§ Barci Artur, Graff Marzanna Rozmowy bez retuszu

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Sztuka miała konwencję, którą bardzo lubiłem& commedia dell arte.Wymyśliłem wszystko od początku do końca.Fajnie wyszło.Pech chciał, że prawie zaraz popremierze był remont teatru.Wymyśliłem do tego przedstawienia bardzo uniwersalnądekorację& Taką machinę, która się obracała i rozkładała na różne sposoby.Raz była sypialnią,raz domem, ulicą, a nawet dwoma domami& I ta dekoracja wymagała sceny, na którą zostałazaplanowana.Teatr Syrena przeniósł się tymczasowo w inne miejsce i nie dało się tam jej grać.Bardzo żałuję, bo to naprawdę było dobre& Strasznie nieskromny jestem. Mów szczerze to, co myślisz. Nie lubię być nieskromny.Nie mam prawa dobrze oceniać tego, co robię, od tego sąinni.Z drugiej strony wiem, że parę rzeczy mi się udało, na przykład bycie panem profesorem. Proszę cię& Nie mów, że jeszcze coś wymyśliłeś& Ja nic nie wymyślałem! Dostałem propozycję i ją przyjąłem.W szkole muzycznej naBednarskiej uczyłem interpretacji piosenki.Poprosiłem wcześniej dyrektora Warmińskiego,żebym mógł z tymi moimi uczniami mieć zajęcia w Ateneum w czasie, kiedy teatr właściwie niepracuje, czyli między 14.00 a 18.00.Zgodził się bez problemów.Na koniec każdego semestruprzygotowywałem z młodzieżą muzyczny spektakl, w którym oni śpiewali piosenki, ale nietylko.To nie były koncerty, gdzie każdy podchodzi do mikrofonu i śpiewa.Wszystko byłoinscenizowane i miało swoją dramaturgię.Rozmawiali ze sobą piosenkami. Co to były za spektakle? Pierwszym przedstawieniem semestralnym było Kochać.Program oparty na piosenkachPiotra Szczepanika.Był też spektakl z piosenek do muzyki Chopina, a nawet z samych piosenekreklamowych udało się zrobić fajny program.Już po śmierci dyrektora Warmińskiego, gdyszefem Ateneum został Gustaw Holoubek, zrobiłem z nimi program złożony z piosenek �dithPiaf.Dyrektor Holoubek go widział i zaproponował mi, żebym zrobił coś podobnego dla naszegoteatru. I tak powstało Trzy razy Piaf? Tak.Pomyślałem, że żeby opowiedzieć jakąś prawdę o tej genialnej artystce, trzeba jąprzedstawić w trzech odsłonach.Pierwszą będzie młoda Piaf, która chodzi po ulicach Paryżai śpiewa nikomu nieznane piosenki.Grała ją Kasia Aochowska.Potem zakochana Piaf czyliKasia Groniec u szczytu sławy śpiewa swoje największe przeboje.Trzecia część to staraschorowana Piaf czyli Krysia Tkacz spuchnięta od lekarstw, zapominająca tekstu, aleunosząca się kilka centymetrów nad ziemią, kiedy zaczyna śpiewać.Cała widownia Sceny na Dole była przebudowana na potrzeby tego spektaklu.Chciałem,żeby ludzie siedzieli przy stolikach i mieli wrażenie, że czas się cofnął.%7łeby było tak jakw paryskich kawiarenkach, gdzie na stolikach palą się małe, nastrojowe lampki& Na premierzew kieliszkach było podawane wino.Potem, niestety, podawaliśmy tylko sok z czarnej porzeczki,bo okazało się, że nie wolno nam serwować alkoholu& To przedstawienie naprawdę się udało&Byłem z niego bardzo, bardzo dumny& Dziewczyny zagrały je ponad dwieście razy.Mam takichwidzów, którzy byli po pięćdziesiąt razy na tym przedstawieniu& Pewnie bardziej z miłości doPiaf niż do mojego spektaklu, ale& Jakiś czas pózniej zrobiłem wersję Trzy razy Piafw Gorzowie Wielkopolskim i tam przedstawienie jest grane do dziś.Wcale nie gorsze niżw Warszawie. Wtedy powstał też twój recital, czyli Gra. Trochę wcześniej.Dziesięć lat po sukcesie we Wrocławiu zaproszono mnie na koncertbyłych laureatów Przeglądu Piosenki Aktorskiej.Pojechałem tam z dwoma piosenkami, doktórych teksty napisał Marcin Sosnowski.Te piosenki i wykonanie tak się spodobały, żezaproponowano mi, żebym za rok wystąpił z własnym recitalem.Zabraliśmy się z Marcinem doroboty i tak powstała Gra, czyli musical na jednego aktora.Bardzo dużo zawdzięczamMarcinowi.To on napisał Dykcję, którą śpiewam do dziś.Właściwie to nie był recital, raczejmuzyczny monodram [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Podobne