[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Punktem kulminacyjnym była jednak scena, w której Hitler składa gratulacje niemieckiej oszczepniczce, Tillie Fleischer, która „dowiodła wyższości rasy aryjskiej” zdobywając dwa złote medale.Hitler był dosłownie opętany marzeniami o idealnej nordyckiej piękności.Raporty FBI świadczą, że miał romans z duńską królową piękności, Ingrid Arvad, która przed wybuchem wojny opuściła Europę.W Stanach Zjednoczonych została kochanką młodego oficera wywiadu marynarki, Johna F.Kennedy’ego.Ich związek odkrył Lyndon Johnson, który informację tę chciał wykorzystać, by zapewnić sobie w 1960 roku nominację z ramienia partii demokratycznej.W 1938 roku, gdy Duce przebywał w Monachium, Leni Riefenstahl była jedyną osobą, którą Hitler przedstawił Mussoliniemu.Na jej usługi było całe ministerstwo propagandy.Po osobistej interwencji führera zezwolono jej filmować kampanię w Polsce.Na zdjęciach znalazły się także dowody licznych zbrodni dokonywanych przez żołnierzy niemieckich.Na froncie Leni miała zwyczaj nosić szary polowy mundur, taki sam, jaki przywdziewał jej ukochany führer.Jako dowód wdzięczności za dokonania w dziedzinie propagandy hitlerowskiej Hitler ofiarował Leni mercedesa oraz wspaniałą willę ze studiem filmowym w ogrodzie.W czasie wojny dobudowano do niej także schron lotniczy, aby „nieśmiertelne kadry” Leni mogły przetrwać najstraszliwszy nawet atak.Gdy Amerykanie wkroczyli do Kitzbuchel, znaleźli Leni w ogrodzie.Paliła negatywy.Po wojnie Riefenstahl wyparła się wszystkiego, zwłaszcza zaś „tańca Salome” przed Hitlerem i Hanfstaengl.Amerykańskiemu dziennikarzowi, Buddowi Schulbergowi, powiedziała: „Nie byłam w jego typie.Byłam zbyt silna, zbyt zdecydowana, on zaś lubił spokojne, podobne do krów kobiety – takie jak Eva Braun”*Hitler poznał Evę Braun w 1929 roku.Pracowała jako laborantka w studio fotograficznym Heinricha Hofmanna.Na führerze wielkie wrażenie wywarły jej zgrabne nogi.Wychowana w klasztornej szkole Eva miała wówczas siedemnaście lat.Była niewinna, nie miała szerszych zainteresowań ani ambicji.Łatwo było wywierać na nią wpływ.Hitler był od niej starszy o dwadzieścia trzy lata.Od początku trzymał ją krótko.Pewnej nocy u Hofmanna Luis Trenker, nie wiedząc, kim jest Eva, zaprosił ją do tańca.Powiedziano mu, że może zginąć za próbę uwiedzenia kochanki führera.Później, przy ponownym spotkaniu, Eva zdołała porozmawiać z nim na osobności.Ostrzegła go, by nigdy nie wspominał ani słowem o tamtym wieczorze i wspólnym tańcu.Z histerią w głosie rzekła: „Nie masz pojęcia, jakim straszliwym tyranem potrafi być Adolf.”Hitler i Eva kochali się po raz pierwszy wiosną 1932 roku, wkrótce po śmierci Geli Raubal.Pamiętniki Evy wskazują, że dziewczyna uwielbiała Hitlera, choć ten znęcał się nad nią.Nigdy nie wdawała się w szczegóły, stwierdzając tylko tajemniczo: „Potrzebuje mnie ze szczególnych powodów.Nie może być inaczej”.Jakkolwiek sprawy się miały, Eva nie była szczęśliwa, l listopada 1932 roku po raz pierwszy usiłowała odebrać sobie życie.Tuż po północy strzeliła sobie w szyję z rewolweru służbowego swego ojca.Ranna, zdołała jednak wezwać lekarza, który poinformował führera, że dziewczyna usiłowała strzelić sobie w serce, lecz chybiła, i że pomoc nadeszła w ostatniej chwili.Hitler natychmiast oświadczył Hofmannowi, że Eva chciała się zabić z miłości do niego.„Muszę się nią teraz zaopiekować – stwierdził.– To nie może się powtórzyć”.A jednak powtórzyło się.Po pierwszej próbie samobójczej Eva stała się wyłączną własnością führera.Była teraz jeszcze bardziej nieszczęśliwa.6 lutego 1935 roku, w swoje urodziny, zanotowała, że „właśnie skończyła w zdrowiu dwadzieścia trzy lata”.Po chwili zawahała się: „Czy to naprawdę powód do radości? Teraz myślę zupełnie inaczej”.Marzyła jedynie o małym piesku, który złagodziłby jej samotność.Tego wieczoru jadła kolację ze swą przyjaciółką, Hertą, i skarżyła się, że dzień jej urodzin kończy się wśród „pijaństwa i hulanek”.Hitler zjawił się niespodziewanie dopiero po pięciu dniach.Zanotowała, że spędzili uroczy wieczór.A jednak kochanek nie przyniósł jej pieska, o którym marzyła, a jej szafy nie były pełne ładnych sukien.„Nawet nie zapytał, co chciałabym dostać na urodziny” – pisała Eva.A jednak wciąż pełna była szacunku i oddania: „Jestem nieskończenie szczęśliwa, że On kocha mnie tak bardzo, i modlę się, by tak pozostało na zawsze.Nie chcę, by kiedykolwiek, z mojej winy, odwrócił ode mnie oczy”.Po miesiącu, 4 marca, zanotowała w dzienniczku: „Znowu jestem śmiertelnie nieszczęśliwa, gdyż nie wolno mi pisać do Niego – jak większość niemieckich kobiet zaimek ten pisała zawsze dużą literą, stawiając Hitlera w jednym rzędzie z Bogiem i Chrystusem.– Ten zeszycik musi pomieścić wszystkie moje żale”.Wiedziała, że tej niedzieli Hitler był w Monachium, a jednak nie odwiedził jej.Nie odpowiadał również na jej telefony do austerii „Bavaria”, gdzie jadł obiad.Czekała cały dzień „jak kotka na rozpalonym dachu.Wyobrażała sobie, że On może przybyć w każdej chwili”.Gdy zdecydowała się zacząć działać, było już za późno.Dotarła na dworzec kolejowy akurat w chwili, gdy tylne światła jego pociągu znikały w mroku.Tego wieczoru odrzuciła zaproszenie na kolację i siedziała samotnie, usiłując zrozumieć, czemu ukochany Adolf gniewa się na nią.Przez cały tydzień nie miała od niego wiadomości.Pragnęła gorąco zachorować, aby führer poczuł się winny, że ją zaniedbuje.„Czemu muszę znosić to wszystko – lamentowała.– Och, gdybym nigdy Go nie była spotkała!”.By przerwać na chwilę bieg oszalałych myśli, brała tabletki nasenne.Wkrótce uzależniła się od nich.„Czemu diabeł nie uwolni mnie od tych mąk – pisała.– Piekło jest czymś nieskończenie lepszym od tego, co przeżywam teraz.Czemu On nie przestanie mnie torturować”.Tymczasem sprawy miały się coraz gorzej.Heinrich Hofmann powiedział Evie, że Hitler znalazł inną na jej miejsce.„Jest znana jako Walkiria i tak właśnie wygląda.A Hitler to właśnie lubi” – zanotowała Eva.Tajemniczą kobietą mogła być zarówno Winifreda Wagner*, jak Unity Milford, której drugie imię brzmiało „Walkiria”.Obie były wysokie i postawne, o dużych piersiach, Eva zaś była drobna i miała niewielki biust [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl odbijak.htw.pl
.Punktem kulminacyjnym była jednak scena, w której Hitler składa gratulacje niemieckiej oszczepniczce, Tillie Fleischer, która „dowiodła wyższości rasy aryjskiej” zdobywając dwa złote medale.Hitler był dosłownie opętany marzeniami o idealnej nordyckiej piękności.Raporty FBI świadczą, że miał romans z duńską królową piękności, Ingrid Arvad, która przed wybuchem wojny opuściła Europę.W Stanach Zjednoczonych została kochanką młodego oficera wywiadu marynarki, Johna F.Kennedy’ego.Ich związek odkrył Lyndon Johnson, który informację tę chciał wykorzystać, by zapewnić sobie w 1960 roku nominację z ramienia partii demokratycznej.W 1938 roku, gdy Duce przebywał w Monachium, Leni Riefenstahl była jedyną osobą, którą Hitler przedstawił Mussoliniemu.Na jej usługi było całe ministerstwo propagandy.Po osobistej interwencji führera zezwolono jej filmować kampanię w Polsce.Na zdjęciach znalazły się także dowody licznych zbrodni dokonywanych przez żołnierzy niemieckich.Na froncie Leni miała zwyczaj nosić szary polowy mundur, taki sam, jaki przywdziewał jej ukochany führer.Jako dowód wdzięczności za dokonania w dziedzinie propagandy hitlerowskiej Hitler ofiarował Leni mercedesa oraz wspaniałą willę ze studiem filmowym w ogrodzie.W czasie wojny dobudowano do niej także schron lotniczy, aby „nieśmiertelne kadry” Leni mogły przetrwać najstraszliwszy nawet atak.Gdy Amerykanie wkroczyli do Kitzbuchel, znaleźli Leni w ogrodzie.Paliła negatywy.Po wojnie Riefenstahl wyparła się wszystkiego, zwłaszcza zaś „tańca Salome” przed Hitlerem i Hanfstaengl.Amerykańskiemu dziennikarzowi, Buddowi Schulbergowi, powiedziała: „Nie byłam w jego typie.Byłam zbyt silna, zbyt zdecydowana, on zaś lubił spokojne, podobne do krów kobiety – takie jak Eva Braun”*Hitler poznał Evę Braun w 1929 roku.Pracowała jako laborantka w studio fotograficznym Heinricha Hofmanna.Na führerze wielkie wrażenie wywarły jej zgrabne nogi.Wychowana w klasztornej szkole Eva miała wówczas siedemnaście lat.Była niewinna, nie miała szerszych zainteresowań ani ambicji.Łatwo było wywierać na nią wpływ.Hitler był od niej starszy o dwadzieścia trzy lata.Od początku trzymał ją krótko.Pewnej nocy u Hofmanna Luis Trenker, nie wiedząc, kim jest Eva, zaprosił ją do tańca.Powiedziano mu, że może zginąć za próbę uwiedzenia kochanki führera.Później, przy ponownym spotkaniu, Eva zdołała porozmawiać z nim na osobności.Ostrzegła go, by nigdy nie wspominał ani słowem o tamtym wieczorze i wspólnym tańcu.Z histerią w głosie rzekła: „Nie masz pojęcia, jakim straszliwym tyranem potrafi być Adolf.”Hitler i Eva kochali się po raz pierwszy wiosną 1932 roku, wkrótce po śmierci Geli Raubal.Pamiętniki Evy wskazują, że dziewczyna uwielbiała Hitlera, choć ten znęcał się nad nią.Nigdy nie wdawała się w szczegóły, stwierdzając tylko tajemniczo: „Potrzebuje mnie ze szczególnych powodów.Nie może być inaczej”.Jakkolwiek sprawy się miały, Eva nie była szczęśliwa, l listopada 1932 roku po raz pierwszy usiłowała odebrać sobie życie.Tuż po północy strzeliła sobie w szyję z rewolweru służbowego swego ojca.Ranna, zdołała jednak wezwać lekarza, który poinformował führera, że dziewczyna usiłowała strzelić sobie w serce, lecz chybiła, i że pomoc nadeszła w ostatniej chwili.Hitler natychmiast oświadczył Hofmannowi, że Eva chciała się zabić z miłości do niego.„Muszę się nią teraz zaopiekować – stwierdził.– To nie może się powtórzyć”.A jednak powtórzyło się.Po pierwszej próbie samobójczej Eva stała się wyłączną własnością führera.Była teraz jeszcze bardziej nieszczęśliwa.6 lutego 1935 roku, w swoje urodziny, zanotowała, że „właśnie skończyła w zdrowiu dwadzieścia trzy lata”.Po chwili zawahała się: „Czy to naprawdę powód do radości? Teraz myślę zupełnie inaczej”.Marzyła jedynie o małym piesku, który złagodziłby jej samotność.Tego wieczoru jadła kolację ze swą przyjaciółką, Hertą, i skarżyła się, że dzień jej urodzin kończy się wśród „pijaństwa i hulanek”.Hitler zjawił się niespodziewanie dopiero po pięciu dniach.Zanotowała, że spędzili uroczy wieczór.A jednak kochanek nie przyniósł jej pieska, o którym marzyła, a jej szafy nie były pełne ładnych sukien.„Nawet nie zapytał, co chciałabym dostać na urodziny” – pisała Eva.A jednak wciąż pełna była szacunku i oddania: „Jestem nieskończenie szczęśliwa, że On kocha mnie tak bardzo, i modlę się, by tak pozostało na zawsze.Nie chcę, by kiedykolwiek, z mojej winy, odwrócił ode mnie oczy”.Po miesiącu, 4 marca, zanotowała w dzienniczku: „Znowu jestem śmiertelnie nieszczęśliwa, gdyż nie wolno mi pisać do Niego – jak większość niemieckich kobiet zaimek ten pisała zawsze dużą literą, stawiając Hitlera w jednym rzędzie z Bogiem i Chrystusem.– Ten zeszycik musi pomieścić wszystkie moje żale”.Wiedziała, że tej niedzieli Hitler był w Monachium, a jednak nie odwiedził jej.Nie odpowiadał również na jej telefony do austerii „Bavaria”, gdzie jadł obiad.Czekała cały dzień „jak kotka na rozpalonym dachu.Wyobrażała sobie, że On może przybyć w każdej chwili”.Gdy zdecydowała się zacząć działać, było już za późno.Dotarła na dworzec kolejowy akurat w chwili, gdy tylne światła jego pociągu znikały w mroku.Tego wieczoru odrzuciła zaproszenie na kolację i siedziała samotnie, usiłując zrozumieć, czemu ukochany Adolf gniewa się na nią.Przez cały tydzień nie miała od niego wiadomości.Pragnęła gorąco zachorować, aby führer poczuł się winny, że ją zaniedbuje.„Czemu muszę znosić to wszystko – lamentowała.– Och, gdybym nigdy Go nie była spotkała!”.By przerwać na chwilę bieg oszalałych myśli, brała tabletki nasenne.Wkrótce uzależniła się od nich.„Czemu diabeł nie uwolni mnie od tych mąk – pisała.– Piekło jest czymś nieskończenie lepszym od tego, co przeżywam teraz.Czemu On nie przestanie mnie torturować”.Tymczasem sprawy miały się coraz gorzej.Heinrich Hofmann powiedział Evie, że Hitler znalazł inną na jej miejsce.„Jest znana jako Walkiria i tak właśnie wygląda.A Hitler to właśnie lubi” – zanotowała Eva.Tajemniczą kobietą mogła być zarówno Winifreda Wagner*, jak Unity Milford, której drugie imię brzmiało „Walkiria”.Obie były wysokie i postawne, o dużych piersiach, Eva zaś była drobna i miała niewielki biust [ Pobierz całość w formacie PDF ]