Koontz Dean R Sciana strachu

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Neely wykręcił niezgrabny piruet i upadł na stół, który się pod nim zarwał.Neelyupadł na podłogę przysypany talią kart.Bollinger sprawdził, czy naprawdę nie żyją.Naprawdę nie żyli.Wyszedł z pokoju i zamknął drzwi.Potem zamknął na klucz drzwi wejściowe do biurowca, a klucz schował sobie do kie-szeni.Podszedł do pulpitu i usiadł na stołku.Z lewej kieszeni płaszcza wyjął kule i uzupeł-nił magazynek.Spojrzał na zegarek.20:10.Wszystko zgodnie z planem.17 To była dobra pizza. Wino też dobre.Napij się jeszcze. Już dosyć wypiłem. Jeszcze tylko odrobinę. Nie, muszę jeszcze pracować. Cholera! Wiedziałaś o tym, przychodząc do mnie. Myślałam, że uda mi się ciebie upić. Jedną butelką wina? A potem cię uwieść. Jutro powiedział Graham. Do tego czasu umrę z pożądania. Trudno.Miłość bywa okrutna.Skrzywiła się.Graham wstał, obszedł stół i pocałował ją w policzek. Przyniosłaś sobie książkę do czytania? Tajemnicę Nero Wolfa. No to czytaj. Czy mogę od czasu do czasu spojrzeć na ciebie? A na co tu patrzeć? Dlaczego mężczyzni kupują Playboya ? Nago nie będę pracował. Nie musisz. Mało śmieszne. W ubraniu jesteś nawet bardziej sexy. Dobrze powiedział uśmiechając się. Patrz, ale nie gadaj. A mogę się ślinić? Zliń się, jeśli musisz.Graham ucieszył się z pochlebstw, a Connie była zachwycona reakcją Grahama.Czuła, że pomału, krok po kroku, usuwa u niego kompleks niższości.18Konserwatorem na nocnej zmianie był krępy mężczyzna około czterdziestki o jasnejcerze i blond włosach.Nosił szare spodnie marynarskie i koszulę w szaro-biało-niebie-ską kratę.Palił fajkę.Gdy Bollinger zszedł na dół z rewolwerem w ręce, konserwator spytał z lekkim ak-centem niemieckim: Kim pan jest, do cholery? Sie sind Herr Schiller, nicht wahr*? spytał Bollinger.Jego dziadkowie przyjecha-li do Ameryki z Niemiec.W dzieciństwie nauczył się niemieckiego i nigdy nie zapo-mniał.Schiller zupełnie zgłupiał.Nie dosyć, że do piwnicy złazi jakiś obcy facet z pistoletemw ręku, mówi po niemiecku, to jeszcze się dziwnie uśmiecha. Ja, ich bin s** odpowiedział. Es freut mich sehr Sie kennenzulernen*** Schiller wyjął z ust fajkę.Nerwowo obli-zał wargi. Die Pistolet?**** Fur den Mord***** powiedział Bollinger.Oddał dwa strzały.Bollinger wrócił na parter i otworzył drzwi znajdujące się na wprost pokoju strażni-ków.Zapalił światło.Pokój był niewielki i w surowym stanie, służył bowiem za rozdzielnię napięcia i cen-tralę telefoniczną.Na ścianach w zasięgu ręki wisiały dwie gaśnice.Bollinger przeszedł na drugi koniec pomieszczenia, gdzie wisiały na ścianie dwie,sporych rozmiarów, metalowe skrzynie.Na drzwiach widniały znaki firmowe kompa-nii telefonicznej.I wszystkie były otwarte, chociaż zniszczenie tego, co kryło się za nimi,równałoby się sparaliżowaniu łączy telefonicznych w budynku oraz systemu awaryj-nego.W każdej z szafek znajdowało się dwadzieścia sześć dzwigni, skierowanych na Włącz.Bollinger poprzesuwał wszystkie po kolei na Wyłącz.*Pan Schiller, prawda? (niem.)**Tak, to ja.(niem.)***Miło mi, że mogłem pana poznać, (niem.)****A ten pistolet? (niem.)*****Służy do zabijania, (niem.)72Potem podszedł do sza4�i z napisem: Alarm przeciwpożarowy.Wyłamał drzwiczkii pogrzebał w środku robiąc spięcie.Następnie powrócił do pokoju strażników.Obszedł martwe ciała i podniósł słu-chawkę jednego z dwóch stojących na stole telefonów.Nie było sygnału.Poruszał widełkami.Nadal nie było sygnału.Odłożył słuchawkę i podniósł drugą.Martwa cisza.Cicho pogwizdując Bollinger wszedł do pierwszej windy.Koło przycisków z numerami pięter znajdowały się zamykane na klucz drzwiczki.Kryły system awaryjny.Obok drzwiczek była dziurka na klucz-wyłącznik pracy dzwi-gu.Bollinger zaczął przymierzać do niej klucze, które znalazł przy zabitym strażniku.Trzeci klucz pasował [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Podobne