Cassandra Clare Kroniki Bane'a

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Poświęcił chwilę na nadzieję, że Edmund Herondale znajdzie pocieszenie wramionach swojej pięknej, przyziemnej miłości, że będzie żyć tak, jakby cała strata icierpienie wydawało się opłacalne.Statek Magnusa odpływał tej nocy.Zostawił Camille by mogła odszukać RalfaScotta i wszedł na pokład swojego parowca, o wspaniałej żelaznej powłoce, którynazywał się Persia - został stworzony dzięki najnowszym przyziemnym innowacją.Jego zainteresowanie statkiem i myśli o przygodzie sprawiły, że mniej żałowałswojego odjazdu, ale mimo wszystko stał przy poręczy, gdy statek odpłynął w nocnąwodę.Spojrzał ostatni raz na miasto, które pozostawiał.Po latach Magnus wróci do Londynu do Camille Belcourt i nie odnajdziewszystkiego tak, jak sobie wyśnił.Lata pózniej kolejny zdesperowany chłopakHerondale z niebieskimi oczami podejdzie do jego drzwi, drżąc z zimna w deszczu, zwłasną niedolą, a tym razem Magnus będzie w stanie mu pomóc.Czarownik nie wiedział jeszcze nic wtedy o tym.Stał tylko na podkładziestatku i obserwował Londyn i jego wszystkie światła i cienie, które znikają z jegozasięgu wzroku.,,Spadkobierca mroku''�% 1903 �%Magnusowi zajęło prawie dwadzieścia minut zauważenie chłopcarozświetlającego pokój, ale żeby być uczciwym, został rozproszony przez wystrój.Minęło niemal ćwierć wieku, od kiedy Magnus po raz ostatni był w Londynie.Trochętęsknił za tym miastem.Oczywiście Nowy Jork w tym okresie tętnił energią, z którążadne inne miasto nie mogło się równać.Magnus kochał jazdę grzechoczącymikarocami i powozami, migoczące światła Longacre Square, przyciągającąrenesansową i misterną fasadę Olympia Theatre, lub natykanie się na różnychpasjonujących ludzi podczas wystawy psów w Greenwich Villag.Wielkąprzyjemność sprawiała mu jazda koleją nadziemną - ten pisk hamulców - i nie mógłsię doczekać podróży rozległym systemem kolei podziemnych, które były budowanew samym centrum miasta.Widział budowę wielkiej stacji na Columbus Circle - tużprzed swoim wyjazdem - i miał nadzieję, że po powrocie zastanie ją wreszcieukończoną.Ale Londyn to Londyn.Otulony wieloma warstwami historii, gdzie każdaepoka zostawiała ślad na poprzedniej.Magnus także brał tutaj udział w niejednymwydarzeniu, kochał ludzi żyjących w Londynie i zarazem ich nienawidził.Była tutajpewna kobieta, którą kochał i jednocześnie nienawidził, przez co opuścił Londyn byuciec od tych wspomnień.Czasami zastanawiał się czy zle zrobił wyjeżdżając, możepowinien był przezwyciężyć złe wspomnienia na rzecz tych dobrych, cierpieć izostać.Magnus osunął się w aksamitny, pikowany fotel miał podłokietniki wytartena przestrzeni stuleci przez ręce, które zniszczyły tkaninę i sprawiły, że wyblakła irozejrzał się po pokoju.To było elegancko urządzone - w angielskim stylu - miejsce,tak, że Ameryka z całą swoją młodą zuchwałością by się tu nie wpasowała.Migoczący żyrandol zwisał z sufitu oczywiście był zrobiony ze szkła, a nie zkryształów, ale mimo to dawało to niezwykły efekt a ze ścian wystawałyzaopatrzone w światło elektryczne kinkiety.Magnus wciąż uważał prąd elektrycznyza rzecz ekscytująca, choć nie dawał tak jasnego blasku jak czarodziejskie światło.Grupa gentlemanów siedziała przy stoliku grając partyjkę faro i piquet1.Kobiety, które nie były lepsze, w obcisłych i jaskrawych sukniach - i w tymwszystkim co Magnus najbardziej lubił - wylegiwały się na pokrytych aksamitemławach rozstawionych wzdłuż ściany.Jeden z gentlemanów, który skończył już gręprzy stole, podszedł do nich, dumny ze swojego zwycięstwa i zarobionych pieniędzy.Ci, do których szczęście się nie uśmiechnęło, odebrali swoje płaszcze przy wyjściu iwymknęli się po cichu pozbawieni pieniędzy i towarzystwa.1 Gry karciane pochodzące z Francji.Faro pochodzi z początku XVI w, a piquet z końcówki XVII w.(przy.Candy )To wszystko było bardzo dramatyczne i podobało się Magnusowi.Jeszczenigdy nie znudził się oglądaniem widowiska, jakim jest życie zwykłych ludzi i ichsamych, mimo upływu czasu i faktu, że wszyscy ludzie kończyli w ten sam sposób.Głośny wybuch zmusił go do podniesienia wzroku.Na środku pokoju stałchłopiec, który właśnie odbezpieczył srebrny pistolet znajdujący się w jego dłoni.Odgłos, który usłyszał, był dzwiękiem tłuczonego szkła, które zostało odstrzelone odżyrandola.Magnus stał się przytłoczony uczuciem - które Francuzi nazywali d�j� vu- iż był tu wcześniej.Oczywiście odwiedzał już Londyn, był tu ostatnio dwadzieściapięć lat temu.Twarz chłopca wywołała wspomnienia.To była twarz z przeszłości, jedna znajpiękniejszych jakie Magnus był sobie w stanie przypomnieć [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Podobne