[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Przeto udała się ona do Judei, leczw niedługim czasie po przybyciu wydało jej się, że stanął przed nią Aleksan-der i rzekł: „Mogłaś była poprzestać na małżeństwie libijskim, ale ciebie tonie zadowoliło i wracasz do mojego ogniska, biorąc sobie trzeciego męża i to— zuchwała niewiasto — mojego brata.Lecz ja nie ścierpię tego przestęp-stwa67 i zabiorę cię do siebie, czy tego będziesz chciała, czy nie".Od chwili,gdy opowiedziała ten sen swój, żyła jeszcze zaledwie dwa dni.Rozdział VIII1.Kraina Archelaosa została sprowadzona do rzędu prowincji68, a jakoprokuratora przysłano Rzymianina rycerskiego stanu, Koponiusza, któregoCezar wyposażył w pełnię władzy do prawa wydawania wyroków śmierciwłącznie.Za jego urzędowania pewien mąż galilejski imieniem Juda nakłoniłmieszkańców do buntu, przyganiając im, że godzą się na płacenie Rzymianompodatków i po Bogu słuchają jeszcze śmiertelnych panów.Człowiek ów byłuczonym mężem swojej własnej sekty i zgoła nie był podobny do innych69.2.Są bowiem u Żydów trzy rodzaje uprawianej filozofii:70 zwolennicyjednej zwą się faryzeuszami, drugiej — saduceuszami, a trzeciej — esseń-czykami.Ci ostatni cieszą się powszechnie opinią wielce świątobliwych.Sąrodowitymi Żydami, lecz łączą ich ze sobą silniejsze niż u innych więzy mi-łości.Od przyjemności zmysłowych odwracają się jak od występku,a wstrzemięźliwość i panowanie nad sobą uważają za cnotę.Małżeństwo jestprzez nich nisko szacowane71, lecz przyjmują cudze dzieci jeszcze w wiekupodatnym do nauki, traktują je jak swoich krewnych i kształtują podług swo-ich zasad.Nie odrzucają w ogóle małżeństwa i zapewnienia sobie przez niepotomstwa, lecz obawiają się rozwiązłości kobiet, przekonani, że żadna niedochowuje wierności jednemu mężczyźnie.3.Bogactwa mają w pogardzie, a ich wspólnota majątku godna jest praw-dziwego podziwu.Nie znajdzie się u nich takiego, który by wyróżniał się spo-śród innych majątkiem.Obowiązuje ich bowiem zasada, że wstępujący do sektyprzekazują swoje mienie zakonowi, tak że w ogóle nie ma u nich ani poniżają-cego ubóstwa, ani wywyższającego bogactwa, lecz cokolwiek kto posiada, łą-czy się w jedno i wszyscy jak bracia korzystają ze wspólnego dobytku.Oliwajest w ich mniemaniu czymś brudzącym i jeśli ktoś mimo woli zetknął się z nią,obmywa swe ciało, ponieważ uważają za rzecz chwalebną mieć suchą skóręi zawsze nosić białe szaty.Wybierają sobie zarządców wspólnego mienia72i każdy bez wyjątku obowiązany jest pełnić posługi dla wszystkich73.4.Nie osiedlają się w jednym mieście, lecz w każdym mieszka ich wie-lu74.Przychodzącym skądinąd członkom sekty pozwalają korzystać z całegoswojego dobytku, jakby był ich własnością, i wstępują do ludzi, których ni-gdy przedtem nie widzieli, jakby byli najbardziej zażyłymi przyjaciółmi.Dlatego też udając się w podróż w ogóle niczego z sobą nie zabierają opróczoręża75 dla obrony przed rozbójnikami.W każdym mieście wyznacza sięw zakonie dla gości osobnego opiekuna, który zaopatruje ich w szaty i żyw-ność.Z ubioru i postawy podobni są do dzieci, które wychowawcy trzymająw surowym rygorze.Nie zmieniają szat ani sandałów, dopóki nie ulegną zu-pełnemu zniszczeniu lub nie zużyją się z biegiem czasu.Niczego między so-bą ani nie kupują, ani nie sprzedają, lecz każdy zaspokaja potrzeby drugiegoofiarując mu to, co sam posiada, i na odwrót otrzymuje od niego to, co jestdlań użyteczne76.Wolno mu także nawet bez odwzajemniania się przyjmo-wać dobra od kogo zechce.5.W stosunku do Boga przejawiają szczególny rodzaj religijności.Zanimsłońce wstanie, nie wypowiadają żadnego słowa w sprawach świeckich, leczwznoszą doń pewne starodawne modły jakby błagając, żeby wzeszło77.Potemprzełożeni zwalniają każdego do pracy w rzemiośle78, które opanował.Tampracują pilnie aż do piątej godziny, po czym znów zbierają się w jednym miej-scu, opasują się lnianymi chustami i tak obmywają ciała w zimnej wodzie.Potym oczyszczeniu zbierają się w osobnym budynku, do którego żaden niewtaje-mniczony nie ma wstępu, a sami jako oczyszczeni wchodzą do jadalni jak doświętego okręgu.A skoro zajmą w milczeniu swoje miejsca, piekarz rozdaje imchleb po kolei, kucharz zaś stawia przed każdym naczynie z jedną potrawą79.Przed jedzeniem kapłan odmawia modlitwę i nikomu przedtem nie wolno tknąćniczego.Po posiłku znów on się modli.Tak więc na początku i na końcu oddającześć Bogu jako dawcy życia80.Następnie zdejmują szaty jako święte81 i znowuoddają się pracy aż do zmierzchu.Po powrocie spożywają posiłek w podobnysposób, a jeśli przytrafią się im obcy82 jako goście, zasiadają razem z nimi przywspólnym stole.Żaden krzyk lub wrzawa nie bezcześci ich domu, a kiedy roz-mawiają, udzielają sobie kolejno głosu83.Dla osób postronnych milczenie ludziznajdujących się wewnątrz wydaje się jakimś przejmującym misterium, a po-wodem tego jest niezmienne zachowywanie trzeźwości i miarkowanie przyj-mowanych posiłków i napojów potrzebami naturalnymi.6.W ogóle we wszystkich sprawach nie czynią niczego bez rozkazuprzełożonych.Jedynie dwie rzeczy pozostawiają ich swobodnemu uznaniu:niesienie pomocy i okazywanie miłosierdzia.Spieszyć bowiem z pomocą tym,co są tego godni84 i znajdują się w potrzebie, wolno członkom według swojejwoli, a tak samo dostarczać żywności tym, którzy jej nie mają.Obdarzaniekrewnych bez zgody zarządców nie jest dozwolone.Gniew miarkują słuszno-ścią, nie dają się ponosić uczuciom, są szermierzami wierności i orędownika-mi pokoju.Wszystko, co mówią, ma u nich większe znaczenie niż przysięga.Nie uznają bowiem przysięgania, poczytując je za rzecz gorszą od krzywo-przysięstwa:85 komu bowiem nie daje się wiary bez świadczenia się Bogiem,ten sam wydaje na siebie wyrok.W szczególny sposób interesują się dziełamiautorów starożytnych86, wyczytując w nich przede wszystkim to, co dotyczydobra duszy i ciała.Wyszukują w nich wiadomości o korzeniach leczniczychjako o środku przeciw chorobom i właściwościach kamieni.7.Ubiegający się o przyjęcie do sekty nie mają od razu wstępu do niej,lecz kandydatowi, pozostającemu jeszcze przez cały rok poza wspólnotą, ka-żą prowadzić ten sam tryb życia, obdarzając go toporkiem87, wspomnianąwyżej przepaską biodrową i białą szatą.Jeśli w tym czasie dowiedzie pano-wania nad sobą, bardziej już zbliża się do ich sposobu życia, a mianowiciewolno mu uczestniczyć w obmyciach rytualnych czystszą wodą, ale jeszczenie dopuszcza się do udziału we wspólnym życiu.Bo jeśli złoży taki dowódswojej stałości, jeszcze przez dwa lata wystawia się jego charakter na próbęi dopiero wtedy, gdy okaże się godny, może być przyjęty do wspólnoty [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl odbijak.htw.pl
.Przeto udała się ona do Judei, leczw niedługim czasie po przybyciu wydało jej się, że stanął przed nią Aleksan-der i rzekł: „Mogłaś była poprzestać na małżeństwie libijskim, ale ciebie tonie zadowoliło i wracasz do mojego ogniska, biorąc sobie trzeciego męża i to— zuchwała niewiasto — mojego brata.Lecz ja nie ścierpię tego przestęp-stwa67 i zabiorę cię do siebie, czy tego będziesz chciała, czy nie".Od chwili,gdy opowiedziała ten sen swój, żyła jeszcze zaledwie dwa dni.Rozdział VIII1.Kraina Archelaosa została sprowadzona do rzędu prowincji68, a jakoprokuratora przysłano Rzymianina rycerskiego stanu, Koponiusza, któregoCezar wyposażył w pełnię władzy do prawa wydawania wyroków śmierciwłącznie.Za jego urzędowania pewien mąż galilejski imieniem Juda nakłoniłmieszkańców do buntu, przyganiając im, że godzą się na płacenie Rzymianompodatków i po Bogu słuchają jeszcze śmiertelnych panów.Człowiek ów byłuczonym mężem swojej własnej sekty i zgoła nie był podobny do innych69.2.Są bowiem u Żydów trzy rodzaje uprawianej filozofii:70 zwolennicyjednej zwą się faryzeuszami, drugiej — saduceuszami, a trzeciej — esseń-czykami.Ci ostatni cieszą się powszechnie opinią wielce świątobliwych.Sąrodowitymi Żydami, lecz łączą ich ze sobą silniejsze niż u innych więzy mi-łości.Od przyjemności zmysłowych odwracają się jak od występku,a wstrzemięźliwość i panowanie nad sobą uważają za cnotę.Małżeństwo jestprzez nich nisko szacowane71, lecz przyjmują cudze dzieci jeszcze w wiekupodatnym do nauki, traktują je jak swoich krewnych i kształtują podług swo-ich zasad.Nie odrzucają w ogóle małżeństwa i zapewnienia sobie przez niepotomstwa, lecz obawiają się rozwiązłości kobiet, przekonani, że żadna niedochowuje wierności jednemu mężczyźnie.3.Bogactwa mają w pogardzie, a ich wspólnota majątku godna jest praw-dziwego podziwu.Nie znajdzie się u nich takiego, który by wyróżniał się spo-śród innych majątkiem.Obowiązuje ich bowiem zasada, że wstępujący do sektyprzekazują swoje mienie zakonowi, tak że w ogóle nie ma u nich ani poniżają-cego ubóstwa, ani wywyższającego bogactwa, lecz cokolwiek kto posiada, łą-czy się w jedno i wszyscy jak bracia korzystają ze wspólnego dobytku.Oliwajest w ich mniemaniu czymś brudzącym i jeśli ktoś mimo woli zetknął się z nią,obmywa swe ciało, ponieważ uważają za rzecz chwalebną mieć suchą skóręi zawsze nosić białe szaty.Wybierają sobie zarządców wspólnego mienia72i każdy bez wyjątku obowiązany jest pełnić posługi dla wszystkich73.4.Nie osiedlają się w jednym mieście, lecz w każdym mieszka ich wie-lu74.Przychodzącym skądinąd członkom sekty pozwalają korzystać z całegoswojego dobytku, jakby był ich własnością, i wstępują do ludzi, których ni-gdy przedtem nie widzieli, jakby byli najbardziej zażyłymi przyjaciółmi.Dlatego też udając się w podróż w ogóle niczego z sobą nie zabierają opróczoręża75 dla obrony przed rozbójnikami.W każdym mieście wyznacza sięw zakonie dla gości osobnego opiekuna, który zaopatruje ich w szaty i żyw-ność.Z ubioru i postawy podobni są do dzieci, które wychowawcy trzymająw surowym rygorze.Nie zmieniają szat ani sandałów, dopóki nie ulegną zu-pełnemu zniszczeniu lub nie zużyją się z biegiem czasu.Niczego między so-bą ani nie kupują, ani nie sprzedają, lecz każdy zaspokaja potrzeby drugiegoofiarując mu to, co sam posiada, i na odwrót otrzymuje od niego to, co jestdlań użyteczne76.Wolno mu także nawet bez odwzajemniania się przyjmo-wać dobra od kogo zechce.5.W stosunku do Boga przejawiają szczególny rodzaj religijności.Zanimsłońce wstanie, nie wypowiadają żadnego słowa w sprawach świeckich, leczwznoszą doń pewne starodawne modły jakby błagając, żeby wzeszło77.Potemprzełożeni zwalniają każdego do pracy w rzemiośle78, które opanował.Tampracują pilnie aż do piątej godziny, po czym znów zbierają się w jednym miej-scu, opasują się lnianymi chustami i tak obmywają ciała w zimnej wodzie.Potym oczyszczeniu zbierają się w osobnym budynku, do którego żaden niewtaje-mniczony nie ma wstępu, a sami jako oczyszczeni wchodzą do jadalni jak doświętego okręgu.A skoro zajmą w milczeniu swoje miejsca, piekarz rozdaje imchleb po kolei, kucharz zaś stawia przed każdym naczynie z jedną potrawą79.Przed jedzeniem kapłan odmawia modlitwę i nikomu przedtem nie wolno tknąćniczego.Po posiłku znów on się modli.Tak więc na początku i na końcu oddającześć Bogu jako dawcy życia80.Następnie zdejmują szaty jako święte81 i znowuoddają się pracy aż do zmierzchu.Po powrocie spożywają posiłek w podobnysposób, a jeśli przytrafią się im obcy82 jako goście, zasiadają razem z nimi przywspólnym stole.Żaden krzyk lub wrzawa nie bezcześci ich domu, a kiedy roz-mawiają, udzielają sobie kolejno głosu83.Dla osób postronnych milczenie ludziznajdujących się wewnątrz wydaje się jakimś przejmującym misterium, a po-wodem tego jest niezmienne zachowywanie trzeźwości i miarkowanie przyj-mowanych posiłków i napojów potrzebami naturalnymi.6.W ogóle we wszystkich sprawach nie czynią niczego bez rozkazuprzełożonych.Jedynie dwie rzeczy pozostawiają ich swobodnemu uznaniu:niesienie pomocy i okazywanie miłosierdzia.Spieszyć bowiem z pomocą tym,co są tego godni84 i znajdują się w potrzebie, wolno członkom według swojejwoli, a tak samo dostarczać żywności tym, którzy jej nie mają.Obdarzaniekrewnych bez zgody zarządców nie jest dozwolone.Gniew miarkują słuszno-ścią, nie dają się ponosić uczuciom, są szermierzami wierności i orędownika-mi pokoju.Wszystko, co mówią, ma u nich większe znaczenie niż przysięga.Nie uznają bowiem przysięgania, poczytując je za rzecz gorszą od krzywo-przysięstwa:85 komu bowiem nie daje się wiary bez świadczenia się Bogiem,ten sam wydaje na siebie wyrok.W szczególny sposób interesują się dziełamiautorów starożytnych86, wyczytując w nich przede wszystkim to, co dotyczydobra duszy i ciała.Wyszukują w nich wiadomości o korzeniach leczniczychjako o środku przeciw chorobom i właściwościach kamieni.7.Ubiegający się o przyjęcie do sekty nie mają od razu wstępu do niej,lecz kandydatowi, pozostającemu jeszcze przez cały rok poza wspólnotą, ka-żą prowadzić ten sam tryb życia, obdarzając go toporkiem87, wspomnianąwyżej przepaską biodrową i białą szatą.Jeśli w tym czasie dowiedzie pano-wania nad sobą, bardziej już zbliża się do ich sposobu życia, a mianowiciewolno mu uczestniczyć w obmyciach rytualnych czystszą wodą, ale jeszczenie dopuszcza się do udziału we wspólnym życiu.Bo jeśli złoży taki dowódswojej stałości, jeszcze przez dwa lata wystawia się jego charakter na próbęi dopiero wtedy, gdy okaże się godny, może być przyjęty do wspólnoty [ Pobierz całość w formacie PDF ]