[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Kwestie urazu, żałoby i odwzajemnianie uczuć u dzieci z FAS lub ARND wymaga-ją przepracowania.Rodzice i terapeuci powinni korzystać podczas pracy z obrazkówi odgrywania scenek.Niektóre dzieci nigdy w pełni nie zrozumieją, dlaczego przytra-fiają im się rozmaite wpadki".Potrafią jednak wyrażać własne odczucia.Kiedy wraz z dziewczynką z alkoholowym zespołem płodowym przepracowy-wałam żałobę, dziecko zaczęło rozpaczać z powodu utraty biologicznej matki.Swój żal z powodu tej straty oraz własnych opóznień rozwojowych wyraziło gło-śnym protestem: Czemu, czemu ona to zrobiła?".Chociaż dziewczynka nie po-trafiła zrozumieć, czym w istocie jest uzależnienie, z powodzeniem przepraco-wała żałobę i wyszła z niej.Swoim pytaniem wyraziła poczucie krzywdyz powodu okropnej niesprawiedliwości, jaka ją spotkała.Pózniej odnosiła się dotej sytuacji słowami: wtedy byłam bardzo smutna, bo brakowało mi pierwszejmamy".Dziewczynka przyznaje, że zdarzają się jej dni, kiedy jest zła z powoduspowodowanego alkoholem uszkodzenia słuchu i braku umiejętności zdobywa-nia przyjaciół.Terapia umożliwiła jej wyrażenie uczuć.Niektóre z nich zostałyubrane w słowa, inne wyraziła gestami, wyrazem twarzy, dzwiękami.Kiedy dzieci pracują w domu nad problemami osobistej przestrzeni i rozwiązywa-nia konfliktów, rodzice i nauczyciele powinni starać się stosować w ćwiczeniach te sa-me formy przekazu, które dziecko zastosowałoby w realnym życiu.Na przykład w pra-cy nad osobistymi granicami wykorzystuje się odgrywanie scenek, dzięki czemudziecko może praktykować działanie.Gdy tylko słyszy ono o granicach osobistych, mo-że nie wiązać tego z konkretnym działaniem.Niektóre dzieci z FAS postępują zgodniez werbalnym komunikatem, jeżeli powtórzą sobie na głos to, co usłyszały.W ten spo-sób jeszcze raz wprowadzają informacje do mózgu.Jeżeli lubią czytać, rodzice mogą impomóc, zapisując kolejne czynności.Taka lista będzie przypominać dzieciom o tym, copowinny robić.Przydatne bywa też dołączenie do listy schematycznych rysunków.Choć dzieci i nastolatki z FAS i/lub ARND z pozorną łatwością mogą rozmawiaćna tematy abstrakcyjne, brakuje im jednak zdolności, by wykorzystywać te infor-macje w realnym życiu.Zazwyczaj dobrze sobie radzą z zastosowaniem konkret-nych informacji do konkretnych tematów.Przechowują w pamięci setki szablonówokreślających, jak zareagować w danej sytuacji.A więc zamiast pytać dlaczego",dzieci chcą wiedzieć co" i ,jak" się dzieje. Na co trzeba uważać w czasie jazdy sa-mochodem? Jak należy rozmawiać przez telefon? Co robimy z odpadkami?".Nie-które z technik co" i J ak " wykorzystuje się do omówienia kwestii przywiązaniai bezpieczeństwa - Po co jest potrzebna mama?".Najbardziej chciałoby się usłyszeć: %7łeby mnie przytulała, żeby kupowała mi je-dzenie, żeby zabierała mnie na mecze piłki nożnej, żeby zamykała na noc mieszka-nie, żeby się do mnie uśmiechała, żeby była dobrą wróżką". 144 ADOPCJA I PRZYWIZANIEDzieci z FAS bądz ARND zaskakująco dobrze się spisują, gdy narzuca im siękonkretne, ścisłe zasady.Chcę jeszcze raz podkreślić: rodzice, którzy umieją efek-tywnie pracować z dziećmi z problemami przywiązania, mają również dobry wpływna dzieci z FAS, ARND i ADHD.Z relacji niektórych rodziców wynika, że przed przysposobieniem zostali poinfor-mowani, że ich dziecko ma Jakieś symptomy FAE".Spodziewali się pewnego rodzajuproblemów w nauce i byli zaszokowani, dowiadując się potem, że w istocie proble-my dziecka sprowadzają się do pełnego płodowego zespołu alkoholowego.Niekiedydzieci te uzyskują w testach inteligencji wyniki na poziomie przeciętnym, a nawetwyższym.W swoich działaniach wykazują jednak niezdolność do wykorzystania tejinteligencji w dziedzinach wymagających oceny sytuacji lub uszeregowania podwzględem ważności.Rodzice zastanawiający się nad przyszłością swoich dzieci cier-piących z powodu FAS lub ARND martwią się, czy ich syn nie zacznie mieć kłopo-tów z prawem lub czy córka zbyt wcześnie i bez umiejętności rodzicielskich nie zało-ży rodziny.Wytyczenie bezpiecznej drogi dla dzieci z FAS/ARND może nastręczaćwiele trudności.Przyłączenie się do istniejących grup wsparcia oraz wczesne zdiagnozowaniedziecka sprawia, że rodzice uczą się coraz skuteczniej je chronić.Postawienie dia-gnozy bardzo pomaga zapobiec konsekwencjom upośledzenia w ocenie skutków dzia-łania, które u tych dzieci jest spowodowane uszkodzeniem mózgu.Jeżeli u dzieckawystąpiło alkoholowe uszkodzenie płodu, a nie pełen zespół FAS, być może nie bę-dzie ono mogło korzystać z udogodnień i ochrony dostępnych w szkołach w ramachpomocy dzieciom z trudnościami.Wychowywanie dzieci z FAS czy ARND wymagaod rodziców nieustannej czujności przez wiele lat.Zcisła współpraca ze szkołą oraz zorganizowanie dobrej opieki zastępczej po-zwoli rodzicom zregenerować siły, gdy tego potrzebują.Rodzice spodziewają się, żekiedy dziecko dorośnie, będą musieli mu pomagać również na tym kolejnym etapieżycia.Doktor Ann Streissguth wraz ze współpracownikami napisała książkę przedsta-wiającą niektóre metody pozwalające uniknąć wtórnych problemów u dzieci i doro-słych, którzy ucierpieli w okresie prenatalnym (1997).Wśród wymienionych tamwniosków znalazły się następujące:1) Osoby dorosłe dotknięte FAE są równie samodzielne jak te cierpiące na FAS,w niewielkim stopniu występują u nich problemy z zatrudnieniem.Spośród 90 pa-cjentów powyżej 21 [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl odbijak.htw.pl
.Kwestie urazu, żałoby i odwzajemnianie uczuć u dzieci z FAS lub ARND wymaga-ją przepracowania.Rodzice i terapeuci powinni korzystać podczas pracy z obrazkówi odgrywania scenek.Niektóre dzieci nigdy w pełni nie zrozumieją, dlaczego przytra-fiają im się rozmaite wpadki".Potrafią jednak wyrażać własne odczucia.Kiedy wraz z dziewczynką z alkoholowym zespołem płodowym przepracowy-wałam żałobę, dziecko zaczęło rozpaczać z powodu utraty biologicznej matki.Swój żal z powodu tej straty oraz własnych opóznień rozwojowych wyraziło gło-śnym protestem: Czemu, czemu ona to zrobiła?".Chociaż dziewczynka nie po-trafiła zrozumieć, czym w istocie jest uzależnienie, z powodzeniem przepraco-wała żałobę i wyszła z niej.Swoim pytaniem wyraziła poczucie krzywdyz powodu okropnej niesprawiedliwości, jaka ją spotkała.Pózniej odnosiła się dotej sytuacji słowami: wtedy byłam bardzo smutna, bo brakowało mi pierwszejmamy".Dziewczynka przyznaje, że zdarzają się jej dni, kiedy jest zła z powoduspowodowanego alkoholem uszkodzenia słuchu i braku umiejętności zdobywa-nia przyjaciół.Terapia umożliwiła jej wyrażenie uczuć.Niektóre z nich zostałyubrane w słowa, inne wyraziła gestami, wyrazem twarzy, dzwiękami.Kiedy dzieci pracują w domu nad problemami osobistej przestrzeni i rozwiązywa-nia konfliktów, rodzice i nauczyciele powinni starać się stosować w ćwiczeniach te sa-me formy przekazu, które dziecko zastosowałoby w realnym życiu.Na przykład w pra-cy nad osobistymi granicami wykorzystuje się odgrywanie scenek, dzięki czemudziecko może praktykować działanie.Gdy tylko słyszy ono o granicach osobistych, mo-że nie wiązać tego z konkretnym działaniem.Niektóre dzieci z FAS postępują zgodniez werbalnym komunikatem, jeżeli powtórzą sobie na głos to, co usłyszały.W ten spo-sób jeszcze raz wprowadzają informacje do mózgu.Jeżeli lubią czytać, rodzice mogą impomóc, zapisując kolejne czynności.Taka lista będzie przypominać dzieciom o tym, copowinny robić.Przydatne bywa też dołączenie do listy schematycznych rysunków.Choć dzieci i nastolatki z FAS i/lub ARND z pozorną łatwością mogą rozmawiaćna tematy abstrakcyjne, brakuje im jednak zdolności, by wykorzystywać te infor-macje w realnym życiu.Zazwyczaj dobrze sobie radzą z zastosowaniem konkret-nych informacji do konkretnych tematów.Przechowują w pamięci setki szablonówokreślających, jak zareagować w danej sytuacji.A więc zamiast pytać dlaczego",dzieci chcą wiedzieć co" i ,jak" się dzieje. Na co trzeba uważać w czasie jazdy sa-mochodem? Jak należy rozmawiać przez telefon? Co robimy z odpadkami?".Nie-które z technik co" i J ak " wykorzystuje się do omówienia kwestii przywiązaniai bezpieczeństwa - Po co jest potrzebna mama?".Najbardziej chciałoby się usłyszeć: %7łeby mnie przytulała, żeby kupowała mi je-dzenie, żeby zabierała mnie na mecze piłki nożnej, żeby zamykała na noc mieszka-nie, żeby się do mnie uśmiechała, żeby była dobrą wróżką". 144 ADOPCJA I PRZYWIZANIEDzieci z FAS bądz ARND zaskakująco dobrze się spisują, gdy narzuca im siękonkretne, ścisłe zasady.Chcę jeszcze raz podkreślić: rodzice, którzy umieją efek-tywnie pracować z dziećmi z problemami przywiązania, mają również dobry wpływna dzieci z FAS, ARND i ADHD.Z relacji niektórych rodziców wynika, że przed przysposobieniem zostali poinfor-mowani, że ich dziecko ma Jakieś symptomy FAE".Spodziewali się pewnego rodzajuproblemów w nauce i byli zaszokowani, dowiadując się potem, że w istocie proble-my dziecka sprowadzają się do pełnego płodowego zespołu alkoholowego.Niekiedydzieci te uzyskują w testach inteligencji wyniki na poziomie przeciętnym, a nawetwyższym.W swoich działaniach wykazują jednak niezdolność do wykorzystania tejinteligencji w dziedzinach wymagających oceny sytuacji lub uszeregowania podwzględem ważności.Rodzice zastanawiający się nad przyszłością swoich dzieci cier-piących z powodu FAS lub ARND martwią się, czy ich syn nie zacznie mieć kłopo-tów z prawem lub czy córka zbyt wcześnie i bez umiejętności rodzicielskich nie zało-ży rodziny.Wytyczenie bezpiecznej drogi dla dzieci z FAS/ARND może nastręczaćwiele trudności.Przyłączenie się do istniejących grup wsparcia oraz wczesne zdiagnozowaniedziecka sprawia, że rodzice uczą się coraz skuteczniej je chronić.Postawienie dia-gnozy bardzo pomaga zapobiec konsekwencjom upośledzenia w ocenie skutków dzia-łania, które u tych dzieci jest spowodowane uszkodzeniem mózgu.Jeżeli u dzieckawystąpiło alkoholowe uszkodzenie płodu, a nie pełen zespół FAS, być może nie bę-dzie ono mogło korzystać z udogodnień i ochrony dostępnych w szkołach w ramachpomocy dzieciom z trudnościami.Wychowywanie dzieci z FAS czy ARND wymagaod rodziców nieustannej czujności przez wiele lat.Zcisła współpraca ze szkołą oraz zorganizowanie dobrej opieki zastępczej po-zwoli rodzicom zregenerować siły, gdy tego potrzebują.Rodzice spodziewają się, żekiedy dziecko dorośnie, będą musieli mu pomagać również na tym kolejnym etapieżycia.Doktor Ann Streissguth wraz ze współpracownikami napisała książkę przedsta-wiającą niektóre metody pozwalające uniknąć wtórnych problemów u dzieci i doro-słych, którzy ucierpieli w okresie prenatalnym (1997).Wśród wymienionych tamwniosków znalazły się następujące:1) Osoby dorosłe dotknięte FAE są równie samodzielne jak te cierpiące na FAS,w niewielkim stopniu występują u nich problemy z zatrudnieniem.Spośród 90 pa-cjentów powyżej 21 [ Pobierz całość w formacie PDF ]