Gould Judith Piękne i bogate

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Starannie omijała wzrokiem Roberta, który niewąt-pliwie podliczał wszystko w myśli i gotów był już wystartować na orbitę.Dina przebiegła oczami zgromadzonych.- Potrzeba nam jeszcze trzechpraktykujących prawników jako świadków narodzin.- Nie! - wrzasnęła Sofia, zrywając się na równe nogi.- Nie możeciejej pozwolić.- Cisza! - zagrzmiał Libijczyk stojący najbliżej przejścia i podniósł wgórę uzi.- Siadać!- Erwein! - jęknęła księżniczka.- Zrób coś!Hrabia chwycił żonę za nadgarstek i pociągnął na fotel, jednak strzą-snęła jego rękę i rzuciła się z pretensjami.- Powiedziałam ci, żebyś coś zrobił! - syknęła.- Zrobiłem.Uratowałem ci życie.- Phi! - Pociągnęła nosem i odwróciła się od niego.Erwein mnie ura-tował, też coś! pomyślała.Wolne żarty!- W związku z zasadami dziedziczenia - ciągnęła dalej Dina -świadkami narodzin tego dziecka musi być trzech prawników.Proszęwięc, jeżeli jest was trzech, z radością zapłacimy cenę wywoławczą i zawas.Wyraznie słyszała już, jak jej mąż się dusi.- Dowolnych trzech z was - dodała nagląco, widząc, jak z foteli pod-nosi się pięciu mężczyzn.- Ale błagam, szybko!Doktor Landau doszedł już do podium; pani Goldsmith wzięła go podrękę i poprowadziła naokoło Vel�zqueza do magazynu.Lekarz rzuciłjedno spojrzenie na Zandrę i zdjął marynarkę.- Przykryjcie ją tym.- Podał okrycie Karlowi-Heinzowi.- %7łeby tylkonie dostała szoku!Kenzie nieproszona rozpięła swój żakiet i podsunęła go księciu, a Di-na zdjęła swój aksamitny koloru wina i zrobiła to samo.- Musi być przykryta - powiedziała Dina prawnikom, kiedy weszli dopomieszczenia.- Proszę, panowie, czy użyczylibyście nam swych mary-narek?Kenzie przypatrywała się adwokatom w kamizelkach.Każdy z nichbył znany, każdy był gwiazdą w swej dziedzinie.Pierwszy cieszył się sławą najlepszego specjalisty od rozwodów w kra-ju.Drugi był sławnym consigliere zbrodniczego syndykatu mafii.Trzeci zaś okazał się znanym prawnikiem działającym w branży roz-rywkowej.Tylko Dina Goldsmith mogła dokonać takiego właśnie wyboru, po-myślała z podziwem Kenzie.- Wody - zażądał doktor Landau, wyjmując złote spinki z mankietówbiałej koszuli i podwijając rękawy.Ukląkł między rozsuniętymi nogamiZandry.- Obawiam się, że tu nie ma wody - odezwała się z żalem Kenzie.Lekarz potrząsnął z dezaprobatą głową i westchnął.- No dobrze, będziemy musieli jakoś sobie poradzić.Perfumy?- Zandra ściskała w rękach torebkę, jak ją tu wnosiliśmy - przypo-mniała sobie.- Poszukam.Rozejrzała się, odnalazła torebkę i otworzyła ją.- Czy Panth�re de Cartier w spraju wystarczy?- W sytuacji podbramkowej musi.- Doktor Landau uniósł dłonie dogóry.- I proszę się pospieszyć.Kenzie obficie spryskała jego dłonie po obu stronach i przedramionado połowy.- Słuchajcie, skarby, oto, co musicie zrobić - mówiła Dina adwoka-tom.- Jeżeli urodzi się chłopiec, to będzie nam potrzebne oświadczeniepod przysięgą potwierdzające jego płeć i dokładny czas przyjścia naświat oraz fakt, że każdy z was był tych narodzin świadkiem i że chłopiecpochodzi z łona księżnej Zandry.To wszystko.Proszę.Mój zegarek do-skonale chodzi!Odpięła swój wysadzany diamentami czasomierz i podała goconsigliere.Trzech adwokatów porównało wskazania zegarka Diny ze swoimi izmarszczyło brwi.Tymczasem doktor Landau usiłował rozszerzyć szyjkę macicy Zandry;ostrożnie dotykał jej wnętrza palcami.Zandra zacisnęła zęby z bólu.- Nie wyczuwam główki dziecka - odezwał się z obawą.- Aożyskoblokuje.Nie będzie to estetyczne, ale.Pospiesznie zaczął wyciągać na zewnątrz pokryte krwią kawałki bło-ny.Kiedy przeszkoda została usunięta, przerwał pęcherz płodowy; spły-nęły wody.Potem łagodnym, ale stanowczym ruchem przesunął maleń-kie ciałko, przez kanał rodny i wydostał je z ciała Zandry.- �sma siedemnaście! - oznajmił adwokat od rozrywki, patrząc nazegarek Diny.Dwaj pozostali popatrzyli i przytaknęli.- Patrzcie! - zawołała Kenzie.- Krwotok ustaje!- Dzięki Bogu - szepnął cicho Karl-Heinz.Doktor Landau położył dziecko na brzuchu Zandry.- Ono.- powiedziała niespokojnie Kenzie -.ono chyba nie oddy-cha.- Dajcie mu trochę czasu.- Lekarz łagodnie pocierał plecki dziecka,aby zaczęło oddychać.Nic.Szybko odwrócił je na plecki, przytknął usta do jego maleńkich ust inoska i wciągnął powietrze, odblokowując układ oddechowy.I stało się.Usłyszeli słabiutki, ale przecież krzyk.Dziecko żyło! I oddychało!- Patrzcie! - Dina aż w ręce klasnęła z zachwytu.- To jest chłopak!Och, Zandro! Skarbie, masz syna! Masz syna!- Naprawdę? - szepnęła Zandra, podnosząc oczy na męża.Uśmiechnął się szeroko.- Sama za chwilkę zobaczysz.- Nożyczki! - powiedział doktor Landau.- Przy moim niezbędniku są takie malutkie.- Karl-Heinz wygrzebałje z kieszeni spodni.- Jeżeli ktoś z państwa ma zapalniczkę, proszę je wysterylizować.Adwokat od rozwodów zapalił swoją złotą zapalniczkę i Karl-Heinzwsunął maleńkie, składane nożyczki w płomień.Potem lekarz wziął je odniego, przeciął pępowinę i zawiązał ją.- Czyste chusteczki!Podano mu kilka i doktor Landau wytarł malutkiego, chudziutkiegoczłowieczka.Dziecko miauknęło piskliwie, ale z oburzeniem, i zaczęłozaciskać i rozprostowywać piąstki.- To bardzo ważne, żeby teraz nie zmarzł - ostrzegał lekarz.- Niewiem, czy mi się tylko wydaje, ale chyba zrobiło się tutaj zdecydowaniechłodniej.- Proszę.- Ostrożnie ułożył noworodka w ramionach Zandry.- O Boże! Ale on jest taki maleńki! - wykrzyknęła.- Strasznie mi sięwydaje lekki! - popatrzyła na doktora.- Przecież nie waży chyba więcejniż trzy albo cztery funty!- Wiem.Proszę go dobrze przykryć, ale nie zasłaniać buzi.Ma jeszczenie w pełni wykształcone płuca.Zandra kiwnęła głową.- Jeżeli ma przeżyć, będzie musiał znalezć się w inkubatorze.I toszybko!Dokładnie w tym momencie nad ich głowami odskoczyła kratka wen-tylacyjna na tyłach magazynu i zza niej wysunęła się głowa Charleya.Trzymał palec przy ustach i szeroko się uśmiechał.Kenzie przenosiła wzrok z niego na dziecko i z powrotem.Ciężko byłow tym wszystkim się połapać.Za dużo działo się naraz.Poczuła taki przypływ radości jak jeszcze nigdy w życiu.- Niedługo będzie w inkubatorze - oświadczyła Zandrze z nieza-chwianą pewnością.- Widzisz? Mój Charley wzywa już pomoc.A terazbądzmy cicho i nie zdradzajmy, co tu się dzieje [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Podobne