Jordan Robert Czara Wiatrow cz 1

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Egwene przeniosła, żeby zapalić lampy oliwne w namiocie, po czym zdmuchnęłalatarnię i odstawiła do kąta.Może i wystarczy, że zacznie myśleć jasno, ale i tak ciąglemiała wrażenie, że błądzi w ciemnościach.DWIE SREBRAWYEgwene siedziała na swoim krześle na jednym z nielicznych prawdziwych krzesełw obozie, ozdobionym oszczędnymi rzezbieniami niczym najlepszy fotel farmera, głę-bokim i na tyle wygodnym, by miała ledwie cień poczucia winy na myśl o tym, że zaj-muje bezcenną przestrzeń w którymś z wozów siedziała i starała się zebrać myśli,kiedy klapy wejścia rozsunęły się i do wnętrza namiotu wślizgnęła się ukradkiem Siuan.Nie wyglądała na szczególnie uszczęśliwioną. Czemu, na Zwiatłość, uciekłaś? W odróżnieniu od twarzy, jej głos bynajmniejsię nie zmienił, potrafiła strofować w najlepsze, nawet jeśli czyniła to tonem wyrażają-cym szacunek.Niezbyt wielki szacunek.Te niebieskie oczy też pozostały takie jak daw-niej; mogłyby posłużyć rymarzowi za szydła. Sheriam odpędziła mnie niczym na-trętną muchę. Zadziwiająco delikatne usta wykrzywiły się z goryczą. Poszła so-bie niemal zaraz po twoim wyjściu.Czy do ciebie nie dociera, że ona oddała się w twojeręce? Z pewnością tak się stało.Ona, Anaiya, Morvrin i całe to towarzystwo.Możesz byćpewna, że dzisiejszy wieczór spędzą na wybieraniu wody i łataniu dziur.I dopną swego.Nie wiem jak, ale uda im się.Niemal w tym samym momencie, w którym wypowiedziała ostatnie słowo, do na-miotu weszła Leane.Wysoka, szczupła kobieta, z twarzą o miedzianej karnacji, równiemłodzieńczą jak twarz Siuan (z identycznych zresztą przyczyn).A wszak miała dość lat,by móc być matką Egwene.Leane spojrzała raz na Siuan i wyrzuciła ręce w górę, takwysoko, na ile pozwalało jej sklepienie namiotu. Matko, to głupio tak ryzykować. Jej zazwyczaj rozmarzone ciemne oczy sła-ły teraz grozne błyski.ale mimo zirytowania w głosie słyszało się leniwe i ospałe tony.Zdarzało się wszak, że potrafił on rozbrzmiewać czystą zmysłowością. Jeżeli ktoś zo-baczy mnie i Siuan tutaj. Nic mnie to nie obchodzi, czy cały obóz się dowie, że wasze scysje to oszustwo wtrąciła ostro Egwene, tkając cienką barierę przeciwko podsłuchiwaniu wokół nichtrzech.Z czasem ktoś mógł się przez nią przebić, ale nie uda mu się zrobić tego niepo-strzeżenie, póki wciąż podtrzymywała splot, miast go podwiązać.160Tak naprawdę to bardzo ją obchodziło, toteż być może rzeczywiście nie należałowzywać obu naraz, ale taka była pierwsza, na poły tylko spójna myśl wezwanie jedy-nych sióstr, na które mogła liczyć bezwarunkowo.Nikt w obozie nawet nie podejrzewał.Wszyscy wiedzieli, że była Amyrlin i jej była Opiekunka nienawidzą się wzajem w rów-nym stopniu, jak Siuan nie znosiła wprowadzania w tajniki bycia Amyrlin swojej na-stępczyni.Gdyby któraś siostra poznała prawdę, czekałaby je bardzo długa i bynajm-niej nie lekka pokuta Aes Sedai jeszcze mniej niż inni ludzie lubiły, gdy ktoś starał sięje okpić; nawet władcom coś takiego nie uszłoby na sucho ale dotychczas te dzielą-ce je rzekome animozje dawały im niejakie wpływy u różnych sióstr, łącznie z Zasiada-jącymi.Jeżeli.obydwie mówiły to samo, wówczas pozostałe skłonne były dać temu wia-rę.Ujarzmienie miało jeszcze jeden efekt uboczny, który okazał się bardzo użyteczny,a o którym nikt nie miał pojęcia.Nie obowiązywały ich już Trzy Przysięgi, mogły terazłgać jak kupcy wełną.Konszachty i oszustwa gdzie nie spojrzeć, z każdej strony.Obozowisko przypomi-nało cuchnące bagno, w którym kiełkowały dziwaczne narośla, niewidoczne, bo skry-te za mgłą.Może wszędzie, gdzie zbierały się Aes Sedai, sytuacja wyglądała tak samo.Po trzech tysiącach lat spiskowania, jakby ono nie było niezbędne, raczej nie dziwiło,że knucie stało się dla większości sióstr drugą naturą.Potworne natomiast było to, żeEgwene odkryła w sobie upodobanie do wszelkich machinacji.Nie dla nich samych, ba-wiły ją, bo traktowała je jak łamigłówki i to o wiele bardziej intrygujące od zwykłychpowykręcanych kawałków żelaza.Wolała nie wiedzieć, jakie wynikają stąd wnioski od-nośnie do jej natury.No cóż, była Aes Sedai, cokolwiek ktoś sobie myślał, i musiała przy-jąć tego dobre i złe strony. Moghedien uciekła ciągnęła dalej bez chwili przerwy. Jakiś mężczyzna zdjąłz niej a dam.Mężczyzna, który potrafi przenosić.Moim zdaniem, jedno z tych dwoj-ga zabrało naszyjnik; nie było go w namiocie, na ile mogłam się zorientować.Musi ist-nieć jakiś sposób na jego znalezienie za pomocą bransolety, ale jeżeli nawet, to ja go nieznam.Oczywiście natychmiast straciły ochotę na zwykłe zaczepki.Leane, której nogi od-mówiły posłuszeństwa, osunęła się niczym pusty worek na zydel, którego czasami uży-wała Chesa.Siuan usiadła powoli na posłaniu, z bardzo sztywno wyprostowanymi ple-cami i rękoma ułożonymi nieruchomo na kolanach.Egwene, z jakiegoś absurdalne-go powodu, zauważyła, że jest ubrana w suknię ha5�owaną w małe, niebieskie kwiatki,tworzące szeroki pas taireniańskiego labiryntu u samego dołu, dzięki któremu dzielonespódnice wyglądały jak całość, kiedy się nie ruszała.Jeszcze jeden taki pas zachodził ku-sząco na staniczek.Dbałość o to, by jej stroje były nie tylko stosowne, ale również pięk-ne, stanowiła z pewnością drobną zmianę, jeśli spojrzeć na to z jednej strony zwłasz-cza że Siuan nie doprowadziła jej do przesady z drugiej jednakże była czymś równie161drastycznym jak jej twarz.I zagadkowym.Siuan nie znosiła zmian i wiecznie stawiałaim opór.Wyjąwszy tę jedną.Leane, ze swej strony, jak przystało na Aes Sedai, zaakceptowała zmiany.Stała się napowrót młodą kobietą Egwene podsłuchała, jak pewna %7łółta pokrzykiwała ze zdu-mieniem, że na ile się orientuje, obie są w jak najodpowiedniejszym wieku do rodzeniadzieci po której ani trochę nie było widać, że mogła być kiedyś Opiekunką albo po-siadała inną twarz.Z uosobienia praktyczności i skuteczności stała się żywym ideałemleniwej i ponętnej Domani.Nawet suknię do konnej jazdy nosiła skrojoną na modłęobowiązującą w jej rodzinnym kraju, zupełnie nie zważając na fakt, że jedwab, tak cien-ki, iż nieledwie przezroczysty, jest równie niepraktyczny jak ten jasnozielony kolor, kie-dy się podróżuje po zapylonych gościńcach.Dowiedziawszy się, że ujarzmienie niszczywszelkie dotychczasowe więzi i zobowiązania, Leane wybrała dla siebie Zielone Ajahzamiast Błękitnych.Nigdy przedtem żadna siostra nie zmieniła Ajah, ale z kolei żadnateż nie została ujarzmiona i Uzdrowiona [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Podobne