la kavaliroj venigi kuraciston el Karl-stad.Vere �i havas variolon sed nur tre facile; en la hejmapo-teko de Ekeby trovi�as sufi�e da medikamentoj por savi �ianvivon.xi neniam pensis, ke �i mortos, �i nur atendis la tagon desano por povi veturi al la pastro kun G�sta por anoncigi ge-edzi�on.Sed nun la malsano kaj febro estis for.xi ree estis malvar-me prudenta.xajnis al �i, ke �i estas la sola prudenta en tiu �imondo de frenezuloj.xi nek malamis nek amis.xi komprenissian patron, �i komprenis ilin �iujn.Kiu komprenas, tiu nemalamas.xi eksciis, ke Melchior Sinclaire intencas fari a�kcion enBj�rne kaj detrui sian tutan poseda�on, por ke �i ne ricevuhereda�on de li.Oni diris, ke li volas fari la detruon kiel ebleplej kompleta: unue li vendos meblojn kaj hejma�on, postebrutaron kaj ilojn kaj fine la bienon, kaj la monon li metos ensakon, kiun li malsuprenigos en la profundon de L�ven.Di-144G�STA BERLINGeLIBROsigo, malordo kaj detruo estos �ia hereda�o.Marianne ridetisaprobe, kiam �i a�dis tion: tia estas lia karaktero, tiel li devasagi.Strange �ajnis al �i, ke �i verkis la grandan amhimnon.xirevis pri karbigista kabano, �i kiel aliaj.Nun �ajnis strange al�i, ke �i iam havis revon.xi sopiris al la naturo.Tiu �iama ro-lado tedis �in.Neniam �i havis fortan senton.xi apena� mal-�ojis pro sia perdita beleco; sed la penso pri kompato defremduloj tremigis �in.Ho, sekundon da forgeso pri si mem! Iun geston, iun vor-ton, iun agon, kiuj ne estus elpensitaj!Iun tagon, kiam la �ambroj estis purigitaj de infekta�o kaj�i ku�is vestita sur sofo, �i lasis voki G�stan Berling.Oni res-pondis, ke li veturis al la a�kcio en Bj�rne.*En Bj�rne vere estis granda a�kcio.Estis malnova, ri�a hej-mo.Homoj venis de malproksime por �eesti la vendadon.La granda Melchior Sinclaire amasigis la tutan hava�on dela domo en la granda salono.Tie ku�is miloj da objektoj, me-titaj en amasojn, kiuj atingis la plafonon.Li iris mem tra la domo kiel an�elo de detruo en la tago dela lasta ju�o kaj kunportis �ion, kion li volis vendi.La apar-tena�ojn de la kuirejo: la nigrajn potojn, la lignajn se�ojn, lastankru�ojn, la kupropelvojn, �ion tion li ne tu�is, �ar �e ilinenio memorigis pri Marianne; sed tio estis la sola, kio savi-�is de lia kolero.Li en�tormis en la �ambron de Marianne, forigante �ion.xia pup�ranko staris tie kaj �ia librobretaro, la malgranda145G�STA BERLINGeLIBROse�o, kiun li farigis por �i, �iaj ornama�oj kaj vestoj, �iaj sofokaj lito, �io devis malaperi.Kaj poste li iris el �ambro en �ambron.Li altiris �ion, kionli trovis malagrabla kaj portis grandajn �ar�ojn malsupren enla a�kcian �ambron.Li la�te spiris sub la pezo de sofoj kajmarmoraj tabuloj; sed li eltenis.�ion li amasigis en teruranmikson.Li malfermis la �rankojn kaj elprenis la bonegajn fa-miliajn ar�enta�ojn.For tio! Marianne tu�is ilin.Li plenigis labrakojn per ne�oblanka damasko kaj glataj toltukoj kunmanlar�a trubroda�o, honesta hejmfarita labora�o, la fruktojde multjara penado, kaj �etis �ion sur la amasojn.For tio! Ma-rianne ne indas posedi �in.Li �tormis tra la �ambroj kunamasoj da porcelano, kaj malmulte atentis, se li dekduoperompis telerojn, li kaptis la purporcelanajn tasojn, sur kiuj lafamilia blazono estis enbruligita.For! Kiu ajn uzu ilin! Li ru-lis montojn da lita�oj de la subtegmentejo: matracoj kaj ku-senoj tiel molaj ke oni profundi�is en ilin kiel en ondon.For!Marianne dormis sur ili.Li �etis kolerajn rigardojn al la malnovaj bone konataj me-bloj.�u ekzistis tie se�o, sur kiu �i ne sidis iam, a� sofo, kiun�i ne uzis, pentra�o, kiun �i ne rigardis, a� lucerno, kiu nelumis al �i, spegulo, kiu ne iam redonis �iajn trajtojn? Minaceli pugnis la manon kontra� tiu mondo da memoroj! Volonteli kurus sur ilin kun levita klabo por frakasi �ion en erojn kajsplitojn.Tamen �ajnis al li ankora� pli drasta ven�o a�kcie forigi�ion.For al fremduloj! For, por malpuri�i en farmetistaj do-metoj, por senprizorgi�i en la manoj de indiferentaj fremdu-loj.�u li ne konis ilin, la pu�difektitajn a�kciajn meblojn dela kamparanaj domoj, falintaj en malhonoron kiel lia bela fi-146G�STA BERLINGeLIBROlino? For! Ili staru kun el�irita rembura�o kaj skrapita orita�o,kun duonrompitaj piedoj kaj makulitaj tabuloj, sopirante alsia anta�a hejmo! For al �iuj anguloj de la �ielo, tiel ke neniuokulo trovu ilin, neniu mano kolektu ilin!Kiam la a�kcio komenci�is, li estis pleniginta la salononper nekredebla miksa�o de amasigitaj hejma�oj.Transverse en la �ambro li metis longan tabulstablon.Mal-anta� �i staris la a�kciisto kaj faris la anoncojn, tie sidis laskribistoj kaj notis, kaj tie Melchior Sinclaire havis barelon dabrando.En la alia parto de la �ambro, en la vestiblo kaj surla korto trovi�is la a�etantoj.Estis multe da homoj, multe dabruo kaj gajo.La proponoj estis oftaj kaj la a�kcio vigla.Sedapud la brandobarelo, kun sia tuta poseda�o en senlima inter-miksi�o malanta� si, sidis Melchior Sinclaire, duonebria kajduonfreneza.La haroj staris en krudaj tufoj super lia ru�aviza�o, la okuloj ruli�is, severaj kaj sangoplenaj.Li kriis kajridis, kvaza� li estus en sia plej bona humoro, kaj �iun, kiufaris bonan proponon, li vokis al si kaj donis al li brandon.Inter tiuj, kiuj vidis lin tie, estis anka� G�sta Berling, kiuka�eme eniris en la amason de a�etantoj sed evitis montri sinal la okuloj de Melchior Sinclaire.Li fari�is pensema je tiuvido, kaj lia koro kunpremi�is pro anta�sento de malfeli�o.Li tre miris, kie trovi�as la patrino de Marianne dum �iotio.Kaj nun li iris, kontra�vole sed pelita de la sorto, por ser�isinjorinon Gustava Sinclaire.Li devis iri tra multaj pordoj, anta� ol li trovis �in.La gran-da uzinposedanto havis mallongan paciencon kaj malmulte�atis �emon kaj lamenton de virinoj.Tedis lin vidi �iajn lar-mojn flui pro la sorto, kiun renkontis la trezoroj de �ia hejmo.Li furiozi�is pro tio, ke �i priploras tola�on kaj lita�on, kiam147G�STA BERLINGeLIBROestas perdita io, kio estas pli valora, lia bela filino, kaj jen likun pugnita mano pelis �in anta� si tra la domo en la kuire-jon kaj la man�a�provizejon.Pluen �i ne povis iri, kaj li kontenti�is vidante �in tie, ka�-rantan malanta� la portebla �tuparo, dum �i atendis krudajnbatojn, eble la morton [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Podobne