Smierc slowika Lene Kaaberbol, Agnete Friis

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Oksana szła w stronę rzeki tak szybko, że Olha musiała co chwila podbiegać, żebydotrzymać jej kroku.W pewnej chwili poczuła ostry ból w łopatce.Uderzyło ją cośtwardego i kanciastego, ale kiedy się odwróciła, zobaczyła za sobą tylko zamarzniętąziemię i cienką warstwę świeżego śniegu.Przyśpieszyła kroku i wtedy się przewróciław niepraktycznych łapciach na krzywo wyżłobionej ziemi. Oksana, zaczekaj.Oksana się odwróciła.Zrobiła dwa kroki wstecz i podała rękę siostrze.Ledwie Olhastanęła na chwiejnych nogach, dosięgło jej kolejne silne uderzenie, tym razem w skroń.Poczuła, jak na policzek spływa wąska strużka ciepłej krwi.Nie pojmowała, co się dzieje,lecz Oksana najwyrazniej wiedziała doskonale.Pomachała pięścią w stronę domuMarszenki akurat w momencie, gdy następny kamień ze świstem przeleciał obok nich.Oczy Oksany płonęły gniewem. Nie zwracaj na to uwagi powiedziała, wstrzymując oddech, i pociągnęła Olhę dalejw stronę rzeki. To tylko ten dureń Serhij.Olha próbowała iść tak samo szybko jak Oksana, ale znów się potknęła, upadła i mimowoli obejrzała się za siebie.Nie było więcej kamieni.W autobusie KST nadal by ło dziwnie pusto, co stwierdził S�ren, kiedy wrócili.Część ludzi Heidejeszcze przeszukiwała dom przy Tundrav�nget.Inni wy py ty wali mieszkańców okoliczny ch willi,czy ktoś nie zauważy ł samochodu czy czegoś w ty m rodzaju.Michael Vestergaard nie by ł naty le miły , by dać się zamordować w miejscu publiczny m o duży m natężeniu ruchu i dogodnieobserwowany m przez kamery przemy słowe.W czarny jak smoła mrozny zimowy wieczór, napaśmie ziemi niczy jej pomiędzy polami golfowy mi a tak zwaną zabudową miejską trudnoby łoby spotkać choćby jednego samotnego biegacza.Veng z rozpędu nalał kawy , lecz zanim S�ren zdąży ł się napić, zadzwonił jego telefon.To by ła Susse. Masz chwilę? zapy tała.Mówiła przez tak zaciśnięte gardło, że jej głos brzmiał obco. Co się stało?Przez chwilę milczała, a potem zaczęła płakać.W tle sły szał dzwięki kroków na długimkory tarzu, ściszony ch rozmów, metaliczny brzęk i coś jakby szum pompy hy draulicznej. Susse& co się stało? Ben& wy dukała, szlochając. Przepraszam cię, w sumie nie ma co się mazać.Akuratteraz.Chodzi o to, że& zle się poczuł.Jesteśmy w Herlevie.Mówią, że ma niewielki zatorw sercu. Chcesz, żeby m przy jechał? Nie, nie trzeba, już mi lepiej.Ale& jakby ś miał czas.Bo wiesz, psy & Jasne, że mam czas. Thea pojechała na narty z kimś z klasy.A sąsiadka jest na Fuerteventurze.Wraca jutro.Barbara co prawda będzie w domu, ale utknęła po drodze gdzieś pod Fredericią.Dlatego& ty lkoty masz klucze i jesteś na miejscu.Barbara, starsza córka Susse, chodziła do szkoły rzemiosła arty sty cznego w Kolding.W zimie,gdy śnieg zasy pie tory , taka podróż może trwać wieki. Susse, nie ma o czy m mówić.Oczy wiście, że mam czas.Powiedz, jak się trzy masz? Trzy małam się, dopóki nie usły szałam twojego głosu.Wtedy pękłam.Przepraszam cię.Bardzo się przestraszy łam.Zaczęło go boleć i widziałam po jego oczach, że& że pomy ślał, że&Cholera, S�ren on ma dopiero pięćdziesiąt cztery lata.Niemożliwe, żeby miał problemyz sercem.Ben się nie oszczędzał, mnóstwo czasu spędził w trasie z zespołem i choć rzucił palenie, przezwiększość ży cia wy palał po 20 papierosów dziennie.Zdaniem S�rena to idealnie predesty nowałogo do zawału, ale nie chciał mówić tego na głos. Zajmę się psami powiedział. Dzwoń, jeśli będę mógł dla ciebie zrobić coś więcej.O każdej porze. Dzięki.Przez chwilę stał i zastanawiał się.Nerwowe pobudzenie całkowicie przeszło porucznikowiBabce.Teraz siedział zupełnie spokojny i odprężony.S�ren pomy ślał, że może go wy słać z powrotem na komendę jakimś radiowozem.Chociażz drugiej strony &Z drugiej strony by ł przekonany , że może się od Babki dowiedzieć znacznie więcej, jeśli ty lkouda mu się przedrzeć przez rubaszną, lecz skry tą powierzchowność Ukraińca.Może dobrzeby łoby w ty m celu oddalić się od mundurów i atmosfery więzniarki. Nie miałby ś ochoty pomóc mi nakarmić psy mojej by łej żony ? zapy tał.Na biały m ogrodzeniu wisiały lampki bożonarodzeniowe, z gałęzi gruszy zwisały w siatkach kulkiz karmą dla ptaków, na śniegu pełno by ło śladów psich łap.Dwa amery kańskie cocker-spanieleSusse podbiegły do drzwi, szczekając na wy ścigi, i nawet z zewnątrz sły chać by ło miękkieplaśnięcia, gdy machając ogonami, uderzały o ściany i meble.S�ren otwarł drzwi wejściowe i psy wy strzeliły na zewnątrz.Tak bardzo chciały sikać, żenawet się nie przy witały. Więc mówiłeś poważnie powiedział Babko. Tak, a co my ślałeś?Babko pokręcił ty lko głową. By ła żona? No.Jej mąż wy lądował w szpitalu z zawałem [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Podobne