K. J. Yeskov Ostatni Wladca Pierscienia

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Kiedy gość się pożegnał, towarzysz Tangorna, Cecorello, powiedział zamyślony:- To ciebie łapią.- Dokładnie - skinął głową Tangorn.- Czyżbyś szacował, czy nie lepiej by było oddaćmnie w Irapuato?- Zgłupiałeś?! Przecież jedliśmy chleb z jednego bochenka! - Góral zamilkł, a po chwilidodał: - Wiesz, ci na dole, zawsze o nas mówią, że my niby jesteśmy tępi, na żartach sięnie znamy.Może tak i jest: tu mieszkają ludzie prości, i za taki żarcik łatwo mogą cigardło rozpłatać.A poza tym - rozciągnął wargi w chytrym uśmiechu, zupełnie jakdziadek obiecujący wnukom pokazanie sztuczki z "odrywaniem kciuka" - za twoją głowęi tak nie dadzą więcej niż pięćdziesiąt dunganów, które jesteś winien naszej rodzinie.Lepiej już doprowadzę cię do miasta, jak umawialiśmy się, i uczciwie odbiorę swojepieniążki, może być?- Może być.A nie zastanawiałeś się nad jakimiś bocznymi ścieżkami?- Tak.Do Irapuato nie da się wejść, więc i tak trzeba będzie dokoła.- Dokoła.Wszystko jest poważniejsze, niż ci się wydaje.W Uahapanie pojawili siędziwni domokrążcy.Chodzą we czworo obwieszeni bronią od stóp do głów, a wKoalkoman trzy tygodnie przed czasem zjawił się poborca podatkowy z aigwasilami.200KIRYA J.YESKOV - OSTATNI WAADCA PIERZCIENIATeraz zaś to - Irapuato.To mi się bardzo nie podoba.- No tak.Uahapan, Koalkoman, Irapuato - otoczyli ze wszystkich stron.Chyba, że.- Jeśli masz na myśli Guanohato - machnął ręką baron - możesz się nie łudzić.Tam napewno już się ktoś pojawił: albo wędrowni cyrkowcy zabawiający publikę gaszeniemświecy bełtami swoich kusz, albo przecinający jataganami podrzuconą w powietrzepestkę moreli.Ale to niechby sobie było, gorsze jest coś innego.Otoczyli - masz rację -ze wszystkich stron, i tylko do naszej osady nikt nosa nie wściubia.Co by to mogłoznaczyć?- Może po prostu na razie tu jeszcze nie dotarli?- Odpada.Do Uahapanu można przedostać się tylko przez Iguatalpę, prawda? Lepiejpowiedz mi co innego.Jeśli taka drużyna pojawiłaby się w naszej wsi, mogliby mnieschwytać?- W życiu! Przecież zwróciłeś naszą uwagę na przechodniów, uważamy na nich jaknależy.Gdyby nawet setkę żandarmów przygnali, i tak bym cię zdążył wyprowadzićtyłami domów i ogrodami.A dalej są góry, szukaj wiatru w polu.Jak przyjdą z psami tomamy na nie tabakę z papryczką.- Prawda.Oni to wiedzą nie gorzej, niż ja i ty.No to, po co to wszystko?- Chcesz powiedzieć.- Góral zmrużył oczy i zacisnął ręce na rękojeści sztyletu tak, żekostki palców zbielały.- Chcesz powiedzieć, że zwąchali gdzie jesteś? W Iguatalpie?- Na pewno.Jak - nieważne.To po pierwsze.A po drugie, to, co mi się naprawdę niepodoba to to, że strasznie nieporadnie się zachowują.Wydaje się, że wszyscy ci"domokrążcy", "łowcy rozbójników" i "poborcy podatkowi" spletli dokoła nas coś nakształt zaciągającego się niewodu.Ale to tylko na oko niewód: tak naprawdę to jest tołańcuch naganiaczy, którzy hałasując i wrzeszcząc zapędzają zwierzynę na strzelców.- Coś nie kumam.- To bardzo proste.Oto na przykład usłyszałeś o żandarmach w Irapuato, o czympomyślałeś w pierwszym momencie? Słusznie: o ścieżce.A teraz powiedz, czy bardzotrzeba być mądrym, żeby posadzić na tej ścieżce kilku kuszników w maskującychpelerynach?Cecorello milczał długą chwilę, potem wykrztusił sakramentalne: "No to co robimy?",oficjalnie uznając w ten sposób Tangorna za dowódcę.- Myślimy - wzruszył ramionami baron.- A co najważniejsze, nie czynimy żadnychgwałtownych ruchów, bo tego właśnie od nas oczekują.Wiemy, że ci z Uahapan,Koalkoman i Irapuato to tylko "zaganiacze".Teraz pomyślmy, gdzie czają się prawdziwi"strzelcy", i jak można obok nich przemknąć."Tak więc - dedukował - zadanie standardowe: ponownie poluję na niejakiego baronaTangorna, szatyna około trzydziestu dwóch lat, typ nordycki, sześć stóp wzrostu, który to201KIRYA J.YESKOV - OSTATNI WAADCA PIERZCIENIAbaron posiada jeszcze znak szczególny w postaci lekkiego utykania.Może to dziwne,ale zadanie nie jest prościutkie, jak się początkowo wydaje.Gdzie powinienem ustawićswoich �strzelców�? A przy okazji: skąd ich wziąć? Nie, to proste: muszą to być agencioperacyjni, którzy mogą go rozpoznać, i żebym tu nie widział żadnych bandziorówobwieszonych bronią na trzy strzały z łuku dokoła! Baron na pewno będzie przebrany itak ucharakteryzowany, że rozpoznanie go nawet dla ludzi pamiętających jego twarz, niebędzie łatwym zadaniem.A czy dużo jest takich ludzi? Nie więcej niż tuzin, a najpewniejsiedmiu, ośmiu [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Podobne