Trylogia Hana Solo.03.Han Solo i utracona fortuna (2)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Oszacowali dziewczynę wzrokiem, po czym porozumiewawczo szturchnęli się łokciami.Według miejscowego zwyczaju, kobiety traktowano z szacunkiem, przynajmniej wmieście, Hasti jednak przezornie wbiła wzrok w ziemię i położyła dłoń na pistolecie.Pijacy uznali, że lepiej będzie obejrzeć statek.Podążając ulicami miasta, które wydawało się rozpadać w oczach, Hasti dotarła wreszciedo krypt.Znajdowały się one na terenie twierdzy o grubych murach i w swoim czasie niedo pokonania.Nie oparły się one jednak złodziejom, którzy dostawszy się do środka istwierdziwszy, że skarbce są puste, zniechęcili się na dobre.Obecnie jedynie okazjonalnituryści lub naukowcy przybywali tu w celu zwiedzenia zabytków epoki Xima.Galaktykabogata była w miejsca warte obejrzenia, zaś te puste komory nie oferowały zbytnich31@ Han Solo i utracona fortunaatrakcji.Na spękanej fasadzie piwnic wygrawerowano insygnia Xima Despoty trupią czaszkę zjaśniejącymi oczodołami i napis w starym języku:NA WIECZN PAMI XIMAKT�REGO PIZ UJARZMI GWIAZDYA IMI PRZETRWA PO WSZECHCZASY.Hasti zatrzymała się na moment, kontemplując swoje odbicie w lustrzanej kolumniei zastanawiając, czy wystarczająco przypomina swoją siostrę.Uśmiechnęła się lekkona wspomnienie reakcji Hana na jej widok.Najpierw złajał ją za złe zapięcie pasów, apotem to fantastyczne, ryzykanckie lądowanie, mające niewątpliwie wywrzeć na niejodpowiednie wrażenie.Mimo że nieustannie wmawiała sobie, jak ogromną niechęciąpała do niego, w gruncie rzeczy wcale nie była tego taka pewna.Dotarłszy na szczyt schodów, przeszła przez szeroki, pozbawiony dachu portyk, potemskierowała się ku jedynemu wejściu do gigantycznych krypt.Pod kopułą mającą pięćsetmetrów średnicy znajdowała się okrągła komnata stanowiąca przedsionek prowadzącydo kompleksu krypt.Ta komnata była jedynym, wciąż używanym pomieszczeniem.Chwilę trwało, zanim wzrokHasti przyzwyczaił się do słabego światła prętów oświetleniowych, rozjaśniających towspaniałe wnętrze.W pobliżu środka komnaty ustawiono szereg stołów i parawanów.Kilku tubylców, dzwigających płytki z danymi, przestarzałe magnetofony i taśmywydruków komputerowych, przeszło tuż obok dziewczyny.Hasti nie mogła się nadziwićzacofaniu wszechobecnemu na tej planecie.Jednak przypomniała sobie, że bardzoniewielu użytkowników korzystało z tych krypt.Największe wśród nich były Bank iCentrum Wymiany Monetarnej.Z ciemności wyłonił się mężczyzna i ruszył w stronę dziewczyny.Był wysoki, dobrzezbudowany, a jego włosy i broda były białe jak śnieg.Kroczył energicznie, a za nimpodążał drobny, ruchliwy asystent o przylizanych włosach.Głos wysokiego mężczyzny brzmiał ciepło i przyjaznie: Jestem stewardem.Czym mogę pani służyć? Uniósłszy wysoko brodę, Hasti starałasię jak najwierniej naśladować lokalny akcent: Chodzi o skrytkę.Chciałabym odebrać coś z depozytu.Steward skłonił się uprzejmiei rozłożył ręce w tradycyjnym symbolu zaproszenia i gościnności. Oczywiście, będę pani osobiście towarzyszył. Powiedział coś do towarzysza, któryoddalił się posłusznie.Pamiętając, by zwyczajem tutejszych kobiet iść po prawej stronie mężczyzny, Hastiruszyła przez podziemne korytarze, pokryte kurzem i pajęczynami.Tu i ówdzie ujawniałysię wielobarwne mozaiki o tak skomplikowanym, że aż nieczytelnym dla Hasti wzorze.Wwielu miejscach były one spękane lub brakowało całych ich fragmentów.Zresztą większaich część ukryta była w ciemnościach.Kroki Hasti i stewarda wypełniły cały korytarzgłuchym dudnieniem.Wreszcie doszli do ściany, która dzieliła korytarz na dwie części i niewątpliwie zostaławybudowana stosunkowo niedawno.Wmurowana w nią była brama i automatycznyanalizator głosu.Steward wskazał nań gestem. Proszę przemówić do mikrofonu, dopiero wtedy możemy wydać depozyt [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Podobne