Christie Agatha Godzina zero1

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Jego milczenie przyniosło efekt, którego nie uzyskałby pytaniami.Kay wybuchnęłagwałtownie: Ech tam, i tak w końcu się wszystkiego dowiecie! Ten stary trzęsący się Hurstallmusiał nas słyszeć wczoraj po południu i wszystko wygada, jeśli ja tego nie zrobię.Możejuż wam powiedział.Pożarliśmy się z Nevile em nie na żarty.Cholera mnie na niegowzięła.Poszłam do łóżka i zamknęłam drzwi na klucz, bo wciąż mnie trzęsło ze złości. Rozumiem, rozumiem powiedział Battle z największym współczuciem w gło-sie, na jakie go było stać. A o co poszło? Czy to ważne? Zresztą powiem panom, nic mnie to nie obchodzi.Nevile zacho-wuje się jak kompletny idiota.Ale to wszystko jej wina. Czyja? Jego byłej żony.Po pierwsze, zwabiła nas tutaj. Myśli pani, że po to, żeby panią poznać? Tak.Nevile owi zdaje się, że to jego własny pomysł, naiwniaczek.Ale to jej robo-ta.Nigdy mu nic takiego nie przyszłoby do głowy, gdyby nie spotkał jej któregoś dniaw parku i gdyby mu tego sprytnie nie podsunęła.On w to wierzy, to znaczy w to, że tojego pomysł, ale ja od początku czułam w tym rękę Audrey. Po co miałaby to robić? spytał Battle. Bo chce go odzyskać wyrzuciła Kay.Mówiła szybko, ciężko dysząc. Nigdy105mu nie wybaczyła, że ją porzucił dla mnie.To jej zemsta.Zaaranżowała ten wspólnypobyt i od razu wzięła się za niego.Jest cwana.Wie, jak wyglądać na skrzywdzoną i za-razem nieuchwytną, o tak.I wie, jaką kartą zagrać, żeby wzbudzić zazdrość.Załatwiław tym samym czasie przyjazd tego jej starego adoratora, wiernego jak pies, �omasaRoyde a.Udaje, że chce się za niego wydać, co Nevile a doprowadza do szału.Przerwała, prawie dławiąc się ze złości.Battle przemówił łagodnie: Myślałbym raczej, że będzie zadowolony, że ona.hm.znajdzie szczęście ze sta-rym znajomym. On? Zadowolony?! Jest zazdrosny jak diabli! Czyżby się w niej kochał? Tak, a jakże rzekła Kay z goryczą. Już ona o to zadbała.Battle pocierał palcem szczękę. Mogła się pani sprzeciwić tej wizycie. Jak? Wyszłoby na to, że jestem zazdrosna! No, tak.Ale przecież była pani zazdrosna, prawda?Kay oblała się rumieńcem. Zawsze! Zawsze byłam zazdrosna o Audrey.Od samego początku albo prawieod początku.Czułam ją zawsze gdzieś obok.Tak jakbym mieszkała w jej domu, a niew swoim własnym.Nie podobały mi się kolory w pokojach i pozmieniałam wystrój,ale to nie pomogło! Czułam ją, skradała się wokół mnie jak szary duch.Wiedziałam, żeNevile uważa, że potraktował ją zle.Nie potrafił zapomnieć, zawsze była obecna w jegomyślach jak wyrzut sumienia.Zdarzają się tacy ludzie.Wyglądają bezbarwnie i niezbytinteresująco, ale nie można o nich zapomnieć.Battle ze zrozumieniem pokiwał głową.Powiedział: No, cóż, dziękuję pani, pani Strange.To na razie wszystko.Musimy zadawać,hm, wiele pytań, zwłaszcza że pani mąż dziedziczy tyle pieniędzy po lady Tresilian.Pięćdziesiąt tysięcy. To aż tyle? Właściwie to pieniądze z testamentu starego sir Matthew, prawda? Czy pani jest zorientowana w szczegółach? Ach tak.Przypadają Nevile owi i jego żonie, ale dopiero po śmierci lady Tresilian.Oczywiście, wcale się nie cieszę, że ta starowinka nie żyje.Nie lubiłam jej, co praw-da, chyba dlatego, że i ona nie lubiła mnie, ale to straszne, że jakiś bandzior rozwalił jejgłowę.Wyszła.Battle spojrzał na Leacha. Co o niej sądzisz? Aadna bestyjka, rzekłbym.Aatwo można dla takiej stracićgłowę.Leach zgodził się. Ale nie wygląda na damę dał wyraz swoim wątpliwościom.106 Dzisiejsze dziewczyny takie już są.To co, zajmiemy się teraz panią Strange numerjeden? Albo nie, najpierw poprośmy pannę Aldin, a trzecim wierzchołkiem tego mał-żeńskiego trójkąta zajmiemy się potem.Mary Aldin, opanowana, weszła i usiadła.Z jej pozornie spokojnych oczu wyzierałajednak obawa.Na pytania Leacha odpowiadała jasno.Jej zeznania potwierdzały to, co mówił Nevile.Poszła spać około dziesiątej. Czy pan Strange był wtedy u lady Tresilian? Tak.Słyszałam ich głosy, gdy rozmawiali [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Podobne