Sinoue Gilbert Księga z szafiru

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Czy to jednak konieczne? Znam je na pamięć.- Wszystkie?Mnich przytaknął.- Zadziwiające.Chcielibyśmy jednak je zobaczyć.Rafael uniósł ostrzegawczo palec.- Dobrze.Nie oczekujcie jednak, że je wam wydam.Pamiętajcie,że wiąże mnie przysięga.- Tak, przysiągłeś na wasz święty krzyż, o ile zrozumiałem -wykrzyknął z rozdrażnieniem Ezra.W oczach braciszka błysnęło oburzenie.- Jak śmiesz mówić tak wzgardliwym tonem o krzyżu?- Nie czuję po prostu żadnego pociągu do narzędzia tortur.- To wszystko?- Jestem %7łydem!Rafael obrócił się do Ibn Sarraga.- A ty? Też jesteś %7łydem?- Oby Allah mnie od tego uchronił! Ja jestem synem islamu!Młodzieniec przyglądał się im długo i uważnie, przenosząc wzrokz jednego na drugiego.Już chciał coś powiedzieć, ale ugryzł się wjęzyk i bez słowa ruszył w stronę drzwi.- Czyż nie rzekłem ci, rabbi Ezro, że mógł ci się przytrafić ktośgorszy niż muzułmanin?- Ale dlaczego? Ku czemu zmierza Aben? Związał nas dwóch zesobą.No trudno!.Po co jednak ten trzeci? Co więcej, zakonnik!Zaczynam się zastanawiać, czy nie lepiej będzie dać sobie z tymwszystkim pokój?- Zawsze możesz to zrobić.- I Sarrag dodał głosem, któryświadczył, że sam nie wierzy w to, co mówi: - Oczywiście podwarunkiem, że oddasz mi manuskrypt.- Chyba żartujesz!Powrócił braciszek.Miał w ręku arkusze papieru.- Oto manuskrypt.Co teraz zamierzacie?- Teoretycznie powinieneś mieć tekst zatytułowany PierwszyPałac Mniejszy - wyjaśnił szejk.- To następny po PierwszymPałacu Większym.Czy możesz to potwierdzić?- Bez zastrzeżeń - odparł mniszek.- Pierwszy Pałac Mniejszy.Nie muszę nawet mówić, że nie rozumiem powodów użycia wtytułach tych właśnie słów.- My też.Ale będziemy mieć dość czasu, żeby zająć się tą sprawąpózniej.Na razie przeczytam zdania, które mam przed oczyma, ty zaśdodasz dalszy ciąg.I nie zwlekając zaczął recytować:- Błogosławiona jest chwała J.H.W.H.z jej miejsca.Imię jest w6.Wspomnij syna wdowy po Neftalim, tego, który zmarł potrójnąśmiercią, lecz potem zmartwychwstał.- Powiedziano, że na jego grobie złożono.- Gałązkę cierni o kwiatach z mleka i krwi.- Poznałem jednego tylko anioła.- Lecz niegdyś.Arab dał Rafaelowi znak, by przerwał, i zwracając się do Ezry,powiedział:- Zdaje się, że nie ma tu miejsca na wątpliwości, czyż nie tak?Rabin przymknął oczy.- Oby Adonaj mi wybaczył.Stanęliśmy u bram piekielnych.- Czy zechcecie mnie w końcu oświecić? - Braciszek dał dozrozumienia, że powoli ogarnia go irytacja.- Uczynimy to - uspokoił go Sarrag.- Albo raczej.Czy możeszwręczyć mu list, który napisał Aben? - poprosił rabina.- To lepsze niżtysięczne wyjaśnienia.Ezra podał list.Rafael Vargas pogrążył się bez zwłoki w lekturze.W miarę jakzapoznawał się z rękopisem, na jego twarzy pojawiał się kolejnowyraz niedowierzania, osłupienia, a wreszcie odprężenia.- Co o tym myślisz? - spytał %7łyd.- To dziwne.Zawsze wydawało mi się, że być może istnieje takaksięga.To tylko myśl, przeczucie, ale zdarzało mi się nad tym za-stanawiać.W dziejach człowieczych tyle było zdarzeń nadprzyro-dzonych! Tak, sądzę, że taka księga istnieje.Szejk wymienił ukradkowe spojrzenia z rabinem.Nie ulegało jużwątpliwości, że jest ich oto trzech, nie zaś dwóch.Podniósł się i stanąłprzed mnichem.- Fray Rafael, skoro zawsze w to wierzyłeś, cóż innego może ciprzynieść nasze poszukiwanie nizli możliwość dotknięcia tej księgi?Jesteś zresztą człowiekiem wiary.A czy człowiek wiary potrzebujedowodów?- Co próbujesz mi powiedzieć, se�or?- Spójrzmy na sprawę z innego punktu widzenia.Nie masz chybanajmniejszych wątpliwości co do istnienia Boga?- To prawda, najmniejszych.- Czy potrafisz wyobrazić sobie choćby na chwilę, że twójChrystus nie jest Synem Boga, lecz prorokiem, jak Mojżesz czyMuhammad?- Cała moja istota buntuje się przeciw takiej możliwości.Wargi szejka ozdobił uśmiech pełen ulgi.- Jesteśmy zatem zgodni! Twoja część manuskryptu nie zda ci sięna nic.Słusznie więc postąpisz, oddając ją nam.- Zapomniałeś, se�or Sarrag, o dwóch rzeczach.Primo, przy-siągłem Abenowi Baruelowi, a nie mam zwyczaju krzywoprzysięgać.Secundo, ani moja wiara, ani przekonania nie pozbawią mnie pra-gnienia, by poznać treść przesłania.Przeciwnie.Rafael wyciągnął rękę.- Pozwolisz?Wziął list Baruela.- Czytałem.Przemierzałem, dysząc ciężko, pustynie, żyzne do-liny, piąłem się ku wygwieżdżonym nocom, podejmując rozpaczliwepróby zliczenia gwiazd.Przeżyłem świty pełne szaleństwa i zmierz-chy pełne mądrości.Lecz nic - czy dobrze to pojmujesz, Samuelu? -nic a nic nie przypominało choćby z daleka sensu przesłania, którezostało mi powierzone.To oznacza, że Pan postanowił zwrócić siępoprzez nas do wszystkich ludzi.Chyba nie myślisz, że nie poddamsię jego woli? Widzę jasno, że ta sytuacja zgoła was nie zachwyca,lecz i wy, i ja, se�ores, jesteśmy bezradni.Staliśmy się nierozłącznijak palce u ręki.XSkąd się wzięliście? - pytają aborygenów. Ze snu.Cela Rafaela Vargasa niczym nie różniła się od innych cel klasztor-nych: łóżko, mały stolik, taboret, krucyfiks na ścianie, klęcznik podowalnym okienkiem, z którego padało światło dnia.Ibn Sarrag usiadł ze skrzyżowanymi nogami na podłodze i oparłsię plecami o drzwi.Mnich wybrał taboret.Natomiast Samuel Ezra,który miał twarz wykrzywioną z bólu, gdyż dręczył go reumatyzm,musiał położyć się na łóżku.Rozłożone to tu, to tam arkusze manu-skryptu Abena Baruela były w świetle jutrzenki małymi prostokątamiśniegu.Tylko jeden leżał na podłodze w zasięgu ręki wszystkichtrzech.Drugi z Pałaców został zrekonstruowany.PIERWSZY PAAAC MNIEJSZYBłogosławiona jest chwała J.H.W.H.z jej miejsca.Imię jest w 6.Wspomnij syna wdowy po Neftalim, tego, który zmarł potrójnąśmiercią, lecz potem zmartwychwstał.Powiedziano, że na jegogrobie złożono gałązkę cierni o kwiatach z mleka i krwi.Poznałem jednego tylko anioła, lecz niegdyś na górze wybranejprzez Jahwe było ich dziewięciu.Tych dziewięciu wybrało schro-nienie w mieście otoczonym bramami.Jeśli chcecie się dowiedzieć, ile było bram, musicie mieć za-klęcie.W zaklęciu wykorzystacie dobroć, przyjaciela i oczysz-czającego.Na początek oddzieli się oczyszczającego od dobroci.Przyja-ciel zasieje podział, uzyskacie wówczas równowagę urzeczywist-nioną, symbol czynnika męskiego i żeńskiego, ducha i materii.Potem połączycie przyjaciela z oczyszczającym i zabierzecie imrównowagę urzeczywistnioną.Trzeba będzie wydostać korzeń tego rezultatu.I korzeń tego korzenia, który pomnożycie przez równowagę.Waszym oczom ukaże się liczba, czy starczy wam jednak mą-drości, by ją rozpoznać?Na skraju miasta, pośrodku równiny Szinear wznosi siękrwawa budowla.Znajdziecie w niej liczbę 3.- W porównaniu z tym tekstem pierwszy Pałac był dziecinnąigraszką - skomentował szejk.- Najwyrazniej Abenowi zależało natym, żeby zaostrzyć nasz apetyt [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Podobne